Ετικέτες
παρόν, παρελθόν, χρόνος, άχρονος, λειτουργικός χρόνος, λειτουργικός χώρος, μέλλον
Καλή χρονιά!
Τι καλύτερο για να ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά από μία αναφορά στην έννοια του χρόνου.
Ο χρόνος είναι και αυτός ένα από τα δημιουργήματα του Θεού.
Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε την έννοια της δημιουργίας με ορατά, απτά αντικείμενα, τα οποία γίνονται αντιληπτά από τις αισθήσεις μας. Στην πραγματικότητα, όμως, η δημιουργία δεν περιορίζεται σε αυτά, αλλά περιλαμβάνει και κάποια στοιχεία, τα οποία υπερβαίνουν τις αισθήσεις και την άμεσα αντιληπτική ικανότητα του ανθρώπου.
Σε αυτή την κατηγορία, εκτός από το χρόνο, θα μπορούσαμε να περιλάβουμε τα χρώματα του φάσματος που δεν συλλαμβάνονται από το ανθρώπινο μάτι και τους ήχους που δεν γίνονται αντιληπτοί από το ανθρώπινο αυτί. Επιπλέον, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στους αγγέλους, οι οποίοι ανήκουν στον κόσμο που εξήλθε από τη δημιουργική αγάπη του Θεού, αλλά δεν γίνονται αισθητοί από τις αισθήσεις του αμαρτωλού ανθρώπου.
Ο χρόνος, λοιπόν, είναι ένα από τα δημιουργήματα του Θεού με τα οποία διευκολύνεται η καθημερινότητα του ανθρώπου και του προσφέρεται η δυνατότητα της ανάπτυξης.
Είπαμε ότι ο χρόνος δημιουργήθηκε από το Θεό για να εξυπηρετηθούν κάποιες ανάγκες του ανθρώπου. Κατά συνέπεια οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ο Θεός δεν έχει χρόνο: είναι άχρονος.
Πρόκειται για μία ιδιαιτερότητα του άκτιστου Θεού, η οποία δεν κατανοείται από τον άνθρωπο, ο οποίος με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που έχει δεν μπορεί να διανοηθεί την ύπαρξη και την ανάπτυξή του χωρίς τη διάσταση του χρόνου. Αντιθέτως ο Θεός υπάρχει σε ένα διαρκές παρόν.
Αντιπαραβάλοντας την έννοια του χρόνου, όπως την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, και την κατάσταση υπάρξεως του άχρονου Θεού θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο μεν πρώτος ζει δύο διαστάσεις του χρόνου: το παρελθόν και το μέλλον (το παρόν είναι άπειρα μικρό, έως ανύπαρκτο), ο δε δεύτερος υπάρχει ανενδεής σε ένα διαρκές παρόν.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο χρόνος κατανοείται ως μία παράμετρος της δημιουργίας, η οποία πριν από την Πτώση ήταν και αυτή αγιασμένη και σε αυτή την κατάσταση θα καταλήξει στο πέρας της ιστορίας. Φροντίδα της Εκκλησίας είναι, με την παρουσία της, να αγιάζει το χρόνο της ζωής μας και να τον πλουτίζει με τη χάρη του Θεού μέσα από τα μυστήρια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λειτουργικός χώρος και ο λειτουργικός χρόνος δεν γνωρίζουν τους γνωστούς γήινους περιορισμούς, αλλά διαστέλλονται ώστε να περιλάβουν και να αγιάσουν ολόκληρη την κτίση.
Έτσι η κάθε μία μέρα της ζωής μας, η κάθε στιγμή της ζωής μας αποτελεί μία ευκαιρία για να μετατρέψουμε τον κτιστό γήινο χρόνο σε μία ευκαιρία αγιασμού. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία ευλογεί και αγιάζει το χρόνο και την καθημερινότητά μας. Γνωρίζει ότι αποτελεί ένα δώρο του Θεού, ένα «εργαλείο», το οποίο, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να μας οδηγήσει στον Παράδεισο.
Καλή και ευλογημένη χρονιά!