Ετικέτες
Με την ευκαιρία της μεγάλης, διπλής εορτής της 25ης Μαρτίου παραθέτουμε τον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Κω κατά την επίσημη Δοξολογία, την οποία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, η θεολόγος καθηγήτρια του Ιπποκρατείου Λυκείου Κω κ. Ελένη Δημ. Ζαρίφη.
Η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα λαμπρή για την πατρίδα μας. Η Εκκλησία πανηγυρίζει την αρχή της σωτηρίας, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και το ελληνικό γένος την αρχή, το ξεκίνημα της Επανάστασης του 1821.
«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον . . .» (απολυτίκιο εορτής Ευαγγελισμού) ψάλλουμε με χαρά και αγαλλίαση. Ο Θεός, βλέποντας το πλάσμα του υποδουλωμένο στην αμαρτία, την απόγνωση και το θάνατο που αυτή προκαλεί, αποφασίζει να παρέμβει στην ανθρώπινη ιστορία. Το κάνει διακριτικά χωρίς να δεσμεύσει και να καταπιέσει τον άνθρωπο, σεβόμενος απόλυτα την ελευθερία του. Για να το πετύχει επιλέγει έναν αθόρυβο τρόπο: να γίνει άνθρωπος. Εισέρχεται στην ανθρώπινη ιστορία όχι ξαφνικά, ως ένας σπουδαίος δάσκαλος, αλλά ταπεινά και ακολουθεί την πορεία της ανθρώπινης ζωής. Συλλαμβάνεται υπερφυώς και μυστικώς στην κοιλιά της Παρθένου Μαρίας και αλλάζει την πορεία της ιστορίας.
Ιδιαιτέρως σημαντικό και ενδεικτικό για τη σπουδαιότητα του ανθρώπου ανάμεσα στα άλλα δημιουργήματα, είναι ότι για να προχωρήσει το σχέδιο για τη σωτηρία του ανθρώπου ο Κύριος ζητά τη συνεργασία της Παναγίας. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ απευθύνει το χαιρετισμό στη Θεοτόκο όχι ως ένα τετελεσμένο γεγονός, αλλά αναμένοντας τη συγκατάθεσή της. «Καί ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λκ. 1:38) όταν η Παναγία μας αποδέχτηκε την πρόσκλησή του να γίνει Μητέρα του Θεού.
Έτσι, «ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ υἱός τῆς Παρθένου γίνεται» (απολυτίκιο εορτής Ευαγγελισμού) και η απλή κόρη της Ναζαρέτ γίνεται μητέρα του Θεού και μητέρα όλων μας. Γίνεται η γέφυρα που ενώνει τη γη με τον ουρανό, η μεσίτρια του κόσμου, η αιτία της σωτηρίας μας.
Ο τρόπος, που ο Θεός διαλέγει για να σώσει το πλάσμα του είναι παράδοξος, υπέρλογος και συνάμα απλός και ταπεινός. Η κινητήρια δύναμη του σχεδίου της θείας οικονομίας ήταν, είναι και θα παραμείνει η αγάπη του Θεού για το δημιούργημά Του. Μια αγάπη που δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς. Μια αγάπη που θυσιάζεται επάνω στο σταυρό για να μας δώσει τη χαρά της ζωής, η οποία πηγάζει από το κενό μνημείο, από την Ανάσταση. Μια χαρά, που εκφράζεται όταν όλοι, ομολογώντας την πίστη μας, λέμε: «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Σύμβολο της Πίστεως).
Πέρα από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου όμως γιορτάζουμε και τιμούμε τον ξεσηκωμό του Γένους των Ελλήνων.
Οι πρόγονοί μας κουρασμένοι από την καταπίεση τετρακοσίων και πλέον ετών, πήραν τη μεγάλη απόφαση να αντισταθούν για τη λευτεριά τους. Ακριβώς επειδή γνώριζαν, τιμούσαν και είχαν συνείδηση της ορθόδοξης ταυτότητάς τους επέλεξαν τη μεγάλη εορτή, το ορόσημο, του Ευαγγελισμού για να κηρύξουν επίσημα την Επανάσταση, η οποία είχε ήδη ξεκινήσει. Το γεγονός της απαρχής της σωτηρίας του ανθρώπου από την αμαρτία και το θάνατο, τους ενέπνευσε στο δρόμο προς την ελευθερία και τους έδωσε δύναμη να παλέψουν.
Αυτός ο δρόμος προϋποθέτει κόπους, θυσίες και δάκρυα, όπως πολύ καλά γνώριζαν οι αγωνιστές του ΄21, οι οποίοι δεν δίστασαν να χάσουν την καθημερινή «ήσυχη» σκλαβωμένη ρουτίνα τους ούτε την ασφάλεια των οικογενειών τους ούτε τις περιουσίες τους και πολύ περισσότερο ούτε να απωλέσουν την ίδια τους τη ζωή.
Έτσι, εμείς οι νεοέλληνες καμαρώνουμε για τους προγόνους μας τιμώντας τους ανθρώπους που θεμελίωσαν την ελευθερία μας: Πατροκοσμάς, Κολοκοτρώνης, Μπότσαρης, Καραϊσκάκης, Φεραίος, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, Νικηταράς, Αθανάσιος Διάκος, Άγιος Γρηγόριος ο Ε’, Παπαφλέσας, Λόρδος Βύρων, Κανάρης και τόσοι άλλοι που θα έπρεπε να αφιερώσουμε πολλές σελίδες και ώρες ,για να αναφέρουμε τα ονόματα και το έργο που ο καθένας προσέφερε από τη δική του πλευρά, από το δικό του μετερίζι.
Οι αγωνιστές γνώριζαν πολύ καλά ότι «θέλει ἀρετήν καί τόλμην ἡ ἐλευθερία» (Ανδρέας Κάλβος, Εἰς Σάμον) γι᾿ αυτό τόλμησαν, αγωνίστηκαν και κατόρθωσαν όσα δεν υπολογίζονται με χαρτί και μολύβι κι ούτε εξηγούνται με την απλή βολεμένη λογική μας. Η δύναμη που τους ώθησε ήταν η πίστη στο Θεό και η αγάπη τους προς την ελευθερία.
Ιδιαίτερη ευλογία για τον τόπο μας, την Κω και τη Νίσυρο, είναι η παρουσία των δικών μας νεομαρτύρων.
Οι άγιοι Ιωάννης ο Ναύκληρος, Χρήστος ο εκ Πρεβέζης και Νικήτας ο Νισύριος δεν λυπήθηκαν το νεαρό της ηλικίας τους, ούτε κάμφθηκαν από τις υποσχέσεις των αρχόντων για τιμές και πλούτο, ούτε φοβήθηκαν, τελικά, τον μαρτυρικό θάνατο προκειμένου να μην αρνηθούν την χριστιανική πίστη τους και την ελληνική ταυτότητά τους.
Σπουδαία ήταν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και η προσφορά των αρχιεπισκόπων της Κω, Ζαχαρία και Γερασίμου. Ο πρώτος αποκεφαλίστηκε και τεμαχίστηκε επάνω στην τουρκική ναυαρχίδα πληρώνοντας με το αίμα του τη βοήθεια που προσέφερε στην προετοιμασία του μεγάλου αγώνα. Ο δεύτερος με τη γενναία στάση και το θάρρος του απέναντι στον τούρκο διοικητή της Κω κατόρθωσε να σώσει από σφαγή το ποίμνιό του.
Στη σύγχρονη εποχή με λύπη διαπιστώνουμε άγνοια για το νόημα που οι εθνικές επέτειοι έχουν για τη καθημερινότητά μας, τη συνοχή μας ως γένος και το μέλλον μας. Χρειάζεται πολλή δουλειά, πολύς κόπος, πραγματική συστράτευση όλων, για να υπερβούμε αυτή την αδυναμία και να παραδώσουμε στους νέους μας, στα παιδιά μας, ισχυρότερη ιστορική συνείδηση και αρτιότερη γνώση του παρελθόντος.
Είναι σημαντικό, να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του και όλοι μαζί, ενωμένοι, να αγωνιστούμε και πάλι για να αποτινάξουμε το ζυγό που κάποιοι προσπαθούν να μας επιβάλουν.
Είναι σημαντικό, να δείξουμε πίστη στο Θεό και εμπιστοσύνη σε όσους αγωνίζονται για την πατρίδα μας.
Είναι σημαντικό, να μην δειλιάσουμε μπροστά σε κόπους και θυσίες που θα ενισχύσουν το αγαθό της ελευθερίας και θα προσφέρουν μια καλύτερη Ελλάδα στα παιδιά μας.
Χρόνια πολλά!