Ετικέτες
προοίμιο ευαγγελίου, Εκκλησία, Λόγος, Λουκάς, έδοξε καμοί, ευαγγέλιο του Λουκά
«Ἐπειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου, ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν»
Ο ευαγγ. Λουκάς, τη μνήμη του οποίου εορτάζουμε στις 18 Οκτωβρίου, ήταν Έλληνας προσήλυτος από την Αντιόχεια. Συγγράφει δύο από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, το ευαγγέλιο που φέρει το όνομά του και το βιβλίο με τίτλο Πράξεις Αποστόλων. Η συγγραφή του ευαγγελίου θα πρέπει να τοποθετηθεί ανάμεσα στο 65 και το 70/75 μ.Χ., αν και πολλοί ερευνητές το τοποθετούν προ του 70 μ.Χ., καθώς δεν γίνεται μνεία σε αυτό της καταστροφής του Ναού.
Στο προοίμιο που προτάσσουμε ο ευαγγ. Λουκάς μας πληροφορεί για πολλούς, οι οποίοι είχαν ήδη αποπειραθεί να καταγράψουν τα σχετικά με το Λόγο της ζωής. Οι καταγραφές αυτές δεν κρίνονται επιτυχείς από τον ίδιο και για το λόγο αυτό ξεκινά τη δική του προσπάθεια, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να επιβεβαιώσει και να επιβεβαιώνει διαρκώς την ασφάλεια όσων παρέλαβε, κατά την κατήχησή του, από τη ζωντανή παράδοση της Εκκλησίας.
Αυτό που μας εντυπωσιάζει διαβάζοντας αυτές τις πρώτες γραμμές του ευαγγελίου είναι η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις, προφανώς εσφαλμένες, προσπάθειες που προηγούνται. Η αίσθηση που αποκομίζουμε από τη μελέτη του προοιμίου είναι ότι γνωρίζει τα προβλήματα που υπήρχαν στα όσα είχαν γραφτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να τα διορθώσει, το κάνει, αλλά το κάνει με μία πραότητα που εντυπωσιάζει.
Ο αναγνώστης νιώθει ότι ο ευαγγ. Λουκάς τον στρέφει προς το ορθό χωρίς να υψώσει ούτε στο ελάχιστο τον τόνο της φωνής του.
Τελικά, πρέπει να ασκούμε βία απέναντι σε όσους λένε κάτι εσφαλμένο για το Λόγο ή όχι; Προσβάλλεται ο Λόγος από τις δικές μας κακίες, και διαστροφές;
Ο λόγος του ευαγγ. Λουκά λειτουργεί ως μία όαση σύνεσης στην έρημο των εντάσεων της εποχής μας.
Φαντάζομαι τους εαυτούς μας να κατέχουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ για το Λόγο και να έχουμε απέναντί μας κάποιους που διαδίδουν ψεύδη, μειώνουν ή προσβάλλουν το πρόσωπο του Χριστού! Πώς θα τους αντιμετωπίζαμε;
«Ἔδοξε καμοί», «φάνηκε και σε μένα [καλό]». Με αυτά τα ήπια λόγια, ταπεινά αλλά και αποφασιστικά, δηλώνει ο θεόπνευστος συγγραφέας την πρόθεσή του αφ’ ενός να αποκαταστήσει την αλήθεια, αφ’ ετέρου να διδάξει και να πληροφορήσει με ακρίβεια και ασφάλεια τον Θεόφιλο και όλους εμάς για την πίστη.
Κανείς μας δεν χαίρεται όταν διαπιστώνει ότι αδικείται και προσβάλλεται το ιερότατο και προσφιλέστατο πρόσωπο του Κυρίου μας. Το ερώτημα είναι πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις κινήσεις, αυτές τις ανοίκειες προσπάθειες;
Μήπως έπρεπε και ο ευαγγ. Λουκάς να είναι κάπως πιο δυναμικός; Ή μήπως μας δίνει το στίγμα και των δικών μας αντιδράσεων;
Η προσπάθειά του δεν εστιάζει στο να αποκαταστήσει το πρόσωπο του Χριστού, καθώς αυτό δεν βλάπτεται ούτε αλλοιώνεται, αλλά να προστατεύσει τον Θεόφιλο, και εμάς, από την παρανόηση, το σφάλμα, την αίρεση. Για το λόγο αυτό απευθύνεται στο Θεόφιλο λέγοντάς του ότι στα γράφω αυτά «ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν».
Τόσο απλά και ανθρώπινα. Χωρίς κραυγές, αλλά με ποιμαντική αγωνία και πόνο.
Όσα κείμενα υπερασπίζονται τη βία δηλώνουν ότι το έκαναν γιατί κάποιοι προσέβαλαν το πρόσωπο του Κυρίου. Ο ευαγγ. Λουκάς υπερασπίζεται το πρόσωπο του Κυρίου έμμεσα με το να μας προσφέρει λόγο αλήθειας και ζωής. Στρέφει την προσοχή και την ανησυχία του προς τα μέλη της Εκκλησίας και εντοπίζει το ενδιαφέρον του στο τι παραλαμβάνουν ως πίστη:
ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα το οποίο μπορεί να είναι ευσεβές ή ασεβές ή τον αληθινό Χριστό;