28 Μαρτίου 2009-28 Μαρτίου 2020: με Ελπίδα για το αύριο

Ετικέτες

28 Μαρτίου 2009, Κως, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, ελπίδα, ενθρόνιση, κορωνοϊός

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Η ημέρα είναι λαμπερή, φωτεινή και μόνο ο δυνατός αέρας θυμίζει ότι ο Μάρτης δείχνει λίγο την άγρια πλευρά του. Άνοιξη στην Κω! Τι πιο όμορφο! Η φύση πραγματικό δώρο του Θεού! Τα δέντρα είναι καταπράσινα και τα λουλούδια, που βιάζονται εδώ στα Δωδεκάνησα να ανθίσουν, μοσχοβολούν. Οι άνθρωποι χαρούμενοι βρίσκονται από νωρίς στους δρόμους. Τα καταστήματα, τα δημόσια κτήρια είναι στολισμένα. Ο Άγιος Νικόλαος, η Μητρόπολη, το ίδιο! Οι πόρτες ορθάνοικτες· το προαύλιο στρωμένο με μικρά κλαδάκια δάφνης. Στο λιμάνι έξω από το δημαρχείο υπάρχει μια εξέδρα και όλοι είναι σε αναμονή…

Ο κόσμος είναι χαρούμενος. Ενθουσιασμένος! Κι αυτό δεν είναι ιδέα μας· είναι αλήθεια! Πολλοί κατεβαίνουν προς το λιμάνι, όπως κι εμείς, με γελαστά πρόσωπα και εορταστική διάθεση. Φτάνουμε στο κέντρο της πόλης. Τα πεζοδρόμια γύρω είναι γεμάτα κι απ΄ τις δύο πλευρές. Στριμωχνόμαστε κάπου και περιμένουμε.

Σε λίγο, συνοδευόμενος από τον εκπρόσωπο του Πατριάρχη, τους άλλους αρχιερείς, τους επισκέπτες και τους ντόπιους ιερείς, μοναχούς και μοναχές, τον Δήμαρχο, και τις άλλες αρχές, τα παιδιά των Σχολείων, επισκέπτες από την Κάρπαθο και άλλα μέρη της Ελλάδας, τη Φιλαρμονική του Δήμου και πλήθος κόσμου ξεπροβάλλει από την Πλατεία Καζούλη ο νέος Επίσκοπός μας, ο Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, που έφτασε για την ενθρόνισή του στην Κω.

Χαμογελαστός και προσηνής ευλογεί συνεχώς το πλήθος που χειροκροτά. Για τους περισσότερους από εμάς ήταν γνωστός μα και κατά κάποιον τρόπο άγνωστος συνάμα. Η πρόκληση των νέων καθηκόντων μπροστά του. Οι προσδοκίες πολλές…

Τον γνωρίζαμε πολλά χρόνια, αλλά καθώς από το 1985 διακονούσε στην Κάρπαθο, τον βλέπαμε λίγες μόνο φορές κάθε χρόνο. Και τότε, όμως, ο απλός του τρόπος, τα πολλά αστεία του, το γέλιο του, η ευχάριστη διάθεση στη συναναστροφή ήταν αρκετά για να τραβούν και εμάς και τα παιδιά κοντά του· κι αυτό μάς έδινε πολλές ελπίδες για την επισκοπική διακονία του.

Όταν λίγες μέρες πριν, στις 23 Φεβρουαρίου του 2009, μάθαμε ότι θα ερχόταν στο νησί ως Επίσκοπος νιώσαμε μεγάλη χαρά, καθώς ήμασταν βέβαιοι ότι θα προσέφερε πολλά ως ποιμένας σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στον οποίο ζούσαμε ήδη 3,5 χρόνια και τον είχαμε αγαπήσει· μαζί με τους ανθρώπους του.

Και πραγματικά δεν διαψευσθήκαμε!

Αμέσως άρχισε να εργάζεται πνευματικά με πρόγραμμα, σοβαρότητα, σύστημα και προοπτική. Από την πρώτη στιγμή στήριξε τους ιερείς, τους γέροντες, τους εμπερίστατους, τους πάσχοντες, τους νέους, τα παιδιά, τα σχολεία, τους εκπαιδευτικούς, υπηρέτησε με συνέπεια το κήρυγμα, την κατήχηση, τον θεολογικό λόγο, προστάτευσε ναούς και μνημεία, ανέδειξε πτυχές του τοπικού αγιολογίου και του λαϊκού μας πολιτισμού και με τις λίγες οικονομικές δυνατότητες της Μητροπόλεως έδωσε την πρώτη –και πιο δύσκολη– ώθηση σε μία νέα πνευματική πορεία για την Κω και τη Νίσυρο.

Θα μου πείτε γιατί θυμόμαστε αυτές ακριβώς τις στιγμές της υποδοχής, της χαράς και της ελπίδας που ζήσαμε σαν σήμερα το 2009, ιδιαίτερα φέτος, στις δύσκολες μέρες που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας εξαιτίας των κινδύνων του νέου ιού;

Όλες αυτές οι όμορφες και τόσο ζωηρές αναμνήσεις, μοιάζουν ως ένα κακόγουστο και αταίριαστο με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ολόκληρος ο πλανήτης μας αστείο.

Η αναδρομή αυτή στο πρόσφατο παρελθόν του νησιού μας θα βοηθήσει όλους μας να πάρουμε δυνάμεις και να δούμε την πραγματικότητα μέσα από μια άλλη, πιο αισιόδοξη και πιο ρεαλιστική οπτική, πέρα από αδικαιολόγητη κατήφεια και υπερβολική απαισιοδοξία.

Δεν είναι τυχαίο το χαμόγελο όσων περίμεναν να υποδεχθούν τον νέο Επίσκοπο. Περίμεναν κάτι· ζητούσαν ελπίδα, προσδοκούσαν στήριξη, έναν λόγο παρακλήσεως, μια καλή κουβέντα. Κι η στήριξη, ξέρετε, που χρειαζόμαστε δεν είναι απαραιτήτως μόνο υλική. Τις περισσότερες φορές ένας ζεστός λόγος, ένα έξυπνο αστείο, μια φιλική κίνηση προς εμάς αξίζει τόσο που ακόμη κι αν δεν καλύπτει τις υλικές ανάγκες, που εξάλλου δεν τελειώνουν ποτέ, μάς βοηθά να αντικρύσουμε το μέλλον με άλλο μάτι, με άλλη διάθεση, με όρεξη.

Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, «κλεισμένοι» στα σπίτια μας, με έντονη αβεβαιότητα για το μέλλον να πλανάται στον ορίζοντα, με τον ιό να έχει αλλάξει τη ζωή μας, με την καθημερινότητά μας να στρέφεται γύρω από θέματα που ποτέ δεν μας είχαν απασχολήσει στο παρελθόν, είναι στιγμές που νιώθουμε να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας…

Ευτυχώς, όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης και τις συνεχείς ανατροπές στον «κεκτημένο» τρόπο ζωής μας και στο –ανθρώπινο· δε λέω– «βόλεμά» μας.

Τα χαμόγελα της υποδοχής του νέου Επισκόπου το 2009 αποδείχθηκαν προφητικά για το μέλλον! Πράγματι, πολλά άλλαξαν, πολλά έγιναν, πολλά σχεδιάστηκαν και σχεδιάζονται. Τα προβλήματα που έπρεπε και πρέπει να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν πολλά· αλλά και η αισιοδοξία του επισκόπου μας, το χαμόγελό του, η αστείρευτη ενεργητικότητά του, η ικανότητά του να προσφέρει αισιοδοξία με το κήρυγμα και τις πράξεις του, αποδείχθηκαν αναγκαία και ουσιώδη τη δύσκολη δεκαετία που περάσαμε.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα! Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, πίστη και αγάπη προς τον πλησίον μπορούμε να ξεπεράσουμε κι αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Η Εκκλησία, και δεν είναι τυχαίο ότι το κάνει και ο Επίσκοπός μας Ναθαναήλ, μας προτρέπει και μας μαθαίνει πάντοτε να είμαστε αισιόδοξοι. Η εμπιστοσύνη στον Θεό, εξάλλου, δεν αφήνει περιθώρια για γκρίνια, φόβο και μιζέρια. Ο άνθρωπος που κάνει προσπάθεια να ζήσει πνευματική ζωή, ακόμη και αν δεν το πετύχει πλήρως, σιγά σιγά, καθώς έχει εναποθέσει την ελπίδα του στον Θεό μαθαίνει να είναι αισιόδοξος! Να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο!

Κι είναι πραγματικά άξιο απορίας ότι οι θεωρούμενοι πιστοί και «καλοί» χριστιανοί είναι κάποιες φορές γκρινιάρηδες, αρέσκονται στους καυγάδες, άριστοι γνώστες θεωριών συνομωσίας, αμφισβητούν το γέλιο και τη χαρά, φοβούνται την ευτυχία και το χαμόγελο, δεν τα θέλουν στη ζωή τους· ίσως γιατί είναι μεταδοτικά…

Ας μη χάνουμε, λοιπόν, την αισιοδοξία και το χαμόγελό μας!

Η αισιοδοξία όλων μας, των Κώων και των επισκεπτών του νησιού, και η ελπίδα που νιώσαμε τις στιγμές της υποδοχής του νέου μας Επισκόπου ας λειτουργήσουν ως οδοδείκτης για τις περίεργες ημέρες που ζούμε σήμερα. Ας στρέψουμε την ελπίδα μας στον Θεό, αντιμετωπίζοντάς Τον όχι ως τον «μάγο της φυλής» που θα μας λυτρώσει ξαφνικά από την απειλή της αρρώστιας, αλλά ως τον Κύριο της Ιστορίας και τον Σωτήρα του Ανθρώπου· ως αυτόν που με την αγάπη Του προσπαθεί να μας δείξει έναν άλλο δρόμο: τον δρόμο της πίστεως, της αγάπης και της ελπίδας!

28 Μαρτίου 2020

Ελένη Ζαρίφη καί Αθανάσιος Μουστάκης

 

Μητροπολίτης Ναθαναήλ: δέκα χρόνια ὑπηρετώντας τήν κατήχηση στήν Κῶ καί στή Νίσυρο

Ετικέτες

Καινή Διαθήκη, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, κατήχηση

Συμπληρώθηκαν ἤδη δέκα χρόνια ἀπό τήν ἐνθρόνιση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ναθαναήλ στήν Καθέδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου.

Πολλά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ ἔργου καί τῆς παρουσίας του πού θά μποροῦσαν νά γίνουν ἀντικείμενο σχολιασμοῦ καί παρουσίασης μέ αὐτή τήν εὐκαιρία καί, ὁμολογουμένως, πολλά πέρασαν ἀπό τή σκέψη μας: ἀνακαινίσεις Ναῶν καί πολλῶν κτηρίων, δημιουργία καί λειτουργία τοῦ συσσιτίου, ριζική ἀναμόρφωση τοῦ Οἴκου εὐγηρίας «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος», ἀνασύσταση τῆς Ἀγαθοεργοῦ Ἀδελφότητος, ἐνίσχυση μέ κάθε μέσο τῆς φιλανθρωπίας, σύσταση τοῦ Μουσείου, ποικίλες ἐκδόσεις, ἀναζωογόνηση τῆς λατρείας, ξαναζωντάνεμα τῶν πανηγυριῶν καί πολλά ἄλλα.

Ἀπ᾿ ὅλα αὐτά θά θέλαμε νά ἑστιάσουμε τήν προσοχή μας σέ ἕνα μόνο πού θεωροῦμε ἰδιαιτέρως σημαντικό καί καθοριστικό γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας: τήν κατήχηση.

Ὅταν λέμε κατήχηση ἀναφερόμαστε σέ μία καίρια καί πρωταρχικῆς σημασίας λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας ἤδη ἀπό τίς πρῶτες στιγμές της. Γιά νά καταλάβουμε τή σημασία της ἀρκεῖ νά θυμηθοῦμε ὅτι στίς Πράξεις Ἀποστόλων τονίζεται ὅτι τήν κατήχηση ἀσκοῦσαν κυρίως οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι. Συνεργάτες τους σέ αὐτό τό ἔργο ἦταν οἱ «προφῆτες καί διδάσκαλοι» τῆς Ἐκκλησίας, εἰδική τάξη χαρισματούχων, οἱ ὁποῖοι διακονοῦσαν τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν ἱεραποστολή. Κορυφαῖες μορφές αὐτῆς τῆς ὁμάδας ἦταν ὁ ἀπ. Παῦλος καί ὁ ἀπ. Βαρνάβας (Πρ. 13:1).

Ἡ κατήχηση συνεχίστηκε σέ ὅλη τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι καί σήμερα, καί εἶναι ἀπαραίτητη γιά κάθε μέλος της. Μέ τήν κατήχηση μαθαίνουμε τήν πίστη μας, τά ὁποῖα μέσῳ τῆς λατρείας, τῆς μελέτης τοῦ εὐαγγελίου καί τῆς ἐπαφῆς μας μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, διαμορφώνουν τή σχέση μας μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο καί, τελικά, μᾶς ὁδηγοῦν στή σωτηρία.

Ἡ προσπάθεια κατήχησης στήν Κῶ καί στή Νίσυρο ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναθαναήλ ξεκίνησε ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα πού ἔφτασε στό νησί: τό Σάββατο 28 Μαρτίου 2009. Τό βράδυ ἐκείνου τοῦ Σαββάτου ἑορταζόταν ἡ «Ὥρα τῆς Γῆς» κατά τήν ὁποία ἔσβησαν τά φῶτα καί πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στήν Πλατεία Ἐλευθερίας μέ κεριά γιά νά σταλεῖ μήνυμα σεβασμοῦ πρός τόν πλανήτη μας καί τόν Κόσμο πού μᾶς προσέφερε ὁ Θεός γιά νά ζοῦμε σέ αὐτόν καί νά τόν προστατεύουμε.

Ὁ νεοαφιχθείς Μητροπολίτης ἦταν παρών!

Μέ τήν κίνησή του αὐτή ὁ νέος Ἐπίσκοπος ἔδωσε τό πρῶτο καί πολύ σημαντικό μάθημα κατήχησης: ὀφείλουμε νά προστατεύουμε τόν κόσμο μας. Ἡ οἰκολογική στάση ζωῆς καί ὁ σεβασμός πρός τή Δημιουργία εἶναι σαφής διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καίριος στόχος τοῦ Οἱκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου καί ἀποτελεῖ ὑποχρέωσή μας νά τήν ἐφαρμόζουμε.

Εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε τήν ὑψηλή σημειολογικά σημασία αὐτοῦ τοῦ πρώτου «κατηχητικοῦ μαθήματος» καί τήν αὐξημένη παιδαγωγική του διεισδυτικότητα καθώς γιά νά γίνει δέν χρειάστηκε νά εἰπωθεῖ οὔτε ἕνας λόγος.

Ἡ συνέχεια ἦταν ἀνάλογη. Ὁ νέος ποιμένας τῆς Κῶ καί τῆς Νισύρου ἀπό τότε διδάσκει καί κατηχεῖ μέ κάθε τρόπο στέλνοντας μέ τήν παρουσία του, τόν τρόπο τῆς βιοτῆς του, τίς διάφορες ἐπιλογές του κ.λπ. συνεχῶς κατηχητικά μηνύματα πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις.

Βέβαια, δέν ἀρκέστηκε μόνο σέ αὐτούς τούς ἔμμεσους τρόπους, ἀλλά προχώρησε καί σέ ἄμεση κατήχηση. Μέ σύντομο –καί τό τονίζω αὐτό– ἀλλά οὐσιαστικό, δίχως ἐπαναλήψεις καί ἀνούσια ἠθικολογία, κήρυγμα στή Θεία Λειτουργία, καί μάλιστα, ἀμέσως μετά τό Εὐαγγέλιο ὅπως ἡ τάξη τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ νά γίνεται, ἑρμήνευε καί ἑρμηνεύει τά βιβλικά ἀναγνώσματα, παρουσιάζει τό νόημα τῆς ἑορτῆς καί μᾶς προσφέρει διδακτικές ἱστορίες, διαλεγμένες μέ τέχνη, ἀπό τά γεροντικά, τά συναξάρια καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε σιγά σιγά, βῆμα βῆμα νά οἰκοδομεῖται μέσα μας ἡ συνείδηση ὅτι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι εἶναι ζωτική ἀνάγκη νά γνωρίζουμε τή διδασκαλία της.

Τό ἴδιο πράττει καί σέ κάθε ἀκολουθία πού τελεῖ, καί δέν εἶναι λίγες, διδάσκοντας μέ τόν λόγο του δίχως νά ἀπωθεῖ. Ποτέ δέν ξεπέρασε τά πέντε λεπτά. Ὁμιλεῖ μέ ἁπλότητα καί ἀμεσότητα. Δέν ἐπαναλαμβάνει τά ἴδια καί τά ἴδια. Σέβεται τόν ἀκροατή του, τόν ἀντιμετωπίζει στοργικά, ὡς πατέρας.

Ἀπό τόν Σεπτέμβριο τῆς πρώτης χρονιᾶς ξεκίνησε καί τήν, ἐάν ἐπιτρέπεται νά τήν ποῦμε ἔτσι, κύρια δράση τῆς κατήχησης: δύο κατηχητικές συναντήσεις γιά ἐνήλικες καί πολλά κατηχητικά γιά παιδιά κάθε ἡλικίας.

Στήν κατήχηση ἐνηλίκων, πού σταθερά πραγματοποιεῖται κάθε Τετάρτη ἀπόγευμα (5.00-6.00 καί 6.00-7.00) στήν Αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας, ἀναλύονται κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ μεθοδικό τρόπο, στίχο στίχο. Ἐπειδή ὅμως ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι δυνατό νά περιοριστεῖ στά πλαίσια ἑνός κειμένου, ἡ συζήτηση πάντοτε ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλα θέματα, καθώς τό κείμενο ἤ ἡ καθημερινότητα λειτουργοῦν ὡς ἀφετηρία καί ἔναυσμα. Οἱ συναντήσεις αὐτές πού δίνουν σέ πολλούς ἀπό μᾶς τή δυνατότητα νά ἐκφράσουμε τίς ἀπορίες καί τίς ἀπόψεις μας, νά σχολιάσουμε τήν ἐπικαιρότητα, νά πληροφορηθοῦμε τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιά τό ἕνα ἤ τό ἄλλο θέμα ἀποτελοῦν μία συστηματική προσπάθεια κατηχήσεως καί ὠφελοῦν ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, ἐγγράμματους ἤ ὄχι, εὐσεβεῖς ἤ μή.

Ἡ κατήχηση ἐξελίσσεται σέ ἕνα στίβο γνώσης, ἀνταλλαγῆς ἀπόψεων καί κυριαρχεῖ ἡ ἔγκυρη προσφορά τῆς πίστεώς μας μέ ὑπευθυνότητα καί σοβαρότητα, κάτι πού εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό στήν ἐποχή μας, καθώς κατηχητικό ὑλικό ὑπάρχει σέ πολλές καί ποικίλες πηγές ἄφθονο, ἀλλά, δυστυχῶς, ὄχι πάντοτε ἀξιόπιστο καί ὀρθό.

Οἱ συναντήσεις ξεκινοῦν μέσα Ὀκτωβρίου (μέ τήν παραβολή τοῦ Σπορέως) καί ὁλοκληρώνονται πρίν ἀπό τήν Πεντηκοστή. Πραγματοποιοῦνται περίπου 35 διπλές συναντήσεις, στίς ὁποῖες ἔχουν ἤδη ἀναλυθεῖ πολλές ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου (μεταξύ ἄλλων ἡ πρός Γαλάτας, ἡ πρός Ρωμαίους, οἱ πρός Κορινθίους).

Βέβαια, ἡ κατήχηση δέν περιορίζεται σέ αὐτές τίς δράσεις μόνο. Σημαντικό εἶναι τό κήρυγμα πού ἐδῶ καί χρόνια ἀποστέλλεται ἀπό τόν Σεβασμιώτατο κάθε Κυριακή σέ ὅλες τίς ἐνορίες ὥστε κάθε πιστός νά μπορεῖ νά καταλάβει τά βιβλικά ἀναγνώσματα καί νά ἀποκομίσει χρήσιμα διδάγματα γιά τήν καθημερινότητά του.

Ταυτόχρονα διανέμονται ἔντυπα πού παρουσιάζουν κομμάτια τῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκουν τούς πιστούς μέ ἁπλό, κατανοητό καί σύντομο τρόπο.

Τό κήρυγμα ἔχει ἐπαναπροσδιοριστεῖ στή ζωή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί λειτουργεῖ εὐεργετικά ὀργανικά συνδεδεμένο μέ τή λατρεία, ἀλλά καί τόν σύγχρονο κόσμο στόν ὁποῖο ζοῦμε. Δέν εἶναι μία θεωρητική ἀνάλυση, ἀλλά προσφέρεται ἔτσι ὥστε ὁ καθένας νά κάνει τίς κατάλληλες προεκτάσεις καί τίς ἀναγωγές στή ζωή καί τήν καθημερινότητά του.

Ἡ κατήχηση εἶναι ἕνα συναρπαστικό, μά ταυτόχρονα δύσκολο ἔργο. Ἀπαιτεῖ ἑτοιμότητα, εὐελιξία, ἐνημέρωση. Ὁ κατηχητής πρέπει νά γνωρίζει τό ἀντικείμενό του, ἀλλά καί τόν κατηχούμενο (εἴτε αὐτός δέν ἔχει βαπτιστεῖ ἀκόμη εἴτε εἶναι ἤδη χριστιανός). Πρέπει νά μπορεῖ νά μεταφέρει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέ σύγχρονο τρόπο, χωρίς νά τόν ἀλλοιώνει. Νά νιώθει τό ἀκροατήριό του καί τίς ἀνάγκες του, ἀλλά νά τοῦ προσφέρει μέ εἰλικρίνεια τήν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου.

Ἡ κατήχηση δέν δίνει σύντομα καρπούς. Ὁ Ἐπίσκοπος πού ἐπενδύει σέ αὐτή θά δυσκολευτεῖ νά ἀξιολογήσει τά ἀποτελέσματα τοῦ ἔργου του, καθώς αὐτά δέν εἶναι εὔκολα μετρήσιμα. Μπορεῖ νά ἀγωνίζεται δεκαετίες καί νά μήν δεῖ τούς πιστούς του νά ἀλλάζουν ἀπόψεις καί συνήθειες στή ζωή τους. Εἶναι βέβαιο, ὅμως, ὅτι ὁ σπόρος πού μέ ἀγάπη φυτεύεται στίς δεκτικές καρδιές ἀργά ἤ γρήγορα θά ἀποδώσει καρπό ἑκατονταπλασίονα.

Γι᾿ αὐτό εὐχαριστώντας τόν Μητροπολίτη μας γιά ὅσα μᾶς προσφέρει, τοῦ εὐχόμαστε νά μπορέσει γιά πολλά πολλά χρόνια νά συνεχίσει νά μᾶς προσφέρει τά ἀγαθά τῆς κατηχήσεως καί νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά μᾶς ἁγιάζει μέ τήν παρουσία του.

Ἄξιος!

                                                                                      Ἑλένη Ζαρίφη καί Ἀθανάσιος Μουστάκης

Παραμονή Πρωτοχρονιᾶς τοῦ 2017 στό ξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στήν Κῶ

Ετικέτες

παραμονή Πρωτοχρονιάς, Άγιος Βασίλειος, όσιος Χριστόδουλος, Εσπερινός, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Παλαιό Πυλί, Χατζηβαυίδ

Ἐφέτος ζήσαμε ἕνα ἀλλιώτικο ἀπόγευμα παραμονῆς πρωτοχρονιᾶς. Μία ὁμάδα δραστήριων πιστῶν τῆς Κῶ μέ τή στήριξη καί τή βοήθεια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου Ναθαναήλ ὀργάνωσε τήν τέλεση τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου στό Παλαιό Πυλί τῆς Κῶ.

Τό Παλιό Πυλί, γιά όσους δέν γνωρίζουν, εἶναι μία ἐντυπωσιακή καστροπολιτεία ἀπό τή βυζαντινή ἐποχή. Τό 1080 μ.Χ. ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ἔκτισε σέ αὐτή τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Καστριανῶν, πού ἦταν καί τό πρῶτο μοναστήρι του στή Δωδεκάνησο. Ἀργότερα, ἀναζητώντας περισσότερη ἡσυχία, κατέφυγε στήν ἔρημη τότε Πάτμο τήν ὁποία τοῦ παρεχώρησε ὁ Αὐτοκράτορας Ἀλέξιος Α΄ Κομνηνός (1081-1118 μ.Χ.) ὡς ἀντάλλαγμα γιά τήν ἀπόδοση στό δημόσιο ταμεῖο τῆς περιουσίας πού κατεῖχε ἡ Παναγία Καστριανῶν στήν Κῶ καί σέ ἄλλα νησιά. Νά σημειώσουμε ὅτι τήν περιουσία αὐτή τοῦ εἶχε παραχωρήσει ὁ Κῶος μοναχός Ἀρσένιος Σκηνούριος ὅταν προσκάλεσε τόν Ὅσιο Χριστόδουλο στήν Κῶ.

Δέν γνωρίζαμε τό ξωκκλήσι, τό ὁποῖο βρίσκεται στούς βορεινούς πρόποδες τοῦ λόφου τοῦ Παλαιοῦ Πυλίου, λίγο μετά τό δάσος τοῦ Κονιαριοῦ. Τό παλαιότατο ἐκκλησάκι στό πέρασμα των αἰώνων εἶχε προσχωθεῖ ἀπό χώματα πού κατέβαζε ἡ βροχή ἀπό τούς παρακείμενους λόφους καί σχεδόν εἶχε χαθεῖ. Εὐτυχῶς, τό 1990 ὁ Ἰάκωβος Δ. Χατζηδαυίδ ἀνέλαβε τήν ἀποκατάστασή του μέ ἀποτέλεσμα σήμερα, πού ἀπόγονοί του, μαζί μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη καί ἄλλους κατοίκους τῆς περιοχῆς ἔχουν ἀναλάβει τή φροντίδα του, ὁ ἐπισκέπτηςνά ἀντικρύζει ἕνα ὡραιότατο, ταπεινό, ἀλλά καί ὑποβλητικό συνάμα μονόχωρο ξωκκλήσι πού τόν ὁδηγεῖ σέ ἄλλους χρόνους …

Ὁ Ἑσπερινός ξεκίνησε νωρίς τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου. Χοροστάτησε, μέ τή χαρακτηριστική του ἁπλότητα, ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ ἱεροψάλτες ἀπέδωσαν κατανυκτικότατα καί μέ γοργό ρυθμό τούς ὕμνους τῆς διπλῆς ἑορτῆς τῆς 1^ης Ἰανουαρίου. Στήν ἀκολουθία συμμετεῖχαν ὁ π. Ἰωάννης Διακοπαναγιώτης, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁ π. Μιχαήλ Τσακίρης, ἐφημέριος τῆς ἐνορίας τοῦ Ἀμανιοῦ, ὁ π. Ἀναστάσιος Τσουκνιᾶς καί ὁ διάκονος π. Ἀμβρόσιος Καμπούρογλου.

Παρά τό πολύ ἔντονο κρύο, τό ὁποῖο αὐξανόταν ὅσο ἔπεφτε ἡ νύκτα, πολλοί ἦταν αὐτοί πού εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιά νά προσευχηθοῦν καί νά τιμήσουν τή μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἀνάμεσά τους ὁ Ταξίαρχος κ. Στυλιανός Σεργεντάνης, Διοικητής τῆς 80 ΑΔΤΕ, καί ἡ Δημοτική Σύμβουλος κ. Ἰωάννα Ρούφα.

Τό τοπίο καί οἱ μνῆμες τῶν ἀσκητῶν πού ἔζησαν καί ἀσκήθηκαν στήν περιοχή ὑποβάλουν, κατά κυριολεξία, τόν προσκυνητή στήν αἴσθηση ὅτι βρίσκεται σέ ἄλλο χρόνο, στήν ἀκμάζουσα βυζαντινή Κῶ τοῦ 11^ου αἰῶνα. Οἱ γύρω ἀπόκρημνοι βράχοι πού σκεπάζουν τό πλάτωμα πού βρίσκεται τό ἐξωκκλήσι μοιάζουν νά στεφανώνουν τό χῶρο. Τό ἀπόγευμα πού βρεθήκαμε ἐκεῖ σύννεφα κάλυπταν τόν οὐρανό κάνοντας ἀκόμη πιό κατανυκτικό τό περιβάλλον.

Γύρω ἀπό τό ἐκκλησάκι διατηροῦνται λείψανα παλαιοτέρων οἰκοδομημάτων, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τόν παλαιό οἰκισμό πού ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό βυζαντινό κάστρο τοῦ Παλαιοῦ Πυλίου. Μέ λιθόστρωτο μονοπάτι ὁ ἐπισκέπτης μπορεῖ νά ὁδηγηθεῖ στά σκαλοπάτια πού θά τόν ἀνεβάσουν στήν καστροπολιτεία καί στούς ναούς πού σώζονται ἐκεῖ.

Παλαιότερα σωζόταν τοιχογραφίες πού οἱ ἀρχαιολόγοι τίς τοποθετοῦν στόν 14^ο καί στόν 17^ο αἰῶνα. Μέσα εἶναι πολύ μικρό, μέ λευκούς τοίχους, καί γιά τό λόγο αὐτό οἱ περισσότεροι προσκυνητές παραμείναμε ἔξω ὑπομένοντας τό κρύο. Κάποιοι πῆραν τό μονοπάτι γιά τό Παλαιό Πυλί, ἐνῶ μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς Ἀκολουθίας προσφέρθηκε καρδιακό κέρασμα, πού ζέστανε τήν ὁμήγυρη.

Ὁμολογῶ ὅτι, παρά τό κρύο, δέν μᾶς ἔκανε καρδιά νά φύγουμε θέλοντας νά παρατείνουμε τήν ἐμπειρία νά ζήσουμε γιά λίγο σέ μια ἄλλη ἐποχή, σέ συνθῆκες ζεστές, πρωτόγνωρες.

Ὁ χῶρος εἶναι πολύ ὄμορφος γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ κάποιος μέ τήν οἰκογένειά του καί νά περάσει κάποιες ὧρες ἀνάπαυλας καί χαρᾶς, ἀλλά πραγματικά, δέν ξέρω ἄν μία ἡλιόλουστη μέρα μπορεῖ νά προσφέρει στόν ἐπισκέπτη τήν κατάνυξη καί τή ζεστασιά πού μᾶς προσέφερε τό παγωμένο ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς τῆς Πρωτοχρονιᾶς τοῦ 2017!

Τά ἀναμμένα κεριά πού φώτιζαν διακριτικά τόν ναό, τό θυμίαμα πού ξεχυνόταν μέχρι ἔξω, οἱ φωνές τῶν ἱεροψαλτῶν, οἱ κατανυκτικοί ὕμνοι, οἱ νουθεσίες τοῦ δεσπότη μας, ἡ ζεστασιά αὐτῶν πού προετοίμασαν τό χῶρο καί τό κέρασμα, ὅλα δημιουργοῦσαν μία ἀτμόσφαιρα κατάλληλη γιά προσευχή … Καί αὐτό δέν τό λέω μέ διάθεση μιᾶς γλυκερῆς κατάνυξης πού συχνά θεωρεῖται προσόν στήν καλλιέργεια τῆς σχέσης μας μέ τόν Θεό καί τούς Ἁγίους, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῆς δημιουργίας τῶν προϋποθέσεων ἀπαγκίστρωσης ἀπό τίς πολλές βιοτικές μέριμνες, οἱ ὁποῖες μᾶς παρασύρουν, μᾶς κρατοῦν δέσμιους καί δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά δοῦμε τά πράγματα μέσα ἀπό μία ἄλλη προοπτική. Μέσα ἀπό μία προοπτική πού μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά δεσμά καί τίς ἔγνοιες τῆς καθημερινότητας πού δυναμώνει τή διάθεσή μας γιά ἀγῶνα, γιά καλλιέργεια τῶν χαρισμάτων μας, γιά προσφορά ἀγάπης καί γιά μία διαφορετική στάση μας ἀπέναντι στά προβλήματα πού πολλές φορές μᾶς κάνουν νά λυγίζουμε, νά σκύβουμε ἐξουθενωμένοι.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις ἄς ξεκινήσουμε τή νέα χρονιά καί ἄς προσπαθήσουμε, μέ πίστη καί ἔλπίδα, νά μην ἐπιτρέψουμε στίς δυσκολίες νά μᾶς λυγίσουν.

Ἄς προσβλέπουμε, ἀκόμη καί τή στιγμή πού τό φῶς μοιάζει νά χάνεται, νά σβήνει, στήν Ἀνατολή πού πάντοτε ἀκολουθεῖ τή νύχτα καί φωτίζει τά βήματά μας.

Ἐλπιδοφόρες οἱ σκέψεις καί μέ πίστη οἱ ἐπιλογές μας καί γιά τό 2017!

Καλή χρονιά!

Ο εορτασμός των Θεοφανείων στην Κω

Ετικέτες

Αγιασμός των Υδάτων, Θεοφάνεια 2014, Κως, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Τίμιος Σταυρός

Με λαμπρότητα, αλλά και κατάνυξη, εορτάσθηκαν και εφέτος τα Θεοφάνεια στην Κω. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Κω.

Στο κήρυγμά του, το οποίο ακολούθησε την ανάγνωση του Ευαγγελίου, τόνισε την ανάγκη να στραφούμε προς το συνάνθρωπό μας, να τον αγαπήσουμε και να μάθουμε να βλέπουμε στο πρόσωπό του την εικόνα του Θεού μας. Παράλληλα αναφέρθηκε στη σημασία της μεγάλης εορτής των Θεοφανείων και στην ανακαίνιση της Δημιουργίας που συντελείται διαρκώς δι’ αυτής.

Με την ολοκλήρωση της ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού ο Σεβασμιώτατος ηγήθηκε της πομπής, προς τη λεγόμενη «Πολεμική Σκάλα» στο λιμάνι της Κω, απέναντι από το Επαρχείο, για την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού. Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ συνόδευαν ο Πανοσ. Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Πίτσης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, ο Αιδεσ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Διακοπαναγιώτης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, και οι ιερείς της πόλεως της Κω.

Παρούσες ήταν οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του νησιού, καθώς και η Φιλαρμονική του Δήμου Κω. Πλήθος πιστών είχε σταθεί κατά μήκος της ακτής, απολαμβάνοντας την όμορφη ημέρα και την εορταστική ατμόσφαιρα του νησιού. Για μία ακόμη φορά, πολλοί νέοι βούτηξαν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου για να πιάσουν τον Τίμιο Σταυρό, λαμβάνοντας μία ιδιαίτερη ευλογία, ενώ ο Σεβασμιώτατος άφησε ελεύθερα δύο λευκά περιστέρια σε ανάμνηση της «ἐν εἴδει περιστερᾶς» παρουσίας τοῦ Αγίου Πνεύματος κατά τη Βάπτιση του Κυρίου.

Μετά την επιστροφή της πομπής στον Ιερό Ναό και την απόλυση, ο Σεβασμιώτατος ευχόμενος προέτρεψε τους πιστούς να μην χάνουν το θάρρος τους για τη ζωή και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με χαμόγελο, πίστη και προσφορά αγάπης.

Προσκύνημα του Μητρ. Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ στο Άγιον Όρος

Ετικέτες

Άγιος Νικόλαος, Άγιον Όρος, Ηγούμενος Ιβήρων Ναθαναήλ, Ηγούμενος Σταυρονικήτα Τύχων, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Στρειδάς

Όπως είναι γνωστό το Άγιο Όρος ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο. Έτσι η πανήγυρη της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, η οποία έχει προστάτη της τον Άγιο Νικόλαο, τελείται στις 19 Δεκεμβρίου. Μάλιστα, στο Καθολικό της Μονής φυλάσσεται η μοναδική θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου του «Στρειδά«, η οποία είναι ψηφιδωτή και όταν βρέθηκε είχε κολλημένο στο μέτωπο, λόγῳ της μακροχρόνιας παραμονής της στη θάλασσα ένα στρείδι. Όταν οι πατέρες που την βρήκαν αποκόλλησαν το στρείδι έτρεξε αίμα.

Κατά το 2012 στην πολύωρη αγρυπνία, η οποία ξεκίνησε στις επτά το απόγευμα της 18^ης Δεκεμβρίου και ολοκληρώθηκε το πρωί στις εννέα -περίπου- της 19^ης του μηνός, μετά από πρόσκληση του Ηγουμένου της Μονής Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου π. Τύχωνος, προέστη και λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ.

Ο Σεβασμιώτατος με τη συνοδεία του, τους π. Ιωάννη Κουτάντο και π. Βασίλειο Χλαμπάνη, έφτασε το μεσημέρι του Σαββάτου 15 Δεκεμβρίου στη Δάφνη και αμέσως επισκέφθηκε το κτήριο της Ιεράς Κοινότητος στις Καρυές, όπου τον υποδέχθηκε ο Πρωτεπιστάτης, Γέροντας Μάξιμος Ιβηρίτης.

Από εκεί η συνοδεία έφτασε στην Ιερά Μονή Ιβήρων, όπου την υποδέχθηκε ο Ηγούμενος της Μονής Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Ναθαναήλ. Στην Ιερά Μονή Ιβήρων οι επισκέπτες παρέμειναν μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου, επισκεπτόμενοι παρακείμενα ιερά ησυχαστήρια, όπου ασκούνται Κώοι μοναχοί, αλλά και το Ιερό ιβηρίτικο Κελλί του Αγίου Νικολάου, το επονομαζόμενο του «Τυπογράφου», όπου ο Σεβασμιώτατος ετέλεσε τη Θεία Λειτουργία κατά την παραμονή της πανηγύρεως.

Κατά την παραμονή της συνοδείας στην Μονή των Ιβήρων ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε δύο φορές, στο Καθολικό της μονής και στο Παρεκκλήσι της Παναγίας της Πορταΐτισσας.

Την παραμονή της εορτής του αγίου Νικολάου, ο Σεβασμιώτατος με τους πατέρες που τον συνόδευαν έγινε δεκτός από τον Ηγούμενο και τους πατέρες, με την καθιερωμένη τελετή υποδοχής στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, και στη συνέχεια προέστη στην Αγρυπνία και στις λοιπές ακολουθίες της πανηγύρεως, ενώ τέλεσε τη Θεία Λειτουργία. Την επομένη της εορτής, μετά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το Κτητορικό Μνημόσυνο και μετά την παρατεθείσα τράπεζα οι επισκέπτες ανεχώρησαν για την νήσο Κω.

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη αναφορά στην επίσκεψη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ και των δύο πατέρων, π. Ιωάννου Κουτάντου και π. Βασιλείου Χλαμπάνη (από τον οποίο προέρχονται οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενό μας, καθώς και οι περιγραφές των προσώπων και των τόπων που εικονίζονται), στις Ιερές Μονές Ιβήρων και Σταυρονικήτα, να θυμίσουμε ότι οι δεσμοί και των δύο Μονών με το νησί της Κω είναι στενοί, καθώς της μεν πρώτης ο ηγούμενος είναι Κώος, της δε δεύτερης ο ηγούμενος επισκέπτεται δύο φορές το χρόνο το νησί ασκώντας το ιερό έργο της εξομολόγησης. Παράλληλα και στις δύο μονές ασκούνται μοναχοί που κατάγονται από την Κω.

Τέλος να σημειώσουμε ότι η Ιερά Μονή Ιβήρων, η τρίτη στην τάξη των αγιορείτικων μονών, έχει υπερχιλιετή ιστορία, και σε αυτή φυλάσσονται πλήθος αγίων λειψάνων και η εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας, ενώ η Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, η δέκατη πέμπτη στην τάξη των αγιορείτικων μονών και μικρότερη από όλες, είναι ξακουστή για τον εντυπωσιακό πύργο της και για τις θαυμάσιες τοιχογραφίες του Θεοφάνη του Κρητικού που κοσμούν το Καθολικό της.