Ετικέτες

, , , , , , , , ,

Την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, η οποία χαρακτηρίζεται ως η «Κυριακή της Απόκρεω» η Εκκλησία γιορτάζει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό που θα έπρεπε να επηρεάζει oλόκληρη τη ζωή μας και να εμπνέει τις πνευματικές μας προσπάθειες.

Σύμφωνα με την αναφορά του μηνολογίου του Τριωδίου «μνείαν ποιούμεθα της δευτέρας και αδεκάστου Παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Δηλαδή; Η Εκκλησία μας προσφέρει τη δυνατότητα να αποκτήσουμε μέσα στα πλαίσια της λειτουργικής ζωής μια κάποια εμπειρία της κρίσεως. Όχι τόσο του τι πρόκειται να συμβεί, αυτό το παρουσιάζει η βιβλική καταγραφή, σε διάφορα σημεία (π.χ. στο βιβλίο της Αποκαλύψεως), αλλά του ποιο θα είναι το κριτήριο για την κρίση.

Δίκαιο και λογικό. Για συμμετάσχεις σε έναν διαγωνισμό, για να παίξεις ένα παιχνίδι, πρέπει πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζεις τους κανόνες. Πόσο μάλλον όταν αυτό το «παιχνίδι» έχει σοβαρές συνέπειες στη ζωή σου και όχι μόνο.

Το σκηνικό, ήδη είπαμε, γνωστό και από άλλες αναφορές. Με μία γλώσσα προσαρμοσμένη σε όσα εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να κατανοήσουμε, ο Χριστός το περιγράφει ως εξής: ο Κύριος της Δόξης κάθεται σε θρόνο. Γύρω συγκεντρώνονται όλοι οι λαοί. Τότε ξεκινά η διαδικασία. Σαν καλός και τακτικός ποιμένας ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Δεξιά Του τοποθετεί τα πρώτα, αριστερά Του τα δεύτερα. Πρόβατα οι αγαθοί, κατσίκια όσοι έκαναν του κεφαλιού τους. Ποιο είναι το κριτήριο;

Πολύ απλό! Ξεκάθαρο και σαφές!

Το κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στον άλλο. Στηρίξαμε, βοηθήσαμε, παρηγορήσαμε, συμπαρασταθήκαμε τον άλλο; Καλώς. Ανακουφίσαμε, ταΐσαμε, ποτίσαμε, ντύσαμε τον ταλαιπωρημένο πλησίον; Καλώς.

Δεν το κάναμε; Προτιμήσαμε να κρατάμε όσα πέρασαν από τα χέρια μας για τον εαυτό μας; Προτιμήσαμε να τρώμε εμείς αντί να ταΐζουμε τον πεινασμένο, να ντυνόμαστε με πολυτέλεια εμείς αντί να προσφέρουμε το ελάχιστο στον φτωχό; Προτιμήσαμε να έχουμε άνεση για τον εαυτό μας αδιαφορόντας για τον έτερο, τον αδελφό μας; Κακώς! Χάσαμε.

Θα φερόμασταν με τον ίδιο τρόπο αν ο γυμνός ήταν ο Χριστός; Κάποιοι από εμάς ναι, κάποιοι άλλοι όχι! Αυτοί που θα αδιαφορούσαν και για τον ίδιο το Χριστό, μάλλον πρέπει θεωρηθούν σκληρόκαρδοι, πορωμένοι. Το μόνο που τους σώζει είναι η μετάνοια. Αυτοί που θα φρόντιζαν μόνο το Χριστό πρέπει να χωνέψουν αυτό που ο Ίδιος τονίζει: ο κάθε άνθρωπος είναι η εικόνα του Θεού δίπλα μας.

Ίσως το πιο ενδιαφέρον σημείο του ευαγγελίου της Απόκρεω (Ματθαίου 25:31-46) να είναι αυτή η ταύτιση: Χριστού και πλησίον. Ίσως το πιο όμορφο να είναι ότι δεν μπαίνει κανένα άλλο κριτήριο (χρώμα, φυλή, θρησκεία, κοινωνική, οικονομική, πολιτική, πνευματική κατάσταση). Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. Και ο άθεος, και ο απατεώνας, και ο εγκληματίας, και ο άπιστος, και αυτός που μας ζημιώνει, και αυτός που μας αδικεί.

Το κριτήριο που θέτει ο Χριστός δεν έχει να κάνει με τον άλλο, ποιος είναι ή τι είναι, αλλά με ΕΜΑΣ. Εμείς πρέπει να πάρουμε θέση, απέναντί του, με τα έργα μας. Εμείς πρέπει να δείξουμε αγάπη προς αυτόν.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο βασικός κανόνας του παιχνιδιού της ζωής και της αιωνιότητας. Ας το παίξουμε σωστά. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τον έτερο, όχι ως την κόλαση, ως τον εχθρό, ως τον ξένο, αλλά ως την εικόνα του Θεού μας, ως τον αγαπημένο.

Καλή Αποκριά!