• ΓΙΑ ΜΕΝΑ . . .
  • ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
  • ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ-ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΑΡΤΩΝ

Θεολογικά και άλλα τινά

~ Athanasios Moustakis’ blog

Θεολογικά και άλλα τινά

Category Archives: Σχόλια στην επικαιρότητα

28 Μαρτίου 2009-28 Μαρτίου 2020: με Ελπίδα για το αύριο

29 Κυριακή Μαρ. 2020

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 2 Σχόλια

Ετικέτες

28 Μαρτίου 2009, Κως, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, ελπίδα, ενθρόνιση, κορωνοϊός

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Η ημέρα είναι λαμπερή, φωτεινή και μόνο ο δυνατός αέρας θυμίζει ότι ο Μάρτης δείχνει λίγο την άγρια πλευρά του. Άνοιξη στην Κω! Τι πιο όμορφο! Η φύση πραγματικό δώρο του Θεού! Τα δέντρα είναι καταπράσινα και τα λουλούδια, που βιάζονται εδώ στα Δωδεκάνησα να ανθίσουν, μοσχοβολούν. Οι άνθρωποι χαρούμενοι βρίσκονται από νωρίς στους δρόμους. Τα καταστήματα, τα δημόσια κτήρια είναι στολισμένα. Ο Άγιος Νικόλαος, η Μητρόπολη, το ίδιο! Οι πόρτες ορθάνοικτες· το προαύλιο στρωμένο με μικρά κλαδάκια δάφνης. Στο λιμάνι έξω από το δημαρχείο υπάρχει μια εξέδρα και όλοι είναι σε αναμονή…

Ο κόσμος είναι χαρούμενος. Ενθουσιασμένος! Κι αυτό δεν είναι ιδέα μας· είναι αλήθεια! Πολλοί κατεβαίνουν προς το λιμάνι, όπως κι εμείς, με γελαστά πρόσωπα και εορταστική διάθεση. Φτάνουμε στο κέντρο της πόλης. Τα πεζοδρόμια γύρω είναι γεμάτα κι απ΄ τις δύο πλευρές. Στριμωχνόμαστε κάπου και περιμένουμε.

Σε λίγο, συνοδευόμενος από τον εκπρόσωπο του Πατριάρχη, τους άλλους αρχιερείς, τους επισκέπτες και τους ντόπιους ιερείς, μοναχούς και μοναχές, τον Δήμαρχο, και τις άλλες αρχές, τα παιδιά των Σχολείων, επισκέπτες από την Κάρπαθο και άλλα μέρη της Ελλάδας, τη Φιλαρμονική του Δήμου και πλήθος κόσμου ξεπροβάλλει από την Πλατεία Καζούλη ο νέος Επίσκοπός μας, ο Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, που έφτασε για την ενθρόνισή του στην Κω.

Χαμογελαστός και προσηνής ευλογεί συνεχώς το πλήθος που χειροκροτά. Για τους περισσότερους από εμάς ήταν γνωστός μα και κατά κάποιον τρόπο άγνωστος συνάμα. Η πρόκληση των νέων καθηκόντων μπροστά του. Οι προσδοκίες πολλές…

Τον γνωρίζαμε πολλά χρόνια, αλλά καθώς από το 1985 διακονούσε στην Κάρπαθο, τον βλέπαμε λίγες μόνο φορές κάθε χρόνο. Και τότε, όμως, ο απλός του τρόπος, τα πολλά αστεία του, το γέλιο του, η ευχάριστη διάθεση στη συναναστροφή ήταν αρκετά για να τραβούν και εμάς και τα παιδιά κοντά του· κι αυτό μάς έδινε πολλές ελπίδες για την επισκοπική διακονία του.

Όταν λίγες μέρες πριν, στις 23 Φεβρουαρίου του 2009, μάθαμε ότι θα ερχόταν στο νησί ως Επίσκοπος νιώσαμε μεγάλη χαρά, καθώς ήμασταν βέβαιοι ότι θα προσέφερε πολλά ως ποιμένας σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στον οποίο ζούσαμε ήδη 3,5 χρόνια και τον είχαμε αγαπήσει· μαζί με τους ανθρώπους του.

Και πραγματικά δεν διαψευσθήκαμε!

Αμέσως άρχισε να εργάζεται πνευματικά με πρόγραμμα, σοβαρότητα, σύστημα και προοπτική. Από την πρώτη στιγμή στήριξε τους ιερείς, τους γέροντες, τους εμπερίστατους, τους πάσχοντες, τους νέους, τα παιδιά, τα σχολεία, τους εκπαιδευτικούς, υπηρέτησε με συνέπεια το κήρυγμα, την κατήχηση, τον θεολογικό λόγο, προστάτευσε ναούς και μνημεία, ανέδειξε πτυχές του τοπικού αγιολογίου και του λαϊκού μας πολιτισμού και με τις λίγες οικονομικές δυνατότητες της Μητροπόλεως έδωσε την πρώτη –και πιο δύσκολη– ώθηση σε μία νέα πνευματική πορεία για την Κω και τη Νίσυρο.

Θα μου πείτε γιατί θυμόμαστε αυτές ακριβώς τις στιγμές της υποδοχής, της χαράς και της ελπίδας που ζήσαμε σαν σήμερα το 2009, ιδιαίτερα φέτος, στις δύσκολες μέρες που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας εξαιτίας των κινδύνων του νέου ιού;

Όλες αυτές οι όμορφες και τόσο ζωηρές αναμνήσεις, μοιάζουν ως ένα κακόγουστο και αταίριαστο με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ολόκληρος ο πλανήτης μας αστείο.

Η αναδρομή αυτή στο πρόσφατο παρελθόν του νησιού μας θα βοηθήσει όλους μας να πάρουμε δυνάμεις και να δούμε την πραγματικότητα μέσα από μια άλλη, πιο αισιόδοξη και πιο ρεαλιστική οπτική, πέρα από αδικαιολόγητη κατήφεια και υπερβολική απαισιοδοξία.

Δεν είναι τυχαίο το χαμόγελο όσων περίμεναν να υποδεχθούν τον νέο Επίσκοπο. Περίμεναν κάτι· ζητούσαν ελπίδα, προσδοκούσαν στήριξη, έναν λόγο παρακλήσεως, μια καλή κουβέντα. Κι η στήριξη, ξέρετε, που χρειαζόμαστε δεν είναι απαραιτήτως μόνο υλική. Τις περισσότερες φορές ένας ζεστός λόγος, ένα έξυπνο αστείο, μια φιλική κίνηση προς εμάς αξίζει τόσο που ακόμη κι αν δεν καλύπτει τις υλικές ανάγκες, που εξάλλου δεν τελειώνουν ποτέ, μάς βοηθά να αντικρύσουμε το μέλλον με άλλο μάτι, με άλλη διάθεση, με όρεξη.

Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, «κλεισμένοι» στα σπίτια μας, με έντονη αβεβαιότητα για το μέλλον να πλανάται στον ορίζοντα, με τον ιό να έχει αλλάξει τη ζωή μας, με την καθημερινότητά μας να στρέφεται γύρω από θέματα που ποτέ δεν μας είχαν απασχολήσει στο παρελθόν, είναι στιγμές που νιώθουμε να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας…

Ευτυχώς, όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης και τις συνεχείς ανατροπές στον «κεκτημένο» τρόπο ζωής μας και στο –ανθρώπινο· δε λέω– «βόλεμά» μας.

Τα χαμόγελα της υποδοχής του νέου Επισκόπου το 2009 αποδείχθηκαν προφητικά για το μέλλον! Πράγματι, πολλά άλλαξαν, πολλά έγιναν, πολλά σχεδιάστηκαν και σχεδιάζονται. Τα προβλήματα που έπρεπε και πρέπει να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν πολλά· αλλά και η αισιοδοξία του επισκόπου μας, το χαμόγελό του, η αστείρευτη ενεργητικότητά του, η ικανότητά του να προσφέρει αισιοδοξία με το κήρυγμα και τις πράξεις του, αποδείχθηκαν αναγκαία και ουσιώδη τη δύσκολη δεκαετία που περάσαμε.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα! Με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, πίστη και αγάπη προς τον πλησίον μπορούμε να ξεπεράσουμε κι αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

Η Εκκλησία, και δεν είναι τυχαίο ότι το κάνει και ο Επίσκοπός μας Ναθαναήλ, μας προτρέπει και μας μαθαίνει πάντοτε να είμαστε αισιόδοξοι. Η εμπιστοσύνη στον Θεό, εξάλλου, δεν αφήνει περιθώρια για γκρίνια, φόβο και μιζέρια. Ο άνθρωπος που κάνει προσπάθεια να ζήσει πνευματική ζωή, ακόμη και αν δεν το πετύχει πλήρως, σιγά σιγά, καθώς έχει εναποθέσει την ελπίδα του στον Θεό μαθαίνει να είναι αισιόδοξος! Να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο!

Κι είναι πραγματικά άξιο απορίας ότι οι θεωρούμενοι πιστοί και «καλοί» χριστιανοί είναι κάποιες φορές γκρινιάρηδες, αρέσκονται στους καυγάδες, άριστοι γνώστες θεωριών συνομωσίας, αμφισβητούν το γέλιο και τη χαρά, φοβούνται την ευτυχία και το χαμόγελο, δεν τα θέλουν στη ζωή τους· ίσως γιατί είναι μεταδοτικά…

Ας μη χάνουμε, λοιπόν, την αισιοδοξία και το χαμόγελό μας!

Η αισιοδοξία όλων μας, των Κώων και των επισκεπτών του νησιού, και η ελπίδα που νιώσαμε τις στιγμές της υποδοχής του νέου μας Επισκόπου ας λειτουργήσουν ως οδοδείκτης για τις περίεργες ημέρες που ζούμε σήμερα. Ας στρέψουμε την ελπίδα μας στον Θεό, αντιμετωπίζοντάς Τον όχι ως τον «μάγο της φυλής» που θα μας λυτρώσει ξαφνικά από την απειλή της αρρώστιας, αλλά ως τον Κύριο της Ιστορίας και τον Σωτήρα του Ανθρώπου· ως αυτόν που με την αγάπη Του προσπαθεί να μας δείξει έναν άλλο δρόμο: τον δρόμο της πίστεως, της αγάπης και της ελπίδας!

28 Μαρτίου 2020

Ελένη Ζαρίφη καί Αθανάσιος Μουστάκης

 

Μητροπολίτης Ναθαναήλ: δέκα χρόνια ὑπηρετώντας τήν κατήχηση στήν Κῶ καί στή Νίσυρο

29 Παρασκευή Μαρ. 2019

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Καινή Διαθήκη, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, κατήχηση

Συμπληρώθηκαν ἤδη δέκα χρόνια ἀπό τήν ἐνθρόνιση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ναθαναήλ στήν Καθέδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καί Νισύρου.

Πολλά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ ἔργου καί τῆς παρουσίας του πού θά μποροῦσαν νά γίνουν ἀντικείμενο σχολιασμοῦ καί παρουσίασης μέ αὐτή τήν εὐκαιρία καί, ὁμολογουμένως, πολλά πέρασαν ἀπό τή σκέψη μας: ἀνακαινίσεις Ναῶν καί πολλῶν κτηρίων, δημιουργία καί λειτουργία τοῦ συσσιτίου, ριζική ἀναμόρφωση τοῦ Οἴκου εὐγηρίας «Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος», ἀνασύσταση τῆς Ἀγαθοεργοῦ Ἀδελφότητος, ἐνίσχυση μέ κάθε μέσο τῆς φιλανθρωπίας, σύσταση τοῦ Μουσείου, ποικίλες ἐκδόσεις, ἀναζωογόνηση τῆς λατρείας, ξαναζωντάνεμα τῶν πανηγυριῶν καί πολλά ἄλλα.

Ἀπ᾿ ὅλα αὐτά θά θέλαμε νά ἑστιάσουμε τήν προσοχή μας σέ ἕνα μόνο πού θεωροῦμε ἰδιαιτέρως σημαντικό καί καθοριστικό γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας: τήν κατήχηση.

Ὅταν λέμε κατήχηση ἀναφερόμαστε σέ μία καίρια καί πρωταρχικῆς σημασίας λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας ἤδη ἀπό τίς πρῶτες στιγμές της. Γιά νά καταλάβουμε τή σημασία της ἀρκεῖ νά θυμηθοῦμε ὅτι στίς Πράξεις Ἀποστόλων τονίζεται ὅτι τήν κατήχηση ἀσκοῦσαν κυρίως οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι. Συνεργάτες τους σέ αὐτό τό ἔργο ἦταν οἱ «προφῆτες καί διδάσκαλοι» τῆς Ἐκκλησίας, εἰδική τάξη χαρισματούχων, οἱ ὁποῖοι διακονοῦσαν τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν ἱεραποστολή. Κορυφαῖες μορφές αὐτῆς τῆς ὁμάδας ἦταν ὁ ἀπ. Παῦλος καί ὁ ἀπ. Βαρνάβας (Πρ. 13:1).

Ἡ κατήχηση συνεχίστηκε σέ ὅλη τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι καί σήμερα, καί εἶναι ἀπαραίτητη γιά κάθε μέλος της. Μέ τήν κατήχηση μαθαίνουμε τήν πίστη μας, τά ὁποῖα μέσῳ τῆς λατρείας, τῆς μελέτης τοῦ εὐαγγελίου καί τῆς ἐπαφῆς μας μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, διαμορφώνουν τή σχέση μας μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο καί, τελικά, μᾶς ὁδηγοῦν στή σωτηρία.

Ἡ προσπάθεια κατήχησης στήν Κῶ καί στή Νίσυρο ἀπό τόν Μητροπολίτη Ναθαναήλ ξεκίνησε ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα πού ἔφτασε στό νησί: τό Σάββατο 28 Μαρτίου 2009. Τό βράδυ ἐκείνου τοῦ Σαββάτου ἑορταζόταν ἡ «Ὥρα τῆς Γῆς» κατά τήν ὁποία ἔσβησαν τά φῶτα καί πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στήν Πλατεία Ἐλευθερίας μέ κεριά γιά νά σταλεῖ μήνυμα σεβασμοῦ πρός τόν πλανήτη μας καί τόν Κόσμο πού μᾶς προσέφερε ὁ Θεός γιά νά ζοῦμε σέ αὐτόν καί νά τόν προστατεύουμε.

Ὁ νεοαφιχθείς Μητροπολίτης ἦταν παρών!

Μέ τήν κίνησή του αὐτή ὁ νέος Ἐπίσκοπος ἔδωσε τό πρῶτο καί πολύ σημαντικό μάθημα κατήχησης: ὀφείλουμε νά προστατεύουμε τόν κόσμο μας. Ἡ οἰκολογική στάση ζωῆς καί ὁ σεβασμός πρός τή Δημιουργία εἶναι σαφής διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καίριος στόχος τοῦ Οἱκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου καί ἀποτελεῖ ὑποχρέωσή μας νά τήν ἐφαρμόζουμε.

Εὔκολα ἀντιλαμβανόμαστε τήν ὑψηλή σημειολογικά σημασία αὐτοῦ τοῦ πρώτου «κατηχητικοῦ μαθήματος» καί τήν αὐξημένη παιδαγωγική του διεισδυτικότητα καθώς γιά νά γίνει δέν χρειάστηκε νά εἰπωθεῖ οὔτε ἕνας λόγος.

Ἡ συνέχεια ἦταν ἀνάλογη. Ὁ νέος ποιμένας τῆς Κῶ καί τῆς Νισύρου ἀπό τότε διδάσκει καί κατηχεῖ μέ κάθε τρόπο στέλνοντας μέ τήν παρουσία του, τόν τρόπο τῆς βιοτῆς του, τίς διάφορες ἐπιλογές του κ.λπ. συνεχῶς κατηχητικά μηνύματα πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις.

Βέβαια, δέν ἀρκέστηκε μόνο σέ αὐτούς τούς ἔμμεσους τρόπους, ἀλλά προχώρησε καί σέ ἄμεση κατήχηση. Μέ σύντομο –καί τό τονίζω αὐτό– ἀλλά οὐσιαστικό, δίχως ἐπαναλήψεις καί ἀνούσια ἠθικολογία, κήρυγμα στή Θεία Λειτουργία, καί μάλιστα, ἀμέσως μετά τό Εὐαγγέλιο ὅπως ἡ τάξη τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ νά γίνεται, ἑρμήνευε καί ἑρμηνεύει τά βιβλικά ἀναγνώσματα, παρουσιάζει τό νόημα τῆς ἑορτῆς καί μᾶς προσφέρει διδακτικές ἱστορίες, διαλεγμένες μέ τέχνη, ἀπό τά γεροντικά, τά συναξάρια καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε σιγά σιγά, βῆμα βῆμα νά οἰκοδομεῖται μέσα μας ἡ συνείδηση ὅτι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι εἶναι ζωτική ἀνάγκη νά γνωρίζουμε τή διδασκαλία της.

Τό ἴδιο πράττει καί σέ κάθε ἀκολουθία πού τελεῖ, καί δέν εἶναι λίγες, διδάσκοντας μέ τόν λόγο του δίχως νά ἀπωθεῖ. Ποτέ δέν ξεπέρασε τά πέντε λεπτά. Ὁμιλεῖ μέ ἁπλότητα καί ἀμεσότητα. Δέν ἐπαναλαμβάνει τά ἴδια καί τά ἴδια. Σέβεται τόν ἀκροατή του, τόν ἀντιμετωπίζει στοργικά, ὡς πατέρας.

Ἀπό τόν Σεπτέμβριο τῆς πρώτης χρονιᾶς ξεκίνησε καί τήν, ἐάν ἐπιτρέπεται νά τήν ποῦμε ἔτσι, κύρια δράση τῆς κατήχησης: δύο κατηχητικές συναντήσεις γιά ἐνήλικες καί πολλά κατηχητικά γιά παιδιά κάθε ἡλικίας.

Στήν κατήχηση ἐνηλίκων, πού σταθερά πραγματοποιεῖται κάθε Τετάρτη ἀπόγευμα (5.00-6.00 καί 6.00-7.00) στήν Αἴθουσα τῆς Πνευματικῆς Ἑστίας, ἀναλύονται κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ μεθοδικό τρόπο, στίχο στίχο. Ἐπειδή ὅμως ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι δυνατό νά περιοριστεῖ στά πλαίσια ἑνός κειμένου, ἡ συζήτηση πάντοτε ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλα θέματα, καθώς τό κείμενο ἤ ἡ καθημερινότητα λειτουργοῦν ὡς ἀφετηρία καί ἔναυσμα. Οἱ συναντήσεις αὐτές πού δίνουν σέ πολλούς ἀπό μᾶς τή δυνατότητα νά ἐκφράσουμε τίς ἀπορίες καί τίς ἀπόψεις μας, νά σχολιάσουμε τήν ἐπικαιρότητα, νά πληροφορηθοῦμε τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιά τό ἕνα ἤ τό ἄλλο θέμα ἀποτελοῦν μία συστηματική προσπάθεια κατηχήσεως καί ὠφελοῦν ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, ἐγγράμματους ἤ ὄχι, εὐσεβεῖς ἤ μή.

Ἡ κατήχηση ἐξελίσσεται σέ ἕνα στίβο γνώσης, ἀνταλλαγῆς ἀπόψεων καί κυριαρχεῖ ἡ ἔγκυρη προσφορά τῆς πίστεώς μας μέ ὑπευθυνότητα καί σοβαρότητα, κάτι πού εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό στήν ἐποχή μας, καθώς κατηχητικό ὑλικό ὑπάρχει σέ πολλές καί ποικίλες πηγές ἄφθονο, ἀλλά, δυστυχῶς, ὄχι πάντοτε ἀξιόπιστο καί ὀρθό.

Οἱ συναντήσεις ξεκινοῦν μέσα Ὀκτωβρίου (μέ τήν παραβολή τοῦ Σπορέως) καί ὁλοκληρώνονται πρίν ἀπό τήν Πεντηκοστή. Πραγματοποιοῦνται περίπου 35 διπλές συναντήσεις, στίς ὁποῖες ἔχουν ἤδη ἀναλυθεῖ πολλές ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου (μεταξύ ἄλλων ἡ πρός Γαλάτας, ἡ πρός Ρωμαίους, οἱ πρός Κορινθίους).

Βέβαια, ἡ κατήχηση δέν περιορίζεται σέ αὐτές τίς δράσεις μόνο. Σημαντικό εἶναι τό κήρυγμα πού ἐδῶ καί χρόνια ἀποστέλλεται ἀπό τόν Σεβασμιώτατο κάθε Κυριακή σέ ὅλες τίς ἐνορίες ὥστε κάθε πιστός νά μπορεῖ νά καταλάβει τά βιβλικά ἀναγνώσματα καί νά ἀποκομίσει χρήσιμα διδάγματα γιά τήν καθημερινότητά του.

Ταυτόχρονα διανέμονται ἔντυπα πού παρουσιάζουν κομμάτια τῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκουν τούς πιστούς μέ ἁπλό, κατανοητό καί σύντομο τρόπο.

Τό κήρυγμα ἔχει ἐπαναπροσδιοριστεῖ στή ζωή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί λειτουργεῖ εὐεργετικά ὀργανικά συνδεδεμένο μέ τή λατρεία, ἀλλά καί τόν σύγχρονο κόσμο στόν ὁποῖο ζοῦμε. Δέν εἶναι μία θεωρητική ἀνάλυση, ἀλλά προσφέρεται ἔτσι ὥστε ὁ καθένας νά κάνει τίς κατάλληλες προεκτάσεις καί τίς ἀναγωγές στή ζωή καί τήν καθημερινότητά του.

Ἡ κατήχηση εἶναι ἕνα συναρπαστικό, μά ταυτόχρονα δύσκολο ἔργο. Ἀπαιτεῖ ἑτοιμότητα, εὐελιξία, ἐνημέρωση. Ὁ κατηχητής πρέπει νά γνωρίζει τό ἀντικείμενό του, ἀλλά καί τόν κατηχούμενο (εἴτε αὐτός δέν ἔχει βαπτιστεῖ ἀκόμη εἴτε εἶναι ἤδη χριστιανός). Πρέπει νά μπορεῖ νά μεταφέρει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέ σύγχρονο τρόπο, χωρίς νά τόν ἀλλοιώνει. Νά νιώθει τό ἀκροατήριό του καί τίς ἀνάγκες του, ἀλλά νά τοῦ προσφέρει μέ εἰλικρίνεια τήν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου.

Ἡ κατήχηση δέν δίνει σύντομα καρπούς. Ὁ Ἐπίσκοπος πού ἐπενδύει σέ αὐτή θά δυσκολευτεῖ νά ἀξιολογήσει τά ἀποτελέσματα τοῦ ἔργου του, καθώς αὐτά δέν εἶναι εὔκολα μετρήσιμα. Μπορεῖ νά ἀγωνίζεται δεκαετίες καί νά μήν δεῖ τούς πιστούς του νά ἀλλάζουν ἀπόψεις καί συνήθειες στή ζωή τους. Εἶναι βέβαιο, ὅμως, ὅτι ὁ σπόρος πού μέ ἀγάπη φυτεύεται στίς δεκτικές καρδιές ἀργά ἤ γρήγορα θά ἀποδώσει καρπό ἑκατονταπλασίονα.

Γι᾿ αὐτό εὐχαριστώντας τόν Μητροπολίτη μας γιά ὅσα μᾶς προσφέρει, τοῦ εὐχόμαστε νά μπορέσει γιά πολλά πολλά χρόνια νά συνεχίσει νά μᾶς προσφέρει τά ἀγαθά τῆς κατηχήσεως καί νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά μᾶς ἁγιάζει μέ τήν παρουσία του.

Ἄξιος!

                                                                                      Ἑλένη Ζαρίφη καί Ἀθανάσιος Μουστάκης

Υπάρχει εκκλησιαστική ενότητα δίχως οικουμενική συνείδηση;

16 Τρίτη Οκτ. 2018

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

Αποστολική Σύνοδος, Κωνσταντινούπολη, Ουκρανία, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Πατριαρχείο Μόσχας, απόστολος Πέτρος, απόστολος Παύλος, απόστολοι, αλήθεια του ευαγγελίου, οικουμενικότητα

Το κείμενο που ακολουθεί για να γίνει κατανοητό προϋποθέτει την ανάγνωση του παλαιοτέρου κειμένου μας με τίτλο «Η οικουμενικότητα του κηρύγματος του αποστόλου Παύλου». Το σημερινό κείμενο που ουσιαστικά αποτελεί την, μετά από τρία και μισό χρόνια, συνέχειά του γεννήθηκε από σχόλια και συζητήσεις που διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το Ουκρανικό ζήτημα και άλλα συναφή που, αμέσως ή εμμέσως, συνδέονται με αυτό.

Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Η Α᾿ Οικουμενική Σύνοδος που συνεκλήθη το 325 μ.Χ. στη Νίκαια

 

Ξεκινώντας, λοιπόν, από την βαθιά πεποίθηση και την ακλόνητη βεβαιότητα για την οικουμενικότητα τού κηρύγματος τού Χριστού ο απόστολος Παύλος, παρά την συγκεκριμένη εθνική καταγωγή του, για την οποία ήταν άκρως υπερήφανος, παρά την επί σειρά ετών εκπαίδευσή του στον Νόμο και παρά την πεποίθησή του ότι ο Νόμος αποτελούσε τη σωτηρία των Ιουδαίων στις ιεραποστολικές του εξορμήσεις και στο κήρυγμά του περιέλαβε όλους τους λαούς της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έθεσε τον εαυτό του, χωρίς δισταγμό στην υπηρεσία Ελλήνων και Ιουδαίων, εθνικών και περιούσιου λαού στοχεύοντας σε μία οικουμενικότητα, η οποία δεν άφησε κανέναν εκτός και γι’ αυτό μεταμόρφωσε τον κόσμο.

Απλοποιώντας τα πράγματα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο απ. Παύλος από πιστός «εθνικιστής» Ιουδαίος (ως όφειλε και ως εθεωρείτο ορθό στους ιουδαϊκούς κύκλους) με την κλήση του από τον Χριστό μετεστράφη και σε αυτόν τον τομέα —πώς θα ήταν δυνατό να μην συμβεί κάτι τέτοιο άλλωστε— και απετέλεσε τον ιδανικό και ανυποχώρητο κήρυκα της οικουμενικότητας του ευαγγελικού λόγου.

Σήμερα, δύο χιλιάδες χρόνια μετά, η οικουμενικότητα αυτή, την οποία κήρυξε και για την οποία εργάστηκε εντατικά για τριάντα πέντε περίπου χρόνια ο απ. Παύλος, όπως και οι άλλοι απόστολοι, οργώνοντας με κάθε μέσον και κάθε κόστος, απ᾿ άκρου εις άκρον, την Οικουμένη και θεμελιώνοντας μία πραγματικά Οικουμενική Εκκλησία,  παραμένει ζητούμενο.

Το ερώτημα που μας απασχολεί σε αυτή την ανάρτηση είναι εάν η οικουμενικότητα του Ευαγγελίου έχει πάρει τη θέση που απαιτείται στη συνείδηση των κατά τόπους Εκκλησιών ή εάν, ακόμη και σήμερα, παραμένει ζητούμενο και πάγιο αίτημα κάθε πιστού που αντιλαμβάνεται τη μοναδικότητα της θέσεώς του μέσα στο σώμα της Εκκλησίας και τη δυνατότητα της Οικουμενικής Εκκλησίας να μεταμορφώσει τον κόσμο.

Δυστυχώς, παρακολουθώντας κείμενα και δηλώσεις ποιμένων και στελεχών των κατά τόπους Εκκλησιών, με έκπληξη και λύπη διαπιστώνουμε ότι σε μεγάλο βαθμό, προφανώς μεγαλύτερο από όσο έπραττε ο απ. Παύλος και οι άλλοι απόστολοι, σκέφτονται και λειτουργούν περισσότερο εθνικά, όντες φορείς ενός ιδιότυπου καταστροφικού επαρχιωτισμού, που θέτει τα όρια του ενδιαφέροντος και του κόσμου τους «όσο φτάνει η αυλή τους», με μία τάση έντονης εσωστρέφειας ώστε να προστατεύσουν και να περιχαρακώσουν, όσα εγωιστικά και μικρονοϊκά θεωρούν κεκτημένα και δεδομένα.

Κι όσο διαβάζει κανείς σκέψεις, δηλώσεις, σχόλια, παρατηρήσεις και προτάσεις τους τόσο σαφέστερα διαπιστώνει ότι δεν θέλουν να διαφυλάξουν την οικουμενικότητα που παρέλαβαν από τον Απόστολο των Εθνών. Δεν μπορούν να βαστάξουν το βάρος της και δεν επιθυμούν να υποστούν όσα ο απ. Παύλος υπέστη από τους συμπατριώτες του στο όνομα της αταλάντευτης πορείας του προς τη διδασκαλία, από όπου κι αν πέρασε, αυτού του αστείρευτου ευαγγελικού οικουμενικού πνεύματος.

Διαπιστώνει ότι δεν έχουν το σθένος του απ. Παύλου, ο οποίος, όπως διαβάζουμε στο Γαλάτας 2:11-14, δεν δίστασε να ελέγξει ενώπιον όλων τον απ. Πέτρο όταν αντελήφθη ότι παραγκώνιζε την αλήθεια του ευαγγελίου και μαζί με αυτή την οικουμενικότητα του κηρύγματος του Κυρίου.

 

DSC0041

Η εικόνα των δύο αποστόλων Πέτρου και Παύλου εκφράζει άριστα την ενότητα και το οικουμενικό πνεύμα της Εκκλησίας

 

Διαπιστώνει ότι δεν έχουν την ταπείνωση και το μεγαλείο του απ. Πέτρου, ο οποίος, μόλις διαπίστωσε ότι έσφαλλε στην περίπτωση που αναφέρεται στο Γαλάτας 2:11-14, υιοθετώντας, κακώς, τις νομικές δεσμεύσεις που ήδη είχε παραμερίσει η Αποστολική Σύνοδος, μη θέτοντας στους ώμους τους Χριστιανών περιττά βάρη, άλλαξε στάση, συντάχθηκε με τον απ. Παύλο, ως εμμέσως συμπεραίνουμε από την ίδια την Καινή Διαθήκη και την παράδοση της Εκκλησίας, διασώζοντας την ενότητα της Εκκλησίας.

Με τη στάση των δύο κορυφαίων απόστολων αντιλαμβανόμαστε ότι βάση και κριτήριο της ενότητας της Εκκλησίας αποδεικνύεται η οικουμενική συνείδησή της, η οποία αποτελεί μία ιδιαιτέρως σημαντική παράμετρο της ευαγγελικής αλήθειας.

Και στο σημείο αυτό, για να είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας, οφείλουμε να θέσουμε το ερώτημα: από όσες δηλώσεις, προτάσεις, απειλές και σκέψεις διαβάσαμε αυτές τις ημέρες (και όχι μόνο) από όλους τους, αμέσως ή εμμέσως, εμπλεκομένους στο ουκρανικό ζήτημα ποιες στρέφονται προς την κατεύθυνση της αποδοχής και της ενισχύσεως τού αναμφιβόλως οικουμενικού χαρακτήρα της Εκκλησίας και ποιες κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση;

Στην πραγματικότητα το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν θα έπρεπε καν να τεθεί. Εύκολα μπορεί να το απαντήσει κάποιος που έχει περιηγηθεί στο διαδίκτυο και έχει διαβάσει λίγα από αυτά που έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

1024px-Byzantine_Constantinople-el.svg

Χάρτης της Βυζαντινής Κωνσταντινουπόλεως (By Byzantine Constantinople-en.svg: Cplakidasderivative work: Furfurtranslation to el and small changes Gts-tg – This file was derived from: Byzantine Constantinople-de.svg:, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48527269)

 

Αυτά χωρίζονται σε δύο ομάδες: όσα στρέφονται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και κατά της Οικουμενικότητας τής Εκκλησίας και σε όσα συντάσσονται με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο και στην εποχή μας, στη δύσκολη εποχή της παγκοσμιοποιήσεως, κομίζει και διαφυλάσσει την έννοια της Οικουμενικότητας, η οποία είναι σύμφυτη με τη διδασκαλία της Εκκλησίας και το κήρυγμα του Χριστού.

Δεν είναι τυχαίο νομίζω ότι ο τίτλος Οικουμενικός εδόθη από πολύ νωρίς στον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης, όχι γιατί έχει υπό την πνευματική του ευθύνη ολόκληρη την υπό τον ήλιον γη, καθώς από τους πρώτους αιώνες καθιερώθηκε ο θεσμός της Πενταρχίας των Πατριαρχών (Ρώμης, Νέας Ρώμης/Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων), οι οποίοι είχαν και έχουν υπό την πνευματική τους ευθύνη τμήματα του τότε γνωστού κόσμου, αλλά διότι με την έντονη ιεραποστολική δράση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την ευρύτητα πνεύματος που το διακατείχε κατόρθωσε να γνωρίσει την Εκκλησία στα πέρατα της Οικουμένης και να κάνει Χριστιανούς τους πρώην εχθρούς και διώκτες χωρίς να τους κρίνει βάσει της εθνικής καταγωγής τους.

Αυτό το οικουμενικό ιεραποστολικό πνεύμα, φορείς του οποίου ήταν οι απόστολοι, διασώζεται στην Εκκλησία, στο σύνολό της, και εκφράζεται, με όποιες ανθρώπινες αδυναμίες κι αν υπάρχουν, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και σήμερα και θα συνεχίσει να εκφράζεται και στο μέλλον.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ίδιο το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας παρεχώρησε στον Επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικό Πατριάρχη το μοναδικό σε ολόκληρη την Ορθοδοξία δικαίωμα να εκχωρεί το Αυτοκέφαλο και, βέβαια, την υποχρέωση του «εκκλήτου», δηλαδή να δέχεται και να κρίνει προσφυγές που απευθύνονται προς αυτόν. Κι αυτά έγιναν όχι γιατί οι Οικουμενικοί Πατριάρχες ήταν ικανότεροι ή πιο μορφωμένοι από τους άλλους Πατριάρχες ή γνώριζαν καλύτερα τους κανόνες. Η Εκκλησία που τους ανέθεσε αυτή την υποχρέωση είχε συνείδηση ότι ήταν φορείς του οικουμενικού της πνεύματος που θεμελιώθηκε από τον Κύριο και τους αποστόλους.

Σε αυτό το οικουμενικό πνεύμα προσβλέπει ο κόσμος μας για να προστατευθεί από τους κάθε λογής διασπαστικούς εθνικισμούς και να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση που μεταβάλλει την καθημερινότητά μας προς το χειρότερο. Και, μάλιστα, κι εδώ εντοπίζεται μία από τις πλέον τραγικές παραμέτρους του ζητήματος, όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να διαφυλάξει την οικουμενικότητα και την κανονικότητα και να προστατεύσει έναν λαό από έξωθεν παρεμβάσεις αναγκάζεται να παραχωρήσει Αυτοκέφαλο κόβοντας ένα μέρος από το ίδιο του το σώμα.

Με αυτόν τον τρόπο Οικουμενικότητα και Ενότητα συμπορεύονται και οδηγούν την Εκκλησία στο μέλλον.

Ὁ Λαός τῆς Οὐκρανίας καί τό Αὐτοκέφαλο, μέ ἀναφορά στή Δωδεκάνησο

27 Πέμπτη Σεπτ. 2018

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 2 Σχόλια

Ετικέτες

Αγία Σοφία Κιέβου, Κίεβο, Ουκρανία, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, Πατριαρχείο Μόσχας

Ἡ συζήτηση γιά τήν ἀπόδοση τῆς Αὐτοκεφαλίας στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία θυμίζει ἔντονα μία ἄλλη περίπτωση, ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Ἱστορία τῆς Δωδεκανήσου, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, μόνη αὐτή ἀπό ὅλη τήν ἑλληνική ἐπικράτεια, ἔχει τό προνόμιο νά ἀποτελεῖ κανονικό ἔδαφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί δέν ἀπέστη ποτέ ἀπό αὐτό.

Ἄς θυμηθοῦμε ὅμως λίγα στοιχεῖα ἱστορίας: ἡ Δωδεκάνησος ἀποτελοῦσε μέρος τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας μέχρι τό 1314 πού τήν κατέλαβαν οἱ Ἰωαννῖτες Ἱππότες. Αὐτοί καθώς ἦταν Ρωμαιοκαθολικοί στό θρήσκευμα δέν προέβησαν σέ εὐθεῖς διωγμούς ἀλλά ἀγωνίστηκαν μέ ποικίλα μέσα (πειθώ, πιέσεις, ἐμπόδια στήν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλῶσσας, κωλυσιεργία στίς χειροτονίες ἀρχιερέων, ἀπαγόρευση χειροτονίας ἀρχιερέων, ὑποταγή κλήρου στόν Λατῖνο Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Ρόδου κ.ἄ.) γιά νά δημιουργήσουν τίς κατάλληλες συνθῆκες ὥστε νά ἐγκαταλείψουν οἱ Ὀρθόδοξοι κάτοικοι τῶν νήσων τήν πίστη τους καί νά ἐνταχθοῦν στήν Δυτική Ἐκκλησία.

Στίς ἀρχές τοῦ 1523 τά νησιά ἔπεσαν στά χέρια τῶν Ὀθωμανῶν, οἱ ὁποῖοι παρέμειναν σέ αὐτά μέχρι τό 1912. Ὑπῆρξε ὁμαλοποίηση στά ἐκκλησιαστικά ζητήματα, ἀλλά καί εὐθεῖς διωγμοί πού ἀνέδειξαν πολλούς νεομάρτυρες: ἀρχιερεῖς, κληρικούς ἄλλων βαθμίδων, καθώς καί λαϊκούς. Οἱ Ἰταλοί κυρίευσαν τά νησιά τό 1912. Παρέμειναν σέ αὐτά μέχρι τήν πτώση τοῦ καθεστῶτος τοῦ Μουσολίνι, τό 1943 (ἡ ἐνσωμάτωση στή μητέρα Ἑλλάδα ἦλθε τό 1948) καί σέ γενικές γραμμές ἀκολούθησαν παρόμοιες μεθόδους μέ τούς Ἱππότες.

Σέ ὅλη αὐτή τή μακρά περίοδο τῆς δουλείας ὁ μοναδικός σταθερός, ἀταλάντευτος καί ἀμετακίνητος προστάτης τῶν νησιωτῶν, πέρα ἀπό τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἦταν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο μέ κάθε τρόπο τούς προστάτευε καί ἔβρισκε τά κατάλληλα ἀντίμετρα μέ τά ὁποία ἀκύρωνε κάθε ἀντορθόδοξη καί ἀνθελληνική κίνηση τῶν κατακτητῶν.

Τήν περίοδο τῶν Ἱπποτῶν, παραδείγματος χάριν, ἀντιμετώπιζε τήν παρεμπόδιση χειροτονιῶν ἐπισκόπων στήν Κῶ μέ τό νά ἀναθέτει σέ ἐπισκόπους γειτονικῶν περιοχῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τήν «κατ᾿ ἐπίδοσιν» (θά λέγαμε κατ᾿ ἀνάθεση) διαποίμανση τῆς Κῶ. Ἐπίσης, ἀρχιερεῖς ἄλλων ἐπαρχιῶν, μέ εἰδική ἄδεια, πήγαιναν στήν Κῶ γιά νά τελέσουν χειροτονίες ἤ οἱ ὑποψήφιοι ἱερεῖς χειροτονοῦνταν σέ ἄλλες ἐπαρχίες καί ἐπέστρεφαν χειροτονημένοι (αὐτό συνέβαινε καί κατά τήν Ἰταλοκρατία).

Μέ τή σοβαρότητα καί τή σωφροσύνη τῆς τακτικῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τά Δωδεκάνησα, μετά ἀπό 650 ἔτη («καί ὄχι 400 ὅπως στήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα», ὡς προσφυῶς τονίζει σέ κάθε εὐκαιρία ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ) σκλαβιᾶς ἔφτασαν στήν ἀπελευθέρωση δίχως νά ἀπωλέσουν οὔτε τήν πίστη τους οὔτε τήν ἑλληνική γλῶσσα καί παράδοση.

Μία ἀπό τίς, ἀναμφίβολα, εὐφυεῖς μεθόδους πού ἐπεχείρησαν νά χρησιμοποιήσουν οἱ Ἰταλοί ἦταν ἡ ἀνακήρυξη τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Δωδεκανήσου, ὥστε ἡ Δωδεκάνησος νά ἀποκοπεῖ ἀπό τήν πνευματική τροφοδοσία καί διαχρονική προστασία τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί, σιγά σιγά, μέ τήν πάροδο τῶν ἐτῶν νά ἁλωθεῖ πλήρως.

Μέ ἀφορμή τήν ἐκδημία τοῦ Μητροπολίτου Κώου Ἀγαθαγγέλου Ἀρχύτα, τό 1924, ὁ Ἰταλός Διοικητής τῆς Δωδεκανήσου Mario Lago ἔθεσε τό θέμα τοῦ Αὐτοκεφάλου στόν πρῶτο τῇ τάξει Μητροπολίτη τῆς Δωδεκανήσου Μητροπολίτη Ρόδου Ἀπόστολο Τρύφωνος, ὁ ὁποῖος συμφώνησε νά μεταφέρει τό θέμα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ὡς τήν μοναδική ἁρμόδια ἐκκλησιαστική ἀρχή γιά νά παράσχει τό Αὐτοκέφαλο. Ἀπό τή στιγμή αὐτή ξεκίνησε μία μακρά παρελκυστική πολιτική ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (μάλιστα τόν Νοέμβριο τοῦ 1924 ἐκοιμήθη ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ΄ καί τή θέση του πῆρε ὁ Κωνσταντῖνος Στ΄, ὁ ὁποῖος ἐξεδιώχθη ἀπό τούς Τούρκους) γιά νά κερδίσει χρόνο ὥστε τελικά νά ἀκυρωθοῦν ἐκ τῶν πραγμάτων τά σχέδια τῶν Ἰταλῶν. Οἱ Ἰταλοί ἐνοχλήθηκαν πολύ ἀπό αὐτή τή στάση πού ἐνισχυόταν ἀπό τήν ἀντίδραση τοῦ δωδεκανησιακοῦ λαοῦ καί στίς 31 Ὀκτωβρίου 1929 ἐπέδωσαν τελεσίγραφο γιά τήν ὑπογραφή τοῦ Τόμου τῆς Αὐτοκεφαλίας στόν ἑπόμενο Οἰκουμενικό Πατριάρχη Φώτιο Β΄, ὁ ὁποῖος ἀρνήθηκε καί σοφά παρέπεμψε τό θέμα σέ δημοψήφισμα τοῦ λαοῦ τῆς Δωδεκανήσου, ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἀποφασίσει γιά τό θέμα. Οἱ Ἰταλοί ἐξεμάνησαν, καθώς γνώριζαν ὅτι κάτι τέτοιο δέν ἐπρόκειτο νά ἔχει θετική κατάληξη γι᾿ αὐτούς, καί, ὡς ἔσχατο μέσο πίεσης, σκλήρυναν τή στάση τους ἀπέναντι στούς νησιῶτες, ἀλλά καί στήν τοπική Ἐκκλησία, διακόπτοντας τίς ἐπαφές μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί καταργώντας ὅλα τά κοινοτικά προνόμια αὐτοδιοίκησης τῶν Ὀρθοδόξων.

Τό αὐτονόητο συμπέρασμα τῶν παραπάνω εἶναι ὅτι μέ τήν σοφή καί συνετή πρακτική τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν πού χειρίστηκαν τίς προσπάθειες τῶν Ἰταλῶν, ἀφ᾿ ἑνός, καί μέ τό ἀρραγές μέτωπο καί τήν σθεναρή ἀντίσταση τῶν Δωδεκανησίων, ἀφ᾿ ἑτέρου, τά σχέδια τῶν κατακτητῶν ἀκυρώθηκαν.

 

Κίεβο,-ουκρανία-εμφάνιση-χάρτη

Χάρτης τῆς Οὐκρανίας

 

Καί ἐρχόμαστε στό σήμερα! Γιατί αὐτή ἡ εἰσαγωγή;

Τό ἀκριβῶς ἀντίθετο συμβαίνει σήμερα στήν Οὐκρανία: ὁ λαός ἐπιθυμεῖ τήν Αὐτοκεφαλία του, ζητᾶ διά τῶν ἐκκλησιαστικῶν (ἤδη ἀπό τό 1991) καί πολιτικῶν ἡγετῶν του (σέ πολλές περιπτώσεις) νά τοῦ ἀποδοθεῖ καί, ἐνῶ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, κανονικό ἔδαφος τοῦ ὁποίου ἀνέκαθεν ἀποτελοῦσε καί, φυσικά, συνεχίζει νά ἀποτελεῖ ἡ Οὐκρανία, κρίνει ὅτι τό αἴτημα αὐτό πρέπει νά ἰκανοποιηθεῖ, ἡ Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀρνεῖται πεισματικά νά ἱκανοποιήσει αὐτό τό δίκαιο καί λογικό, γιά ὅποιον γνωρίζει στοιχειωδῶς, ἔστω, τήν οὐκρανική ἱστορία, λαϊκό αἴτημα. Μάλιστα, ἡ ἐμμονή τῆς Μόσχας νά ἀρνεῖται τήν Αὐτοκεφαλία σέ συνδυασμό μέ τήν πολιτική τοῦ ρωσικοῦ κράτους πρός τήν Οὐκρανία προκαλεῖ ἐντονότατη δυσαρέσκεια στόν οὐκρανικό λαό στίς τάξεις τοῦ ὁποίου ἔχει ἀναπτυχθεῖ σοβαρό ἐνδοεκκλησιαστικό, ἐπί σειρά ἐτῶν, ἀθεράπευτο σχίσμα.

Τό σχίσμα αὐτό, μέ τήν ἀπόδοση τοῦ Αὐτοκεφάλου καί τήν ἀπελευθέρωση τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν ἀποπνικτικό ρωσικό ἐναγκαλισμό, βαίνει πρός θεραπεία, καθώς ἀντιμετωπίζονται οἱ κύριες αἰτίες του.

 

St. Sophia Cathedral, Kiev

Ὁ Καθεδρικός Ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας Κιέβου

 

Ἡ στάση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας φαίνεται νά παραθεωρεῖ πλήρως τόν οὐκρανικό λαό. Συμβαίνει ἐν προκειμένῳ ἀκριβῶς τό ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού προσπάθησαν νά κάνουν οἱ Ἰταλοί στή Δωδεκάνησο. Τή λύση σέ ἐκείνη τήν περίπτωση ἔδωσε ἡ σοφή προσφυγή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στή βούληση τῶν κατοίκων τῆς Δωδεκανήσου. Στήν περίπτωση τῆς Οὐκρανίας, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί πάλι στρέφεται στή βούληση τῶν Οὐκρανῶν, οἱ ὁποῖοι σαφῶς τίθενται ὑπέρ τῆς Αὐτοκεφαλίας. Ἄς μή λησμονοῦμε ἐξάλλου ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, παρά τίς σοβαρότατες ἐκπεφρασμένες ἀντιρρήσεις του, προχώρησε κατά τό παρελθόν στήν ἀπόδοση Αὐτοκεφάλου σέ πολλές ἄλλες «ἐθνικές» Ἐκκλησίες, μεταξύ τῶν ὁποίων στήν ρωσική καί στήν ἑλληνική, θεραπεύοντας μέ τή σύνεση καί τήν ἀγάπη του τά πολλά προβλήματα πού εἶχαν προκληθεῖ ἀπό τίς ἐκβιαστικές, ἄκαιρες καί ἄστοχες κινήσεις αὐτῶν τῶν Ἐκκλησιῶν. Καί μάλιστα, τό ἔπραξε μέ αὐτοθυσία στερούμενο τήν ἴδια του τή σάρκα θρέφοντάς τες πατρικά μέ τό ἴδιο του τό αἷμα, ὅπως ὁ πελεκᾶνος.

Εἶναι, τουλάχιστον, ἀμετροεπές γιά τήν ρωσική Ἐκκλησία νά προσπαθεῖ πεισματικά νά κρατήσει δεμένη στό ἅρμα της τήν Οὐκρανία ὅταν, ἀφ᾿ ἑνός δέν ἔχει αὐτό τό δικαίωμα καί, ἀφ᾿ ἑτέρου, ὁ οὐκρανικός λαός δέν τό θέλει. Διάβαζα σέ κάποια ἀπό τίς ἀναρτήσεις σχετικά μέ τό ζήτημα αὐτό ὅτι οἱ Ἱεράρχες τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας δέν μνημονεύουν τόν Ρῶσο Πατριάρχη φοβούμενοι τήν ἀντίδραση τῶν πιστῶν τους. Ποῦ θά πάει αὐτή ἡ κατάσταση; Εἶναι δυνατόν νά στηριχθεῖ ἱεραρχία καί νά προχωρήσει πνευματικά δίχως τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό τοῦ λαοῦ;

Λένε κάποιοι: ἄς περιμένει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο νά λύσουν οἱ Οὐκρανοί μόνοι τους τά προβλήματα τους καί ἔπειτα ἄς παραχωρήσει τήν Αὐτοκεφαλία. Νομίζω ὅτι ἡ ἁπλή λογική λέει ὅτι ἐφόσον τά προβλήματα τῶν Οὐκρανῶν ἔχουν αἰτία καί ἀφορμή τίς ἔξωθεν παρεμβάσεις τό πρόβλημα δέν μπορεῖ νά ἐπιλυθεῖ παρά μόνο ἐάν λείψει ἡ αἰτία τοῦ προβλήματος: οἱ ρωσικές περεμβάσεις. Εἶναι σαφές ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο κινεῖται πρός αὐτή ἀκριβῶς τήν κατεύθυνση. Ἀποδίδοντας τήν Αὐτοκεφαλία ἐπιτρέπει στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία νά ἀντιμετωπίσει ἐλεύθερη ἀπό ἔξωθεν παρεμβάσεις τά τοῦ οἴκου της. Φαντάζομαι —μέ τόν δικό μου τρόπο σκέψης— ὅτι μέ τήν ἀπόδοση τοῦ Αὐτοκεφάλου οἱ σχισματικοί, ἐφόσον θά λείψει ἡ αἰτία τοῦ σχίσματος (καί δέν τούς ἐμποδίσουν ἄλλοι λόγοι π.χ. προσωπικοί) θά ἐπιδιώξουν τήν ἐπιστροφή τους στήν κανονική Οὐκρανική Ἐκκλησία.

 

1280px-Hagia_Sophia_Mars_2013

Ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Σοφία στήν Κωνσταντινούπολη

 

Δέν πρέπει νά παραθεωροῦμε, αὐτό πού κάποιοι τεχνηέντως ἀφήνουν νά ἐννοεῖται, ὅτι δηλαδή τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θά δώσει τήν Αὐτοκεφαλία στήν σχισματική μερίδα. Αὐτές οἱ διαδόσεις βλάπτουν σοβαρότατα τήν ὅλη συζήτηση καί ἰδιαιτέρως τήν ρωσική πλευρά διότι ἔτσι ὑποβιβάζεται, ἐκ μέρους της, μέ ἐσκεμμένες ἀνακρίβειες τό ἐπίπεδο τῆς συζητήσεως μέ τρόπο πού δέν συνάδει σέ ἐκκλησιαστικούς ἄνδρες. Μέ ἔκπληξη διάβασα, ἐπί παραδείγματι, δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ πού ἔχουν ἀναρτηθεῖ στήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων (http://www.imkythiron.gr/index.php/eidiseis/teleftaia-nea/5048-diloseis-mitr-kythiron-dia-tin-aftokefalian-tis-oukranikis-ekklisias), στίς ὁποῖες ἐκφράζει τήν «βαθυτάτη λύπη» του γιά τήν, ὑποτιθέμενη, «ἐμμονή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά ἐκχωρήσει τήν Αὐτοκεφαλία εἰς τούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας» κάτι τό ὁποῖο ἐπ᾿ οὐδενί προκύπτει ἀπό τίς κινήσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά παραπλανᾶ τούς ἀναγνῶστες καί ἀδικεῖ κατάφορα τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος εἶναι πάντοτε προσεκτικός στίς κινήσεις καί στίς ἐπιλογές του. Μάλιστα, ὅταν τό 2008 ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, προσκεκλημένος τῆς Οὐκρανικῆς Κυβερνήσεως, ἐπισκέφθηκε τήν Οὐκρανία γιά τόν ἑορτασμό τῶν 1020 ἐτῶν ἀπό τό βάπτισμα τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου ὄχι μόνο δέν ἦρθε σέ ἐπαφή μέ τήν σχισματική μερίδα, ἀλλά χάρη στήν ἁπλότητα καί στή σύνεσή του ἐπέτυχε νά συλλειτουργήσει μέ τόν Πατριάρχη Μόσχας κυρό Ἀλέξιο.

 

orthodoxiaonline-62

Ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στήν Οὐκρανία τό 2008 γιά τόν ἑορτασμό τῶν 1.020 ἐτῶν ἀπό τή βάπτιση τοῦ Ἁγίου Βλαδιμήρου

 

Ἄς ἀφουγκραστοῦν, λοιπόν, οἱ Ρῶσοι Ἱεράρχες τή θέληση τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ καί ἄς πράξουν ἀναλόγως. Ἄς συζητήσουν μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἄς τοῦ ἀποδώσουν τά δικαιώματα πού σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ ἀναγνωρίζει, ἄς δείξουν τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό στούς Ἱερούς Κανόνες καί στίς Ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τότε τό «οὐκρανικό πρόβλημα» θά πάψει νά ὑφίσταται ἔχοντας ἐπιλυθεῖ πρός δόξαν Θεοῦ καί πρός ὄφελος τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος διακαῶς ἐπιθυμεῖ τήν Αὐτοκεφαλία καί τήν ἀνεξαρτησία του ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας.

Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο – Πατριαρχεῖο Μόσχας: Ποῦ βρίσκεται ἡ δύναμη τελικά;

20 Πέμπτη Σεπτ. 2018

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Αυτοκεφαλία, Μόσχας Κύριλλος, Ουκρανία, Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος

Θλιβερή, θλιβερότατη ἡ στάση τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου. Δέν τόν ἱκανοποίησε ἡ ἀποφασισθεῖσα ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ἀλλά προχώρησε στήν ἀναγραφή στά Δίπτυχα τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Ἐπισκόπου Τύχωνος, Προκαθημένου τῆς «Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας Ἀμερικῆς καί Καναδᾶ». Μίας αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας τήν ὁποία δέν ἀναγνωρίζει καμία ἄλλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί δέν μνημονεύει κανένας Προκαθήμενος στά Δίπτυχα, προφανῶς ἐκτός ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας.

 

kyrillosvartholomaios-thumb-large

Ἀπό τή συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου μέ τόν Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο στό Φανάρι στίς 31 Αὐγούστου 2018, κατά τήν ὁποία συζητήθηκε τό οὐκρανικό ζήτημα

 

Λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό αὐτά τά ἄκρως θλιβερά καί ἀκατανόητα (ὡς πρός τήν οὐσιαστική τους ὠφέλεια γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας) γεγονότα, καταθέτω μερικές ἁπλές σκέψεις-ἀπορίες μου.

Ἔστω ὅτι ἐγώ, πού εἶμαι ἄσχετος ἀπό πολιτική καί διεθνεῖς σχέσεις, ἤμουν προκαθήμενος μιᾶς τοπικῆς ἐκκλησίας καί ἀποφάσιζα νά προωθήσω μιά θέση μου. Τό πρῶτο πού θά ἔκανα θά ἦταν νά προσπαθήσω νά ἔχω τήν ἀποδοχή ἐν πρῶτοις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο, ἐξαιτίας τῆς θέσεως πού κατέχει στήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει τόν πρῶτο λόγο στά τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐπί σειρά αἰώνων ἔχει χειριστεῖ δύσκολες, δυσχερέστερες ἀπό τήν παροῦσα, καταστάσεις, ὡς καί τῶν λοιπῶν παλαιφάτων Πατριαρχείων, τῶν νέων Πατριαρχείων καί τῶν λοιπῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Ἡ στάση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, πού εἶναι ἕνα ἀπό τά νεοπαγῆ «ἐθνικά» Πατριαρχεῖα δείχνει ὅτι καθώς στίς ἐπιδιώξεις του δέν ἔλαβε τήν ἐπιθυμητή ἀναγνώριση καί τήν προσδοκώμενη ἀνταπόκριση προχώρησε σέ μία κίνηση πού δείχνει, μᾶλλον, νευρικότητα, καί δέν ἔχει εὐδιάκριτο στόχο: ἄραγε ἡ διακοπή μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἔχει σκοπό νά τόν ἀπομονώσει; Μήπως συμβαίνει τό ἀντίθετο; Μήπως ἀποτελεῖ ἔμμεση ὁμολογία τῆς Μοσχοβίτικης Ἐκκλησίας γιά τήν ἀπομόνωση στήν ὁποία ἔχει ὁδηγηθεῖ; Ποιό στόχο ἄραγε θά μποροῦσε νά ἐξυπηρετεῖ ἡ μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου Τύχωνος; Δηλώνει μέ αὐτή ὅτι «καί ἐγώ μπορῶ νά δίδω τήν Αὐτοκεφαλία ὅπου θέλω»; Ποιός τό δέχεται; Πόσες τοπικές Ἐκκλησίες ἀποδέχονται ὅτι οἱ Ρῶσοι μποροῦν νά δίδουν Αὐτοκεφαλία; Νομίζω καμία! Καί αὐτό δέν φαίνεται νά ἀλλάζει στό ἐγγύς μέλλον.

Ρωτοῦν πολλοί γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτά καί διαμαρτύρονται ἐπιρρίπτοντας —ἐνῶ δέν θά ἔπρεπε— ἐξίσου εὐθύνες σέ ὅλες τίς πλευρές. Εὐτυχῶς, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κινεῖται μέ πολύ συνετά βήματα, καί δέν παρασύρεται σέ κινήσεις πολιτικοῦ ὠφελιμισμοῦ καί λαϊκίστικου ἐντυπωσιασμοῦ. Δέν χρειάζεται οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο. Ἀντιθέτως, στρέφει πάντοτε τήν προσοχή της στήν οὐσία κάθε προβλήματος καί στή διακονία της στόν κόσμο πού ζοῦμε καί, νομίζω, κανείς δέν ἔχει ἀμφιβολία, ὅτι ἡ διακονία αὐτή εἶναι μαρτυρική, βασανισμένη καί ταπεινή. Στήν περίπτωση πού συζητᾶμε τόν ρόλο τοῦ διακόνου γιά τήν ἀνά τήν οἰκουμένη Ὀρθοδοξία διαδραμματίζει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο ὡς τέτοιο ἀναγνωρίζεται ἀπό ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Προκαθημένους —μέχρι χθές καί ἀπό τόν Μόσχας— καθώς πρῶτο τό ὄνομα τοῦ Προκαθημένου του διαβάζεται στά Δίπτυχα, πού λειτουργοῦν ὡς μία ἔμπρακτη ὁμολογία τῆς πανορθόδοξης ἑνότητας, καί ὡς τέτοιο ὁμολογεῖται ἀπό κάθε ὀρθόδοξο χριστιανό, καί μάλιστα, κατά τήν θεία λειτουργία, ἡ ὁποία εἶναι μία ἀνοικτή πόρτα ἀπό τήν ὁποία προγευόμαστε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Τά θέματα τάξεως εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικά γιά τήν Ἐκκλησία. Δέν διατηροῦν νεκρούς τύπους, ἀλλά διασώζουν τή ζῶσα ἀλήθεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί τήν πίστη της γιά τήν ἑνότητα κατά τήν ἱστορική της πορεία. Ὅταν μνημονεύει ὁ κάθε Προκαθήμενος τούς ἄλλους Προκαθημένους, εἶναι ὡς νά βρίσκονται ὅλοι μαζί γύρω ἀπό τό τραπέζι τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι, ἐν μετανοίᾳ, «ἐν ἀγαλλιάσει καί ἀφελότητι καρδίας» (Πράξ. 2:46). Ἐπιτρέψτε μου, μέ κάθε σοβαρότητα, νά πῶ ὅτι μόλις διάβασα τήν ἀπόφαση γιά τή διακοπή μνημονεύσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἦρθε στόν νοῦ ἕνα παιδάκι πού ἐπειδή δέν γίνεται τό δικό του στό παιχνίδι, εὔκολα, ἀνεξέταστα καί πολύ ἀφελῶς, λέει στόν μέχρι πρότινος φίλο του «δέν σέ ἔχω φίλο» ἤ κάτι παρόμοιο!

Προφανής στόχος τοῦ Πατριάρχου Μόσχας ἦταν νά ἀποδυναμώσει καί νά ἀπομονώσει τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη. Τό πέτυχε ἄραγε;

Σκέφτομαι τό ἐπιχείρημά του σχετικά μέ τό πλῆθος τῶν πιστῶν πού βρίσκονται ὑπό τήν πνευματική καί διοικητική του δικαιοδοσία.

Ἀναρωτιέμαι: Μπορεῖ αὐτό νά εἶναι πνευματικό ἐπιχείρημα; Μπορεῖ νά σταθεῖ σέ μία σοβαρή συζήτηση;

Δέν θά ἦταν ἀνήθικο κατά τήν σοβιετική περίοδο, παραδείγματος χάριν, πού ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ὑπέστη τά πάνδεινα ἀπό τό καθεστώς, μέ ἐλάχιστους καταγεγραμμένους πιστούς καί ἀκόμη λιγότερους ναούς, μονές κ.λπ., νά ἔλεγαν οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες: πόσους πιστούς ἔχει ἡ Ρωσική Ἐκκλησία; Μόνο τόσους; Ἄς κατεβεῖ μερικές θέσεις στά δίπτυχα! Κανείς ὄχι μόνο δέν ἔθεσε αὐτό τό ζήτημα, ἀλλά ὅλες οἱ κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στήριξαν, μέ κάθε τρόπο, ὑλικά καί πνευματικά, τίς Ἐκκλησίες πού στέναζαν κάτω ἀπό τά ἀθεϊστικά καθεστῶτα.

Ἐάν ἀκολουθήσουμε τή λογική τῆς ἀριθμητικῆς ὑπεροχῆς θά πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι ἦταν λάθος, καί μάλιστα μεγάλο, ἡ στάση τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πρός τήν Ἐκκλησία: ἀντί «σοφά» καί «συνετά» νά μετρήσει κεφάλια πιστῶν καί εἰδωλολατρῶν καί νά σχεδιάσει τίς ἑπόμενες κινήσεις του, ὅπως πράττουν οἱ Ρῶσοι ἀδελφοί μας, ἀκούγοντας τήν καρδιά του ὑποστήριξε, μέ «ἀπερίσκεπτη» πίστη, μέ «ἄφρονα» ἐλπίδα καί «τυφλή» ἐμπιστοσύνη στό χέρι τοῦ Θεοῦ, ἕνα ἰσχνό περίπου 10%, στό ὁποῖο, σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς ἐπιστήμονες, ἀνερχόταν τότε οἱ χριστιανοί. Καί μάλιστα, σέ μιά ἐποχή πού ἡ Ἐκκλησία προσπαθοῦσε νά ἀναλάβει δυνάμεις μετά ἀπό ἕναν ἀπό τούς σκληρότερους καί ἀπηνέστερους διωγμούς καί αὐτό τό 10% τῶν πιστῶν κατοίκων τῆς Αὐτοκρατορίας ἀγωνιζόταν γιά τήν ἴδια του τήν ἐπιβίωση.

Δέν μπορῶ παρά, γιά πολλοστή φορά, νά φέρω στόν νοῦ μου τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἀπ. Παῦλο ὅταν αὐτός τοῦ ζήτησε νά τόν θεραπεύσει ἀπό τήν ἀσθένεια πού τόν βασάνιζε: «ἀρκεῖ σοὶ ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β΄ Κορ. 12:9). Αὐτός ὁ λόγος ἐκφράζει τήν πίστη καί τήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὄχι ἡ ρωσική ἔπαρση πού τρέφεται μέ ἀλλότρια τῆς πίστεως μέσα. Αὐτός ὁ λόγος πού ἀποκαλύπτει τόν μυστικό τρόπο μέ τόν ὁποῖο λειτουργεῖ ἡ ἔννοια τῆς δυνάμεως στήν Ἐκκλησία θά ἔπρεπε νά μᾶς καθοδηγεῖ σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας: ἡ δύναμη μόνο μέσα στά βάσανα καί στούς καημούς τῆς ἀσθενείας, τῆς ἀδυναμίας, ἐνισχύεται.

Καί νομίζω ὅτι στό πρός συζήτηση πρόβλημα οὐδείς ἀμφιβάλει γιά τό ποιός βρίσκεται ἀπό τή μεριά τῆς ἀπολύτου δυνάμεως (ἐξάλλου δέν τό κρύβουν) καί ποιός ἀγωνίζεται ταπεινά μέ τά περιορισμένα μέσα πού διαθέτει γιά νά τελειωθεῖ —ἐν ἀσθενείᾳ, ἐν μυρίοις κινδύνοις, ἐν κόποις καί μόχθοις, ἐν ψευδαδέλφοις (ὡς λέει καί ὁ ἀπ. Παῦλος στό Β΄ Κορ. 11:26)— καί νά προστατεύσει τήν ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδοξία ἀπό ἀμέτρητα προβλήματα, διωγμούς, ἀδυναμίες, ἐχθρούς κ.λπ.

Ἄς εὐχηθοῦμε, λοιπόν, σύντομα, καί μέ τό μικρότερο δυνατό κόστος γι᾿ αὐτούς, οἱ Ρῶσοι ἀδελφοί μας νά ἀντιληφθοῦν τά σφάλματά τους καί νά ἀλλάξουν πορεία ἐνισχύοντας μέ τήν παρουσία τους τήν πανορθόδοξη ἑνότητα καί νά συνεχίσουν νά προσεύχονται μνημονεύοντας ἐν ἀγάπῃ αὐτούς πού, κατά τό παρελθόν, ἐν ἀγάπῃ τούς χάρισαν τό ἀγαθό τῆς αὐτοκεφαλίας.

Το άγαλμα του Αγίου Νικολάου στην Κω: σκέψεις για την αποκατάστασή του

24 Σάββατο Ιον. 2017

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

De Vecchi, Κως, Κάστρο Νεραντζιάς, Μύρα της Λυκίας, Μελίφρων, άγαλμα Αγίου Νικολάου Κως, ιπποτοκρατία

 

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στις σελίδες 12-14 του 45ου τεύχους του ηλεκτρονικού (πλέον) περιοδικού του Ζαχαρία Κουζούκα (e-Nήσος Κως), ο οποίος με τις ιδέες του πρωτοτυπεί και ανοίγει δρόμους στην ενημέρωση.

Το νησί της Κω με την πλούσια ιστορία, την πληθώρα των αρχαιολογικών χώρων, τους εκατοντάδες χριστιανικούς ναούς και τα διάσπαρτα κλασικά, ελληνιστικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά μνημεία αποτελεί ένα παράθυρο στο παρελθόν για το οποίο είμαστε υπερήφανοι.

Αυτό το έντονα χαραγμένο σε κάθε πέτρα ιστορικό παρελθόν θέλησαν να εκμεταλλευτούν κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912-1943) οι Ιταλοί κατακτητές για να αναδείξουν την υποτιθέμενη σύνδεση του φασιστικού καθεστώτος με το μεγαλείο της αρχαίας Ρώμης και να καρπωθούν τα προπαγανδιστικά οφέλη που ήλπιζαν ότι θα προκύψουν από αυτή τη σύνδεση. Βέβαια, τελικά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως είχαν σχεδιάσει, καθώς ούτε το καθεστώς, στηριγμένο στα μεγαλομανή οράματα ενός ταραγμένου μυαλού, είχε διάρκεια ούτε οι κάτοικοι των Δωδεκανήσων κάμφθηκαν μπροστά στις φασιστικές προσπάθειες να απωλέσουν την πίστη, τη γλώσσα, την εθνική τους συνείδηση και την αγάπη προς τον τόπο τους.

Η μεθοδικότητα με την οποία τα όργανα της ιταλικής διοίκησης αντιμετώπισαν το νησί, ιδιαίτερα μετά τον καταστροφικό σεισμό της 23ης Απριλίου 1933 δείχνει ότι εργάζονταν με προοπτική μονιμότητας και πολυετούς παραμονής σε αυτό και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.

Σε αυτό το πλαίσιο διερμηνεύοντας ίσως το λαϊκό αίσθημα και την αγάπη των κατοίκων της Κω προς τον Άγιο Νικόλαο, προστάτη των πτωχών, των κατατρεγμένων, των θαλασσινών, αποφάσισαν να συνδέσουν κάποιες από τις θρησκευτικού τύπου παρεμβάσεις τους με αυτόν. Στο όνομα του αγαπημένου Αγίου των Ελλήνων, και ιδιαίτερα των νησιωτών, τιμώνταν —και τιμώνται ακόμη— τουλάχιστον δύο ναοί της πόλης της Κω. Ο ένας απ᾿ αυτούς, ο παλαιός Μητροπολιτικός, είχε ανεγερθεί στα πολύ δύσκολα χρόνια της τουρκικής κατοχής για να καλύψει την ανάγκη των κατοίκων της Κω να εκκλησιάζονται με την ευλάβεια, την άνεση και την επισημότητα που επιθυμούσαν. Ο δεύτερος ναός είναι το παλαιότατο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου των Πτωχών στην περιοχή της Αναβολιάς, νότια το παλιό στάδιο του Ανταγόρα.

Μία από τις παρεμβάσεις, λοιπόν, που σχεδίασαν οι Ιταλοί μετά τον σεισμό, και ενώ οι κάτοικοι δραστηριοποιούνταν, εντός και εκτός του νησιού, εντός και εκτός Ελλάδος, για την ανέγερση νέου Μητροπολιτικού Ναού σε αντικατάσταση του κατεστραμμένου, ήταν και η ανασκαφή και διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου στη θέση της συνοικίας της Χώρας: τα σπίτια κατεδαφίστηκαν, τα χαλάσματα μεταφέρθηκαν, ανασκαφές και αναστηλώσεις διενεργήθηκαν, ναοί γκρεμίστηκαν, άλλοι μετακινήθηκαν με αλλαγές στο σχέδιο ώστε να θυμίζουν μεσαιωνική αρχιτεκτονική κ.λπ. Επιθυμώντας να περιχαρακωθεί πλήρως ο μεγάλος αυτός χώρος που σχεδόν στο σύνολό του περιβαλλόταν από το μεσαιωνικό τείχος αποφάσισαν να οικοδομήσουν τοιχίο σύνδεσης ανάμεσα στην Ιπποτική Οικία (σήμερα βιβλιοθήκη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας) και στην προς βορράν παρακείμενη νεότευκτη (τότε) οικία. Το έργο σχεδιάστηκε το 1934 και το τοιχίο ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1935. Παράλληλα, οι Ιταλοί αποφάσισαν να φτιάξουν μία καμάρα αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο επάνω από το τοιχίο και παρήγγειλαν στη Νεάπολη της Ιταλίας ορειχάλκινο άγαλμα του Αγίου, το οποίο ετοιμάστηκε και τοποθετήθηκε με αναμόρφωση του τοιχίου τον Νοέμβριο του 1935. Αναμφίβολα, στην επιλογή του Αγίου Νικολάου έπαιξαν ρόλο πολλοί λόγοι: η πύλη στρέφεται προς τη θάλασσα, ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των θαλασσινών και των ναυτικών, ο ναός του Αγίου που προσεισμικά υπήρχε στην περιοχή είχε καταστραφεί, η αγάπη των κατοίκων προς τον Άγιο Νικόλαο ήταν δεδομένη, ο Άγιος είναι αγαπητός και στην Ιταλία κ.α. Μάλιστα, κάτω από το άγαλμα τοποθέτησαν δίγλωσση επιγραφή (σε Ελληνικά και Λατινικά) που έγραφε τα εξής: «ΑΓΙΕ ΝΙΚΟΛΑΕ, ΕΥΔΟΚΗΣΟΝ ΕΥΛΟΓΕΙΝ ΚΑΙ ΣΚΕΠΕΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΔΕΟΜΕΘΑ ΣΟΥ ΕΠΑΚΟΥΣΟΝ ΗΜΩΝ».

Δυστυχώς, μετά την αποχώρηση των Ιταλών το άγαλμα έχασε τη θέση του (ευτυχώς παρέμεινε η επιγραφή) και μεταφέρθηκε στη Ρόδο, όπου σήμερα φυλάσσεται ασφαλές στο παρεκκλήσιο του παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου.

ΑΓΑΛΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΓΙΣΤΡΟΥ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

Το άγαλμα του Αγίου Νικολάου που βρισκόταν στην Κω και μετά την Ενσωμάτωση μεταφέρθηκε στο Παρεκκλήσιο του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου στη Ρόδο.

Στην αρχική του θέση έμεινε ένα χάσμα, ένα κενό, που αλλοιώνει την αρχική κατασκευή και προκαλεί ένα αίσθημα ερήμωσης και εγκατάλειψης του μνημείου. Με αφορμή τις κατά καιρούς εκφρασθείσες προθέσεις για αποκατάστασή του διατυπώθηκε λόγος και αντίλογος γεγονός που παρότρυνε και εμάς να εκθέσουμε κάποιες σκέψεις μας.

Το άγαλμα του Αγίου Νικολάου έξω από το ναό του στο Μπάρι, όπου φυλάσσονται και τα λείψανά του. Η φωτογραφία του αδελφού μου Γιώργου Μουστάκη.

Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι όπως διαφυλάχθηκαν όλα τα έργα των Ιταλών (εκτός ίσως από το καμπαναριό του Agnus Dei, του σημερινού Μητροπολιτικού Παρεκκλησίου του Ευαγγελισμού) ακέραια μέχρι σήμερα το ίδιο έπρεπε να συμβεί και με το άγαλμα του Αγίου Νικολάου. Με το να χρησιμοποιούμε τα ιταλικά κτήρια και έργα, κατά κάποιον τρόπο αποζημιωνόμαστε για τις θυσίες και τους κόπους των πατέρων μας κατά την περίοδο της ιταλικής κατοχής. Ανάμεσα σε όλα τα σημαντικά και άκρως χρηστικά έργα θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τους δύο ιταλικής κατασκευής ναούς, που σε αντίθεση με την ορθόδοξη πρακτική, είναι στραμμένοι προς τη δύση, ή ακριβέστερα προς το Βατικανό. Οι δύο αυτοί ναοί, ο Ναός του Αγίου Παύλου στο Λινοπότι και το Ιερό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο του Ευαγγελισμού, από τις πρώτες στιγμές μετά την απελευθέρωση αξιοποιήθηκαν —και πολύ σωστά— δίχως κανένα δισταγμό, παρά το ότι ο δεύτερος κυρίως διατηρεί κάποια χαρακτηριστικά της λατινικής λατρευτικής πρακτικής (π.χ. η Αγία Τράπεζα (= Altarium) στο νότιο τμήμα του). Δεν θα ήταν απίθανο κάποιοι να υποστήριζαν ότι έπρεπε να κατεδαφιστούν κάτι που ευτυχώς δεν έγινε. Η τάση να διαγράφουμε οι Έλληνες στοιχεία της ιστορίας μας δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, αλλά παραμένει τραγικά θλιβερό.

Μεγάλη η μορφή του Αγίου Νικολάου, τον οποίο φέρνω στο νου μου να συνομιλεί και να συνεργάζεται κατά τη διάρκεια των εργασιών της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου με τον θεοφόρο Επίσκοπο Κώου Μελίφρονα, τον πρώτο καταγεγραμμένο επίσκοπο της Κω, ο οποίος ήταν και αυτός ένας από τους 318 Πατέρες που το 325 μ.Χ. συγκρότησαν τη Σύνοδο αυτή. Ένας και ο αυτός Άγιος σε ανατολή και δύση. Πράος, ταπεινός, ασκητικός, κανόνας (δηλαδή μέτρο) της πίστης μας, αλλά και δυναμικός χαρακτήρας που δεν ανεχόταν τα παιχνίδια του Αρείου. Άφησε τη σφραγίδα του στη Σύνοδο. Γείτονας κοντινός της Κω, ως Επίσκοπος των Μύρων της Λυκίας, προστάτης και φίλος κάθε θαλασσινού. Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν διά της βίας στη δύση, στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου έχουν γίνει πόλος έλξεως για Ορθοδόξους και Ρωμαιοκαθολικούς πιστούς, οι οποίοι συνεχώς καταφθάνουν στον ναό του για να προσκυνήσουν.

ΗΡΩΟ ΚΩ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΛΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 1935

Η κατασκευή το 1935 πριν τοποθετηθεί το άγαλμα του Αγίου Νικολάου

Η χρήση αγαλμάτων στη χριστιανική λατρεία αποτελεί χαρακτηριστικό της δύσης και στην ανατολή ποτέ δεν έγινε αποδεκτή, καθώς η ορθόδοξη εικονογραφική τέχνη προσφέρει πολλά περισσότερα στον πιστό παρουσιάζοντας την πραγματικότητα όχι εικονιστικά/ρεαλιστικά αλλά χαριτωμένα μεταμορφωμένη, μέσα από το πρίσμα της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Αυτή η σημαντικότατη διαφορά όμως ποτέ δεν οδήγησε τους Ορθοδόξους στην ανάγκη να καταστρέψουν και να αφανίσουν τα αγάλματα ή πολύ περισσότερο τις εικόνες που δεν ακολουθούν τις θεολογικές και αισθητικές παραμέτρους της ορθόδοξης παράδοσης. Μάλιστα, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τέτοιες εικόνες που σαφώς δεν συνάδουν με την παράδοσή μας να χρησιμοποιούνται από Αγίους (π.χ. η εικόνα της Θεοτόκου που χρησιμοποιούσε στο κελλί του ο Άγιος Νεκτάριος) ή ακόμη και να φιλοτεχνούνται από Αγίους, όπως οι θαυμάσιες αλλά μη σύμφωνες με τα βυζαντινά πρότυπα εικόνες που αγιογραφούσε ο Άγιος Σάββας στην Κάλυμνο και σώζονται στη Μονή των Αγίων Πάντων, αλλά και στο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Κω. Ευχής έργο η αποκατάσταση του μνημείου καθώς η παρουσία του αγάλματος θα μας θυμίζει τον Άγιο και θα μας δίνει την ευκαιρία να ψιθυρίσουμε το απολυτίκιό του και να απευθύνουμε μία προσευχή προς αυτόν, καθώς περνάμε από το σημείο.

Δεν νομίζω ότι η ευσέβεια των κατοίκων της Κω θα ζημιωθεί και η σχέση τους με την πίστη μας θα επιδεινωθεί σε περίπτωση που επανέλθει το άγαλμα (ή έστω τοποθετηθεί ένα αντίγραφο) στην αρχική θέση του, η οποία, πιθανότατα χωρίς οι Ιταλοί να προχωρήσουν στον συνδυασμό, είναι πολύ ταιριαστή με τον Άγιο Νικόλαο, καθώς τον δείχνει να κοιτάζει προς τα Μύρα της Λυκίας, την επισκοπή και πατρίδα του, όπου ευχόμαστε να επιστρέψει κάποτε και ως φυσική παρουσία. Μας θυμίζει μάλιστα το ότι κατά το παρελθόν η Κως και τα άλλα Δωδεκάνησα αποτελούσαν μία διοικητική και πολιτιστική ενότητα με τα μικρασιατικά παράλια· την ελληνικότατη, από αιώνων, Ιωνία.

ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΗΡΩΟ

Φωτογραφία που εικονίζει την πύλη όπως ήταν πριν απομακρυνθεί το άγαλμα του Αγίου Νικολάου.

Η απόφαση των Ιταλών να επιλέξουν τον Άγιο Νικόλαο, και όχι κάποιον άλλο Άγιο, για την πύλη αυτή με προβληματίζει εδώ και καιρό. Χωρίς να γνωρίζω το σκεπτικό τους —θα είχε ενδιαφέρον να υπήρχε κάποιο σχετικό έγγραφο— ο νους μου πάει στην επιθυμία (για τους δικούς τους λόγους) να συνδυάσουν τις ενέργειές τους με την πηγαία ευσέβεια του λαού της Κω, ο οποίος σέβεται και τιμά ιδιαίτερα τον Άγιο Νικόλαο ανακηρύσσοντάς τον, μάλιστα, προστάτη και πολιούχο του νησιού. Προς επιβεβαίωση αυτής της δυναμικής παρουσίας του Αγίου στα πράγματα της Κω πρέπει να αναφέρουμε την καταστροφή υδροπλάνων του De Vecchi (Διοικητής Δωδεκανήσου κατά το διάστημα Δεκέμβριος 1936 – 1940) από μπουρίνι στα τείχη του Κάστρου της Νεραντζιάς, γεγονός που σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του ιταλού αξιωματούχου να επιτρέψει την ανέγερση του Ιερού  Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Νικολάου στη νέα του θέση και να σταματήσει την μέχρι τότε παρελκυστική πολιτική με την οποία προσπαθούσε να αποφύγει την ανοικοδόμηση.

Η αποκατάσταση της πύλης του Αγίου Νικολάου, ενός ιστορικού μνημείου του νησιού μας, ως κομμάτι της ιστορικής μνήμης βοηθά όλους μας να κατανοήσουμε καλύτερα το παρελθόν, να το ερμηνεύσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια και μας στηρίζει στην πορεία προς το μέλλον. Σε καμία περίπτωση η ύπαρξη του αγάλματος δεν ενοχλεί την πίστη μας, η οποία δεν αλλοιώνεται από τη συνύπαρξη με το διαφορετικό ούτε το φοβάται. Ακόμη όμως και εάν κάποιος θεωρεί προβληματική ή επικίνδυνη την αποκατάσταση του αγάλματος ας το προσεγγίζει μόνο ως ιστορικό μνημείο (που πράγματι είναι) και όχι ως λατρευτικό αντικείμενο (που σαφώς δεν είναι).

ΗΡΩΟ ΚΩ ΜΕ ΑΓΑΛΜΑ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Φωτογραφία που εικονίζει την πύλη όπως ήταν πριν απομακρυνθεί το άγαλμα του Αγίου Νικολάου.

Παρά ταύτα, θα μπορούσε να βρεθεί μία ενδιάμεση λύση, η οποία φρονούμε ότι θα ικανοποιούσε τους πάντες, θα έχει μειωμένο κόστος και θα διαφυλάσσει την εξέχουσα θέση της μορφής του Αγίου Νικολάου στο Ηρώο της πόλεώς μας:

θα ήταν δυνατό να φιλοτεχνηθεί ένα γραμμικό έργο τέχνης, κατά το πρότυπο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που δημιουργήθηκε προ ολίγων ετών και τοποθετήθηκε στην πρόσοψη του Μητροπολιτικού Παρεκκλησίου του Ευαγγελισμού. Έτσι, και η τιμή προς τον Άγιο θα διατηρηθεί ζωντανή, και θα θυμόμαστε, ιδιαίτερα οι νεώτεροι, την ιστορία του τόπου μας, μα και θα χρησιμοποιηθεί η ορθόδοξη τεχνοτροπία, η οποία παραμένει περισσότερο αγαπητή και σεβαστή από εμάς.

Ευχή μας είναι, σύντομα και με τη δέουσα προσοχή, να αποκαστασταθεί η ανοικτή πληγή του Ηρώου, που μπορεί να οφείλεται στον παρορμητισμό κάποιων, αλλά πλέον οφείλουμε να την θεραπεύσουμε.

25η Μαρτίου: Ημέρα γιορτής στο 7ο Δημοτικό Σχολείο Κω!

24 Παρασκευή Μαρ. 2017

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

25 Μαρτίου, 7ο δημοτικό Σχολείο Κω, Εθνική γιορτή

Παραμονή 25ης Μαρτίου σήμερα και στα σχολεία μας έγιναν οι καθιερωμένες γιορτές για να τιμήσουμε τους ήρωες, να αναφερθούμε στο μήνυμα του Ευαγγελισμού, να μάθουμε τι περίπου έγινε, να θυμηθούμε τα χρόνια της σκλαβιάς …

Παρακολουθήσαμε την γιορτή που ετοίμασαν τα παιδιά των δύο τμημάτων της Δ΄ τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου Κω με την καθοδήγηση των δύο διδασκαλισσών της κ. Εύας Κουτσουδάκη (Δ1) και της κ. Κατερίνας Πάστρα (Δ2).

Η γιορτή διήρκεσε περισσότερο από 40 λεπτά που πέρασαν δίχως να το καταλάβουμε. Άρχισε με μία περιεκτική παρουσίαση του διπλού μηνύματος της ημέρας από την κ. Πάστρα, συνεχίστηκε με τη δουλειά των παιδιών και ευχαριστίες από την κ. Κουτσουδάκη και την κ. Ειρήνη Κουτσούτη, Διευθύντρια του σχολείου, ενώ έκλεισε με συγχαρητήρια και ευχές από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ναθαναήλ καί τον Δήμαρχο Κω κ. Γιώργο Κυρίτση.

Η προετοιμασία των παιδιών ξεκίνησε αρκετά νωρίς, ώστε τα παιδιά να μάθουν τα λόγια τους με άνεση. Τα σκετσάκια ήταν μικρά και συγκρότησαν μία σπονδυλωτή γιορτή που ως συνδετικούς κρίκους είχε τραγούδια, που απέδωσαν με απλότητα και ψυχή τα παιδιά (αλλά συνοδεύαμε και εμείς …), και στιγμιότυπα από διάφορες πτυχές της σκλαβιάς και του αγώνα για την ελευθερία προσφέροντας μία πολύπλευρη προσέγγιση. Παρόντες ήταν: η μάνα που έχανε το παιδί της στο παιδομάζωμα, ο καλόγερος που μάθαινε γράμματα στα παιδιά, οι Φιλικοί, οι ήρωες του ξεσηκωμού, οι μανάδες του Ζαλόγγου, ο Αθανάσιος Διάκος, ο όρκος των Φιλικών και άλλα.

Απλή, περιεκτική, με νεύρο και ρυθμό, χωρίς να χαλαρώνει, αν και σε μία σχολική γιορτή δεν ζητά κανείς υποκριτικές ικανότητες … Είναι αρκετό οι συμμετέχοντες να στείλουν και να λάβουν τα κατάλληλα μηνύματα. Όμως, η γιορτή της Δ΄ τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου Κω είχε πολλά περισσότερα: είχε ενδιαφέρον, όρεξη από τα παιδιά, ψυχή από τα δύο κοριτσάκια που την παρουσίασαν, έκρυβε κόπο και υπομονή από τις δύο δασκάλες, προετοιμασία από το σχολείο, απαιτούσε συμμετοχή και των γονέων, μελέτη των ρόλων, εμπέδωση των τραγουδιών και του τροπαρίου «Τῇ Ὑπερμάχῳ» και πολλά άλλα.

Θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω τη συγκίνηση που η σημερινή γιορτή σκόρπισε σε εμάς τους θεατές. Πέρα από το να δούμε τα παιδιά μας ή να παρακολουθήσουμε τη δουλειά του σχολείου νιώσαμε και κάτι άλλο. Κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό. Πίσω από τα λόγια των παιδιών κρυβόταν μια πίστη. Δεν τα έλεγαν άτονα και άχρωμα. Φαινόταν να τα πιστεύουν και να μιλάνε στην καρδιά τους. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που τα μάτια μας υγράνθηκαν και μάλιστα, στο τέλος, ο ένας με τον άλλο το σχολιάσαμε και λίγο λίγο διαπιστώναμε ότι και ο διπλανός, ο μπροστινός μας, ο παππούς, η γιαγιά, η συνάδελφος, ο δεσπότης μας, ο δήμαρχος είχαν νιώσει το ίδιο.

Να είναι σύμπτωση; Δεν το νομίζω!

Κάτι ξεχωριστό ενέπνευσαν η κ. Κατερίνα και η κ. Εύα στους μικρούς μαθητές τους, οι οποίοι όπως εύστοχα παρατήρησε ο Σεβασμιώτατος έμοιαζαν μεγαλύτεροι, πιο ώριμοι, πιο αντρειωμένοι, πιο δυνατοί.

Και πώς να μην συμβεί κάτι τέτοιο όταν τα παιδιά δούλεψαν για τη γιορτή κοντά στις δασκάλες, έμαθαν, αναζήτησαν, ρώτησαν, δυσκολεύτηκαν, προσπάθησαν, αντιμετώπισαν εμπόδια, επιτυχίες και αποτυχίες.

Και στο σπίτι ρωτήσαμε, διαβάσαμε, είδαμε φωτογραφίες και βίντεο σχετικά με την Επανάσταση, τους ήρωες, τα μεγάλα γεγονότα του Αγώνα. Ωφεληθήκαμε όλοι.

Έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις από τις γιορτές -και όχι μόνο- του 7ου Δημοτικού Σχολείου Κω, το οποίο με την καθοδήγηση της κ. Ειρήνης Κουτσούτη και των άλλων εκπαιδευτικών δίνει όραμα στα παιδιά και τα οδηγεί στον δρόμο της προσπάθειας για τη γνώση και την πραγματική μόρφωση!

Καμαρώνουμε που το σχολείο εμφυσά ιδανικά, πίστη στον Θεό και αγάπη -αυθεντική- στην πατρίδα!

Συγχαίρουμε τους δασκάλους και ευχαριστούμε τους μαθητές για όσα μας πρόσφεραν!

Και του χρόνου!

DSC_5270

DSC_5279

DSC_5292

DSC_5298

DSC_5314DSC_5317DSC_5324DSC_5349DSC_5359DSC_5361DSC_5369DSC_5375DSC_5378DSC_5386

Παραμονή Πρωτοχρονιᾶς τοῦ 2017 στό ξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στήν Κῶ

03 Τρίτη Ιαν. 2017

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 2 Σχόλια

Ετικέτες

παραμονή Πρωτοχρονιάς, Άγιος Βασίλειος, όσιος Χριστόδουλος, Εσπερινός, Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, Παλαιό Πυλί, Χατζηβαυίδ

Ἐφέτος ζήσαμε ἕνα ἀλλιώτικο ἀπόγευμα παραμονῆς πρωτοχρονιᾶς. Μία ὁμάδα δραστήριων πιστῶν τῆς Κῶ μέ τή στήριξη καί τή βοήθεια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου Ναθαναήλ ὀργάνωσε τήν τέλεση τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου στό Παλαιό Πυλί τῆς Κῶ.

Τό Παλιό Πυλί, γιά όσους δέν γνωρίζουν, εἶναι μία ἐντυπωσιακή καστροπολιτεία ἀπό τή βυζαντινή ἐποχή. Τό 1080 μ.Χ. ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος ἔκτισε σέ αὐτή τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Καστριανῶν, πού ἦταν καί τό πρῶτο μοναστήρι του στή Δωδεκάνησο. Ἀργότερα, ἀναζητώντας περισσότερη ἡσυχία, κατέφυγε στήν ἔρημη τότε Πάτμο τήν ὁποία τοῦ παρεχώρησε ὁ Αὐτοκράτορας Ἀλέξιος Α΄ Κομνηνός (1081-1118 μ.Χ.) ὡς ἀντάλλαγμα γιά τήν ἀπόδοση στό δημόσιο ταμεῖο τῆς περιουσίας πού κατεῖχε ἡ Παναγία Καστριανῶν στήν Κῶ καί σέ ἄλλα νησιά. Νά σημειώσουμε ὅτι τήν περιουσία αὐτή τοῦ εἶχε παραχωρήσει ὁ Κῶος μοναχός Ἀρσένιος Σκηνούριος ὅταν προσκάλεσε τόν Ὅσιο Χριστόδουλο στήν Κῶ.

Δέν γνωρίζαμε τό ξωκκλήσι, τό ὁποῖο βρίσκεται στούς βορεινούς πρόποδες τοῦ λόφου τοῦ Παλαιοῦ Πυλίου, λίγο μετά τό δάσος τοῦ Κονιαριοῦ. Τό παλαιότατο ἐκκλησάκι στό πέρασμα των αἰώνων εἶχε προσχωθεῖ ἀπό χώματα πού κατέβαζε ἡ βροχή ἀπό τούς παρακείμενους λόφους καί σχεδόν εἶχε χαθεῖ. Εὐτυχῶς, τό 1990 ὁ Ἰάκωβος Δ. Χατζηδαυίδ ἀνέλαβε τήν ἀποκατάστασή του μέ ἀποτέλεσμα σήμερα, πού ἀπόγονοί του, μαζί μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη καί ἄλλους κατοίκους τῆς περιοχῆς ἔχουν ἀναλάβει τή φροντίδα του, ὁ ἐπισκέπτηςνά ἀντικρύζει ἕνα ὡραιότατο, ταπεινό, ἀλλά καί ὑποβλητικό συνάμα μονόχωρο ξωκκλήσι πού τόν ὁδηγεῖ σέ ἄλλους χρόνους …

Ὁ Ἑσπερινός ξεκίνησε νωρίς τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου. Χοροστάτησε, μέ τή χαρακτηριστική του ἁπλότητα, ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ ἱεροψάλτες ἀπέδωσαν κατανυκτικότατα καί μέ γοργό ρυθμό τούς ὕμνους τῆς διπλῆς ἑορτῆς τῆς 1ης Ἰανουαρίου. Στήν ἀκολουθία συμμετεῖχαν ὁ π. Ἰωάννης Διακοπαναγιώτης, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁ π. Μιχαήλ Τσακίρης, ἐφημέριος τῆς ἐνορίας τοῦ Ἀμανιοῦ, ὁ π. Ἀναστάσιος Τσουκνιᾶς καί ὁ διάκονος π. Ἀμβρόσιος Καμπούρογλου.

Παρά τό πολύ ἔντονο κρύο, τό ὁποῖο αὐξανόταν ὅσο ἔπεφτε ἡ νύκτα, πολλοί ἦταν αὐτοί πού εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιά νά προσευχηθοῦν καί νά τιμήσουν τή μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἀνάμεσά τους ὁ Ταξίαρχος κ. Στυλιανός Σεργεντάνης, Διοικητής τῆς 80 ΑΔΤΕ, καί ἡ Δημοτική Σύμβουλος κ. Ἰωάννα Ρούφα.

Τό τοπίο καί οἱ μνῆμες τῶν ἀσκητῶν πού ἔζησαν καί ἀσκήθηκαν στήν περιοχή ὑποβάλουν, κατά κυριολεξία, τόν προσκυνητή στήν αἴσθηση ὅτι βρίσκεται σέ ἄλλο χρόνο, στήν ἀκμάζουσα βυζαντινή Κῶ τοῦ 11ου αἰῶνα. Οἱ γύρω ἀπόκρημνοι βράχοι πού σκεπάζουν τό πλάτωμα πού βρίσκεται τό ἐξωκκλήσι μοιάζουν νά στεφανώνουν τό χῶρο. Τό ἀπόγευμα πού βρεθήκαμε ἐκεῖ σύννεφα κάλυπταν τόν οὐρανό κάνοντας ἀκόμη πιό κατανυκτικό τό περιβάλλον.

Γύρω ἀπό τό ἐκκλησάκι διατηροῦνται λείψανα παλαιοτέρων οἰκοδομημάτων, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τόν παλαιό οἰκισμό πού ὑπῆρχε γύρω ἀπό τό βυζαντινό κάστρο τοῦ Παλαιοῦ Πυλίου. Μέ λιθόστρωτο μονοπάτι ὁ ἐπισκέπτης μπορεῖ νά ὁδηγηθεῖ στά σκαλοπάτια πού θά τόν ἀνεβάσουν στήν καστροπολιτεία καί στούς ναούς πού σώζονται ἐκεῖ.

Παλαιότερα σωζόταν τοιχογραφίες πού οἱ ἀρχαιολόγοι τίς τοποθετοῦν στόν 14ο καί στόν 17ο αἰῶνα. Μέσα εἶναι πολύ μικρό, μέ λευκούς τοίχους, καί γιά τό λόγο αὐτό οἱ περισσότεροι προσκυνητές παραμείναμε ἔξω ὑπομένοντας τό κρύο. Κάποιοι πῆραν τό μονοπάτι γιά τό Παλαιό Πυλί, ἐνῶ μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς Ἀκολουθίας προσφέρθηκε καρδιακό κέρασμα, πού ζέστανε τήν ὁμήγυρη.

Ὁμολογῶ ὅτι, παρά τό κρύο, δέν μᾶς ἔκανε καρδιά νά φύγουμε θέλοντας νά παρατείνουμε τήν ἐμπειρία νά ζήσουμε γιά λίγο σέ μια ἄλλη ἐποχή, σέ συνθῆκες ζεστές, πρωτόγνωρες.

Ὁ χῶρος εἶναι πολύ ὄμορφος γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ κάποιος μέ τήν οἰκογένειά του καί νά περάσει κάποιες ὧρες ἀνάπαυλας καί χαρᾶς, ἀλλά πραγματικά, δέν ξέρω ἄν μία ἡλιόλουστη μέρα μπορεῖ νά προσφέρει στόν ἐπισκέπτη τήν κατάνυξη καί τή ζεστασιά πού μᾶς προσέφερε τό παγωμένο ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς τῆς Πρωτοχρονιᾶς τοῦ 2017!

Τά ἀναμμένα κεριά πού φώτιζαν διακριτικά τόν ναό, τό θυμίαμα πού ξεχυνόταν μέχρι ἔξω, οἱ φωνές τῶν ἱεροψαλτῶν, οἱ κατανυκτικοί ὕμνοι, οἱ νουθεσίες τοῦ δεσπότη μας, ἡ ζεστασιά αὐτῶν πού προετοίμασαν τό χῶρο καί τό κέρασμα, ὅλα δημιουργοῦσαν μία ἀτμόσφαιρα κατάλληλη γιά προσευχή … Καί αὐτό δέν τό λέω μέ διάθεση μιᾶς γλυκερῆς κατάνυξης πού συχνά θεωρεῖται προσόν στήν καλλιέργεια τῆς σχέσης μας μέ τόν Θεό καί τούς Ἁγίους, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῆς δημιουργίας τῶν προϋποθέσεων ἀπαγκίστρωσης ἀπό τίς πολλές βιοτικές μέριμνες, οἱ ὁποῖες μᾶς παρασύρουν, μᾶς κρατοῦν δέσμιους καί δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά δοῦμε τά πράγματα μέσα ἀπό μία ἄλλη προοπτική. Μέσα ἀπό μία προοπτική πού μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά δεσμά καί τίς ἔγνοιες τῆς καθημερινότητας πού δυναμώνει τή διάθεσή μας γιά ἀγῶνα, γιά καλλιέργεια τῶν χαρισμάτων μας, γιά προσφορά ἀγάπης καί γιά μία διαφορετική στάση μας ἀπέναντι στά προβλήματα πού πολλές φορές μᾶς κάνουν νά λυγίζουμε, νά σκύβουμε ἐξουθενωμένοι.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις ἄς ξεκινήσουμε τή νέα χρονιά καί ἄς προσπαθήσουμε, μέ πίστη καί ἔλπίδα, νά μην ἐπιτρέψουμε στίς δυσκολίες νά μᾶς λυγίσουν.

Ἄς προσβλέπουμε, ἀκόμη καί τή στιγμή πού τό φῶς μοιάζει νά χάνεται, νά σβήνει, στήν Ἀνατολή πού πάντοτε ἀκολουθεῖ τή νύχτα καί φωτίζει τά βήματά μας.

Ἐλπιδοφόρες οἱ σκέψεις καί μέ πίστη οἱ ἐπιλογές μας καί γιά τό 2017!

Καλή χρονιά!

dsc_4034dsc_4035dsc_4036dsc_4039

dsc_4040dsc_4041dsc_4042dsc_4043dsc_4044dsc_4045dsc_4046dsc_4048dsc_4049dsc_4051dsc_4055dsc_4057dsc_4058dsc_4059dsc_4063dsc_4064dsc_4066dsc_4071dsc_4072dsc_4076dsc_4077dsc_4078

Ταξίδι για ένα καλύτερο αύριο: από τη Συρία στη Γερμανία μέσῳ Ελλάδας

25 Παρασκευή Σεπτ. 2015

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

πρόσφυγες από τη Συρία, Γερμανία, Ελλάδα, Κως, Λαοδικεία, Συρία

Παραθέτω το χρονικό του ταξιδιού δύο νέων από τη Λαοδικεία της Συρίας, οι οποίοι μέσῳ της Ελλάδας κατόρθωσαν να φτάσουν στην Γερμανία όπου αφήνοντας πίσω τους την πατρίδα και τους αγαπημένους τους, αλλά και τον πόλεμο με τα δεινά που αυτός φέρνει, ξεκίνησαν μία νέα, καλύτερη ζωή.

Το χρονικό έγραψε σε συνεννόηση μαζί τους η Μαρία Π., θεία των δύο νέων, του Ναντίμ (=Θεόδουλος) και του Ουασίμ (=Ανδρέας), μετά από δική μου προτροπή, για να γνωρίσουμε τους πρόσφυγες λίγο καλύτερα, να ξεφύγουμε από αυτό που συνήθως μαθαίνουμε γι’ αυτούς -τους αριθμούς των αφίξεων και τις ανώνυμες φωτογραφίες- και να τους δούμε ως ανθρώπους, αδελφούς μας, που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο, έναν ασφαλέστερο κόσμο.

«11 Αυγούστου 2011 …

Περπατώντας αμέριμνοι στην αγορά, στο κέντρο της ιστορικής πόλης της Λαοδικείας, ξαφνικά εμφανίζεται ένας άνδρας ένστολος και ένοπλος και ανοίγει πυρ προς τον κόσμο! Έντρομοι κλεινόμαστε γρήγορα στο αμάξι και φεύγουμε να προστατευτούμε. Σκηνή από μία ταινία; Όχι. Σκηνή από την πραγματικότητα. Από την σκληρή πραγματικότητα και καθημερινότητα που ζουν οι Σύριοι εδώ και 4 συναπτά έτη! Εμείς για καλοκαιρινές διακοπές είχαμε πάει. Κι όμως βρεθήκαμε στην καρδιά του πολέμου. Ενός πολέμου που συνεχίζεται με δραματικές εξελίξεις που μας επηρεάζουν όλους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ονομάζομαι Μαρία και είμαι παντρεμένη εδώ και 6 χρόνια με τον Γιώργο, ο οποίος κατάγεται από την Λαοδικεία (Λαττάκια) της Συρίας και είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, και συγκεκριμένα όπως αναφέρεται στο Πιστοποιητικό Βαπτίσεώς του, είναι Rum – Orthodox (Rum= Ρωμιός = Έλλην).
Το δράμα του πολέμου ίσως να μην το ζούμε άμεσα, αλλά το ζούμε έμμεσα μιας και η οικογένεια του συζύγου μου ζει στην Συρία. Στην υπέροχη αυτή χώρα με τα τόσα μνημεία, με δυστυχώς λίγους Χριστιανούς Ορθόδοξους, αλλά με ανθρώπους με ήθος και βαθιά πίστη στον Θεό.
Πριν από έναν χρόνο, ο 27χρονος Ναντίμ (Θεόδουλος το βαπτιστικό του όνομα) και ο 19χρονος Ουασίμ (Ανδρέας – βαπτιστικό), ανίψια του συζύγου μου, γιοί της αδερφής του, αναγκάστηκαν να φύγουν από την χώρα τους για ένα καλύτερο αύριο. Άφησαν πίσω σχολεία, σπουδές, εργασία, όνειρα, ίσως ένα μέλλον που κάποτε έδειχνε λαμπρό. Πούλησαν περιουσία. Εγκατέλειψαν την ζεστή φωλιά και θαλπωρή της αγκαλιάς της μητέρας. Της δεμένης οικογένειας. Των αδερφικών φίλων. Έτσι το φθινόπωρο του 2014 αποχαιρέτησαν γονείς, αδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες και όλη την οικογένεια, και ξεκίνησαν από την Λαοδικεία με ένα σάκο στην πλάτη και με λιγοστές χιλιάδες ευρώ για την Τουρκία. Φυσικά ότι χρήματα είχαν μαζί τους, προορίζονταν για τους διακινητές, καθώς και για τα καθημερινά τους έξοδα μέχρι τον προορισμό τους. Στα παράλια της Τουρκίας έφτασαν τον Οκτώβριο του 2014 και έμειναν για μία εβδομάδα περίπου σε γνωστούς τους φίλους. Ύστερα όταν ο διακινητής έκρινε ότι μπορούσαν να ταξιδέψουν, έφυγαν ένα βράδυ με μια φουσκωτή βάρκα με προορισμό την Κω. Το φουσκωτό φυσικά είχε περισσότερους επιβάτες από όσους το ίδιο επέτρεπε.ναντιμ ουασιμ ελλας
Έφτασαν στην Κω και εκεί το Λιμενικό προσωπικό τους κατεύθυνε στην Αστυνομία όπου κρατήθηκαν για 4-5 ημέρες ώσπου να ετοιμάσουν τα χαρτιά τους για την προσωρινή παραμονή τους στην Ελλάδα. Εμείς καθώς έχουμε φίλους στην Κω, τους ζητήσαμε να πάνε στην Αστυνομία να δουν τα παιδιά αν είναι καλά στην υγεία τους, αν χρειάζονται κάτι κλπ. Οι φίλοι μας, Θανάσης κι Ελένη, πήγαν με μεγάλη προθυμία και είδαν τα ανίψια μας. Ένιωσα σαν να τα είδα η ίδια. Ησύχασα γιατί μέχρι να φτάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα με αυτήν την μικρή φουσκωτή βάρκα, η καρδιά μας χτυπούσε πολύ δυνατά…
Ύστερα από κάποιες μέρες πήραν το χαρτί της άδειας εξάμηνης παραμονής και πήραν το πλοίο από Κω για Πειραιά. Το πρωί της άφιξής τους στο Πειραϊκό λιμάνι ήμουν τόσο χαρούμενη που θα τους υποδεχόμουν και θα τους έσφιγγα στην αγκαλιά μου σώους και αβλαβείς! Αυτό το πρωινό της 4ης Νοεμβρίου 2014 θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστο. Τους φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας για 4 μήνες. Στην διάρκεια αυτή μας βοήθησαν πολλοί άνθρωποι και πραγματικά τους ευχαριστώ έναν έναν ξεχωριστά, μέσα από την καρδιά μου.

ΑΝΔΡΕΑΣ-ΜΑΡΙΑ-ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ
Βασικό ρόλο έπαιξε η εκκλησία. Ο πνευματικός μας πατέρας, Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Καράμπελας, μίλησε στους ενορίτες για τα παιδιά που ήρθαν από την εμπόλεμη χώρα. Ο κόσμος μάζεψε από τρόφιμα μέχρι ρούχα και παπούτσια για να τα βοηθήσει. Το συσσίτιο της ενορίας μας καθημερινά μας έδινε τρόφιμα και φαγητό ώστε να τα βγάλουμε πέρα μιας και η δική μας οικονομική κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη λόγω ανεργίας που μαστίζει τους περισσότερους νέους. Ο αδερφός μου έγινε ο καλύτερός τους φίλος. Όλοι αγάπησαν και ξεχώρισαν τα παιδιά για το ήθος τους, την αγάπη προς το πλησίον και το χαμόγελο που είχαν πάντα στο πρόσωπό τους παρά τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν και που επρόκειτο να περάσουν…
Όλους αυτούς τους τέσσερις μήνες περάσαμε πολύ όμορφες στιγμές τόσο μεταξύ μας όσο και με φίλους που γνώρισαν τα αγόρια και τα αγάπησαν, αλλά και πολλές στιγμές αγωνίας και έρευνας για το μέλλον τους και αναπόλησης της όμορφης οικογενειακής κατάστασης που είχαν στην γενέτειρά τους. Μαζί μελετήσαμε λίγο την ελληνική γλώσσα, την οποία τα παιδιά ήθελαν να μάθουν με λαχτάρα. Καθώς ομιλώ την αραβική, ήταν για μένα εύκολο να μεταδώσω τις γνώσεις μου, αλλά και να πάρω κι εγώ από τα παιδιά γνώσεις για την δική τους γλώσσα. Ζήσαμε μαζί, φάγαμε μαζί, ανταλλάξαμε παραδόσεις και έθιμα. Τρόπους ζωής, συμπεριφοράς και καθημερινότητας. Υπήρχαν πάρα πολλά κοινά γι αυτό και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα στην συμβίωσή μας στο σπίτι. Τις Κυριακές πηγαίναμε το πρωί όλοι μαζί στην εκκλησία και έπειτα συζητούσαμε με τον ιερέα ο οποίος επικοινωνούσε μαζί τους στην αγγλική γλώσσα.ΑΝΔΡΕΑΣ-ΜΑΡΙΑ-ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ-ΓΙΩΡΓΟΣ
Τον Φεβρουάριο του 2015 ήρθε η στιγμή τα παιδιά να φύγουν από την Ελλάδα. Αγοράσαμε τα κατάλληλα παπούτσια και μπότες, ζεστά πανωφόρια και ρούχα, μιας και είχαν να διανύσουν χιλιόμετρα μες τον βαρύ χειμώνα των βόρειων χωρών. Η στενοχώρια μας απερίγραπτη μιας και είχαμε δεθεί τόσο πολύ! Νέος προορισμός τους η Γερμανία ύστερα από μερόνυχτα αναζήτησης χώρας που θα μπορούσε να τους βοηθήσει περισσότερο να βρουν τον δρόμο τους. Έτσι στις 18 του μήνα αργά το βράδυ, έφυγαν για την Θεσσαλονίκη. Μαζί τους πήγε κι ο σύζυγός μου. Πήγαν μαζί ως τα σύνορα κι έπειτα τα άφησε μόνα τους… Τα παιδιά πέρασαν τα σύνορα για τα Σκόπια κι έπειτα για την Σερβία. Στον δρόμο τους αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Από κούραση, εξαθλίωση, πείνα, από το να τους κλέψουν τα πράγματα και τα χρήματα μέχρι το να τους γυρίσει η αστυνομία πάλι πίσω στην Σερβία. Περπάτησαν μίλια. Έμειναν χωρίς φαγητό και νερό. Αναγκάστηκαν να πιουν μολυσμένο νερό από την λάσπη.

Ύστερα από κάποιες ημέρες έφτασαν στην Ουγγαρία όπου η αστυνομία τους συμπεριφέρθηκε άθλια. Τους χτύπησε και δεν τους άφησε να πιουν ούτε νερό! Υπέφεραν. Κοιμήθηκαν μες την λάσπη. Αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκαν. Όταν καταφέρναμε να μιλήσουμε λιγοστές φορές από το τηλέφωνο τους ή άλλων, ήταν πάντα με την ελπίδα και με την δύναμη να συνεχίσουν.
Μετά από 2 εβδομάδες έφτασαν στην Γερμανία. Ομολογουμένως είχαν καλή αντιμετώπιση σε σχέση με άλλες χώρες. Έμμειναν σε κάποιο camp για λίγο διάστημα.
Σήμερα μένουν σε μια Γερμανική πόλη, αγωνιζόμενοι για το μέλλον, αλλά πάντα με προσευχή για τον Θεό και πάντα με το χαμόγελο που μας χαρίζει η ελπίδα και η πίστη μας προς Εκείνον. Πήγαμε και τους είδαμε το καλοκαίρι και πραγματικά ξαναζήσαμε τις αξέχαστες στιγμές που είχαμε ζήσει μαζί στην Ελλάδα.
Τα ανίψια μας τώρα ζουν σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή της Βαυαρίας. Κάθε απόγευμα παρακολουθούν μαθήματα της γερμανικής γλώσσας σε φροντιστήριο για αλλοδαπούς. Τα παιδιά έχουν ξεχωρίσει για τον ευαίσθητο και ώριμο χαρακτήρα τους, την σωστή και συγκροτημένη προσωπικότητά τους. Οι καθηγητές τα συμπαθούν πολύ και χαίρονται με την πρόοδό τους. Παράλληλα με το φροντιστήριο, ο 20χρονος πια Ανδρέας πηγαίνει τα πρωινά στο σχολείο. Λόγω της προόδου του, έχει καταταχθεί στο επίπεδο 2 κι όχι σε αυτό των αρχαρίων. Ο 28χρονος πλέον Θεόδουλος εργάζεται εδώ και ενάμιση μήνα σε μια πολύ καλή Γερμανική εταιρεία ενώ από τον επόμενο μήνα θα πάει κι εκείνος σε σχολείο για ενήλικες για να σπουδάσει. Πέρα από τις σπουδές και την εργασία, τα παιδιά πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα μαζί με τους καθηγητές τους σε εκπαιδευτικές εκδρομές ή συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες που τους βοηθούν να κάνουν πρακτική τα γερμανικά τους, να γνωρίζουν τον νέο τρόπο ζωής τους και να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.
Τώρα, ύστερα περίπου από έναν χρόνο, όποτε επικοινωνούμε, μιλάμε εκτός από τα Αραβικά, και στα Ελληνικά που ποτέ δεν τα ξέχασαν. Όπως δεν ξέχασαν ποτέ και τους ανθρώπους που τους βοήθησαν εδώ. Γι αυτό και πάντα αναφέρουν τα ονόματά τους και στέλνουν την αγάπη τους, το ευχαριστώ τους και τα χαιρετίσματά τους.
Ο Θεόδουλος και ο Ανδρέας – Ναντίμ και Ουασίμ αντίστοιχα – είναι πια μέρος της ζωής μου. Δεν μπορώ να φανταστώ αυτήν δίχως τους δύο καλύτερούς μου φίλους! Τους ευχαριστώ για όσα με δίδαξαν. Το ήθος , τον καθημερινό αγώνα, την υπομονή, την επιμονή, την ψυχική δύναμη και το συνεχές χαμόγελο στα χείλη. Την ελπίδα και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο….

Μαρία από Πειραιά …
Σεπτέμβριος 2015″

Τι ζητάμε επιτέλους από το σωφρονισμό;

17 Πέμπτη Ιολ. 2014

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

σωφρονισμός, φυλακές, Περί εγκλημάτων και ποινών, Τσεζάρε Μπεκαρία

  http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/44/Cesare_Beccaria_1738-1794.jpg    Φέτος συμπληρώνονται 250 χρόνια από την πρώτη έκδοση του έργου του Τσεζάρε Μπεκαρία «Περί εγκλημάτων και ποινών». Το έργο αυτό του Ιταλού σοφού έθεσε τις βάσεις για μία εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου με τον οποίο η πολιτεία και η κοινωνία αντιμετωπίζουν τον σωφρονισμό των παραβατών του νόμου.

     Η κατεύθυνση προς την οποία έστρεψε ο Μπεκαρία το σωφρονιστικό σύστημα της εποχής του ήταν ανθρωπιστική με στόχο την αποτροπή του εγκλήματος στο μέλλον. Κατά τα μέχρι τότε (και εν πολλοίς μέχρι σήμερα) κρατούντα ο παραβάτης του νόμου αντιμετωπιζόταν ως πρόβλημα για την κοινωνία και έπρεπε να διωχθεί μέχρι την τελική εξουθένωσή του.

     Αθάνατο παράδειγμα αυτού του τρόπου λειτουργίας του σωφρονισμού παραμένει η συγκλονιστική παρουσίαση της παράβασης και των όσων την ακολούθησαν από τον Βίκτωρα Ουγκώ στο αριστούργημά του «Οι Άθλιοι».

      Από την εποχή αυτή έχουν περάσει πολλά χρόνια, πολλά έχουν αλλάξει, συνήθως προς το καλύτερο, αλλά και πολλά σημεία του σωφρονιστικού συστήματος εξακολουθούν να μην στοχεύουν στην ουσία του προβλήματος, αλλά στην εκδίκηση εκ μέρους της κοινωνίας προς τον δράστη. Δυστυχώς, και αυτό είναι πολύ γνωστό, οι στατιστικές για την πορεία όσων δεχθούν τον υπάρχοντα σωφρονισμό δείχνουν υψηλότατα ποσοστά υποτροπής και επανάληψης των ίδιων σφαλμάτων, εγκλημάτων, λαθών.

      Νομίζω ότι είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να υπερηφανευόμαστε για το σωφρονιστικό μας σύστημα. Μάλλον προσπαθεί να προσφέρει σε όλους μας ένα άλλοθι για τις αδυναμίες και τις παραλείψεις μας, ως πρόσωπα αλλά και ως οργανωμένη κοινωνία, τα οποία φέρουν μεγάλο μέρος ευθύνης για την παραβατική συμπεριφορά κάποιων συνανθρώπων μας.

      Για το λόγο αυτό πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους του σωφρονιστικού μας συστήματος. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε ένα σοβαρό και αποτελεσματικό σύστημα. Μερικές από τις αρχές που πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, σε αντίθεση με τις κραυγές που κατά καιρούς ακούγονται και εντέχνως προβάλλονται από τα ΜΜΕ, είναι ο σεβασμός στον άλλο ως πρόσωπο, ως δημιούργημα πλασμένο κατ’ εικόνα του Θεού, η διερεύνηση των συνθηκών που οδήγησαν κάποιον σε ένα έγκλημα, η αποφυγή μειωτικών πρακτικών κατά τη σύλληψη και τον σωφρονισμό.

     Είναι αναγκαίο να αλλάξει η στάση των σωφρονιστικών υπαλλήλων και να ελεγχθούν όσοι νομίζουν ότι δικαιούνται να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, όπως έγινε με την προ μηνών δολοφονία του σωφρονιστικού υπαλλήλου και τα όσα την ακολούθησαν οδηγώντας στον, επιτρέψτε μου, άνανδρο, βασανισμό και, εν τέλει, στη δολοφονία του δράστη. Μάλιστα, όπως φαίνεται, αυτά έγιναν οργανωμένα, εν γνώσει του διευθυντή του καταστήματος, από ομάδα υπαλλήλων και όχι ως μία ακραία μεμονωμένη αντίδραση κάποιου βίαιου ή θερμόαιμου υπαλλήλου.

      Πρέπει να αλλάξουν, να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης των κρατουμένων. Δεν ωφελεί να τους βασανίζουμε νομίζοντας ότι έτσι τους αποτρέπουμε από μελλοντικές παραβατικές ενέργειες ή εγκλήματα.

      Όχι!

     Με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθούμε ούτε τους ίδιους ούτε την κοινωνία. Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό να αναφερθώ στο παράδειγμα των φυλακών της Κω. Ένα μάλλον ήσυχο κατάστημα, με καλό διευθυντή, ο οποίος προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες κράτησης, με την Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου να πρωτοστατεί στην προσπάθεια αυτή, με την τοπική κοινωνία να είναι αν μη τι άλλο ανεκτική . . .

      Ποιο είναι το μεγάλο, άλυτο με τα υπάρχοντα δεδομένα πρόβλημα του συγκεκριμένου καταστήματος; Ο υπερπληθυσμός! Η φυλακή αρχικά ήταν χωρητικότητας 45 ατόμων, αργότερα τα κρεβάτια έγιναν διώροφα και η χωρητικότητα έφτασε τα 90 άτομα –χωρίς, φυσικά να αυξηθούν τα τετραγωνικά, τα μπάνια, οι τουαλέτες κλπ.- και σήμερα ο αριθμός όσων ζουν μέσα σε αυτή πλησιάζει τους 160. Κοιμούνται σε στρώματα κάτω στο δάπεδο, ο ένας πατά πάνω στον άλλο. Τη μέρα βγάζουν τα βρώμικα στρώματα στην αυλή για να μπορούν να κινούνται και το βράδυ τα επαναφέρουν στους θαλάμους. Τα μπάνια και οι τουαλέτες είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα και πολλά άλλα . . . Και, το τονίζω, αυτά σε μια φυλακή που ο διευθυντής ενδιαφέρεται, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι –τουλάχιστον, κάποιοι που γνωρίζω- δεν έχουν σχέση με αυτά που συνήθως μαθαίνουμε, η τοπική εκκλησία και η κοινωνία την στηρίζει. Ας σκεφτεί ο καθένας μας τι συμβαίνει εκεί που δεν υπάρχουν αυτά τα δεδομένα . . .

      Γιατί πρέπει να ταλαιπωρούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο συνανθρώπους μας;

      Τι θέλουμε επιτέλους από το σωφρονισμό τους;

     Τους βοηθάμε να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο του εγκλήματος ή τους εκδικούμαστε για τις πράξεις τους; Πόσο ωφεληθήκαμε από το έργο του Μπεκαρία; Τι μάς συμφέρει σε τελική ανάλυση; Η εξουθένωση ή ο σεβασμός; Ο βασανισμός ή η δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών; Η αγάπη ή η εκδίκηση; Η ίαση ή το μαρτύριο;

      Λίγες σκέψεις για ένα σημαντικό θέμα.

     Λίγες σκέψεις που αφετηρία έχουν την πεποίθηση της Εκκλησίας για το σεβασμό όλων, όχι μόνο των «υγιών και των αξιοπρεπών» που έλεγε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, αλλά όλων των «κατ’ εικόνα» Θεού πλασμένων όντων.

     Ας μην ακολουθούμε το παράδειγμα όσων ως μοναδικό κίνητρό τους έχουν το όφελος και το κέρδος. Ο άνθρωπος πρέπει να παραμένει άνθρωπος ακόμη και αν έσφαλε, ακόμη και αν οδηγήθηκε στο έγκλημα. Ας αντισταθούμε με την αγάπη! Ας επιμείνουμε στο σεβασμό!

     Παρά την αντίθετη επικρατούσα άποψη, μόνο με αυτές τις παραμέτρους θα μειώσουμε την παραβατικότητα, θα προφυλάξουμε τα παιδιά μας, θα αποτραβήξουμε όσους έχουν παρασυρθεί και, αν θέλετε, θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και όχι με τη βία και τον εξευτελισμό του άλλου, ακόμη και αυτού που επιμένει να αψηφά το νόμο και το κοινό αίσθημα δικαίου.

      Η πορεία των κρατουμένων μετά το σωφρονισμό και την απελευθέρωσή τους δείχνει την ποιότητα του σωφρονιστικού μας συστήματος. Ας αγωνιστούμε για να την βελτιώσουμε και ας μην επιτρέψουμε να καταρρακωθεί κι άλλο.

«κοινὴ γὰρ γνώμη . . .»

06 Παρασκευή Ιον. 2014

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, Ευρώπη, ευρωεκλογές


Ζώντας στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε συχνά, συχνότατα θα έλεγα, το πρόβλημα της συνοχής του ευρωπαϊκού κόσμου και των φυγόκεντρων τάσεων που αναπτύσσονται με όλο και μεγαλύτερη ένταση.

Οι αιτίες γι’ αυτές τις τάσεις, οι οποίες απειλούν με διάλυση το μεταπολεμικό ευρωπαϊκό κατασκεύασμα είναι πολλές και σημαντικές.

Με αυτό το σημείωμα θα θέλαμε να αναφερθούμε μόνο σε μία παράμετρο, στην παράμετρο της απουσίας ουσιαστικής ενότητας μεταξύ των λαών της Ένωσης, καθώς ξεκίνησαν από διαφορετικές προϋποθέσεις, διαφορετικά πολιτικά, κοινωνικά και πνευματικά δεδομένα με αποτέλεσμα δύσκολα να βρίσκεται κοινός τόπος επικοινωνίας και αμοιβαίας κατανόησης.

Μεταξύ λαών που όσο οι οικονομικοί δείκτες περιέγραφαν μία εικόνα ευμάρειας και ανάπτυξης φαίνονταν να πορεύονταν ομαδικά και με ενότητα, αλλά μόλις έκαναν την εμφάνισή τους τα έντονα οικονομικά προβλήματα και η, εν πολλοίς, επίπλαστη εικόνα κατέρρευσε, τότε ο νότος έγινε περιοχή δευτέρας κατηγορίας πολιτών (PIGS) και ο ανεπτυγμένος βορράς έσπευσε να κατοχυρώσει τα δικαιώματά του και να διασφαλίσει όχι μόνο τα χρήματά του, αλλά κυρίως, διότι περί αυτού πρόκειται, τις παραπάνω από ικανοποιητικές αποδόσεις τους.

Σε αντίθεση με αυτή την κατάσταση, τις συνέπειες της οποίας καθημερινά ζούμε, και μάλλον, μετά τις πρόσφατες εκλογές και την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων θα ζούμε όλο και πιο έντονα, στο παρελθόν, υπήρξαν περιπτώσεις που η ένωση των λαών της Ευρώπης είχε μια άλλη δυναμική εδραζόμενη σε μία κοινή βάση. Μία τέτοια ένωση πολιτική αλλά, σε μεγάλο βαθμό, και οικονομική, φρονούμε ότι υπήρχε επί των ημερών της λεγόμενης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Χωρίς να παραβλέπουμε τα προβλήματα που υπήρχαν θα θέλαμε να τονίσουμε τη συνείδηση της ενότητας που είχε κυριαρχήσει σε ένα υπερχιλιετές χρονικό φάσμα όπως αυτή η συνείδηση εκφράζεται στην απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς την πρεσβεία του Μωάμεθ: «κοινή γὰρ γνώμη πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν».

Θα μου πείτε, βέβαια, μα η φράση του αυτοκράτορα δεν αφορά όλους τους λαούς, όλους τους κατοίκους και όλες τις φυλές της αυτοκρατορίας . . .

Αναμφίβολα, ο Κωνσταντίνος μιλούσε εξ ονόματος του εαυτού του και των λίγων, πλέον, υπερασπιστών της Πόλεως.

Νιώθω όμως, ότι παρά τα προβλήματα που ταλάνιζαν, ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους αιώνες, την αυτοκρατορία, αυτή η απάντηση δίνει το στίγμα, όχι μόνο των τελευταίων, αλλά όλων των υπερασπιστών της Πόλεως, των εδαφών της αυτοκρατορίας, των οσίων και ιερών του λαού της.

Τα λόγια αυτά συμπυκνώνουν τη συνείδηση όχι μόνο των ένδεκα αιώνων της «βυζαντινής» περιόδου, αλλά το «ἔδοξε τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ» της αρχαιότητας, καθώς και το «ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ» της αποστολικής και όχι μόνο εκκλησιαστικής αντίληψης.

Σήμερα τι ισχύει;

Διατηρούμε άραγε ως ενωμένη Ευρώπη αυτή την κοινή βάση επί της οποίας μπορούμε να στηρίξουμε την πορεία μας;

Διατηρούμε την ικανότητα να προσφέρουμε στον έτερο ή απαιτούμε μόνο να λάβουμε από αυτόν;

Μπορούμε να μιλήσουμε για «κοινή γνώμη» των λαών;

Μπορούμε να μιλήσουμε για κοινά πολιτιστικά στοιχεία που θα επιτρέψουν την πρόοδο της ηπείρου μας;

Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι έχουμε υπερβεί και παραμερίσει τις φωνές που χωρίζουν τους πολίτες σε κατηγορίες;

Μπορούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πρώτα ότι αυτός που ζητά τη βοήθεια, τη συμπαράστασή και τη στήριξή μας θα την λάβει;

Κι όταν μιλώ για βοήθεια και συμπαράσταση δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην παροχή υλικών αγαθών, τα οποία αναμφίβολα παραμένουν αναγκαία, αλλά κυρίως με προβληματίζει το αν μπορούμε να διευρύνουμε την αίσθηση της «κοινής ευρωπαϊκής γνώμης» σε όσους βλέπουν την ήπειρό μας ως γη της επαγγελίας και προσέρχονται σε αυτή. Το αν έχουμε αποκτήσει αυτή την πεποίθηση εμείς οι ίδιοι πρώτοι. Το αν νιώθουμε έτοιμοι να πάρουμε κάποιες, όλες θα ήταν αδύνατο, κοινές αποφάσεις για το μέλλον μας.

Η μελέτη της πρόσφατης πορείας μας δείχνει ότι μάλλον πολύ απέχουμε από αυτό το σημείο και πολλά πρέπει να γίνουν ακόμη προς αυτή την κατεύθυνση.

Πώς μπορείς να εμπιστευθείς κάποιον ο οποίος σε εξουθενώνει για να μη χάσει τις υψηλές αποδόσεις των επενδύσεών του;

Κάποιον ο οποίος καλλιεργεί για τον εαυτό του συμπλέγματα ανωτερότητας και διατηρεί ηγεμονικές τάσεις και βλέψεις;

Η συνείδηση ενότητας που από τα λόγια του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου φαίνεται ότι υπήρχε στους υπερασπιστές της Βασιλίδας των Πόλεων, παρά τις διάφορες ενστάσεις σχετικά με το βαθμό συστράτευσης των κατοίκων της στον κοινό αγώνα, παραμένει ζητούμενο για εμάς και για την κοινή ευρωπαϊκή μας πορεία.

Μία πορεία η οποία για να έχει νόημα και να αποδώσει καρπούς πρέπει να μάθει να σέβεται τον ένα, τον έσχατο, τον εμπερίστατο, τον αδύναμο και να μην οικοδομείται με βάση τις απαιτήσεις των λίγων, των ισχυρών, των εχόντων.

Ας είναι αυτή η παράδοση του «κοινὴ γὰρ γνώμη» ή του «ἔδοξε τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ» η συνεισφορά μας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο κλυδωνίζεται από διασπαστικές τάσεις και δυνάμεις.

Μα θα μου πείτε «τι μπορούμε να καταφέρουμε εμείς οι λίγοι και ταλαιπωρημένοι;»

Επιτρέψτε μου να διατηρώ την ελπίδα ότι η παράδοση του σεβασμού και της αγάπης στον πλησίον όπως εκφράστηκε στην παράδοσή μας και διδάσκεται από την Εκκλησία, μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο της ενότητας της ευρωπαϊκής ηπείρου, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε!

Το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 29 Μαΐου 2014 στο ιστολόγιο της Πρωτοβουλίας Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού (http://antirafana.blogspot.gr/2014/05/blog-post_9896.html).

Εξουσία και Διακονία

18 Κυριακή Μάι. 2014

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Διακονία, αγάπη, εκλογές, ελπίδα, εξουσία

«ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς ἀδελφοῖς»

(Πρ. 11:29)

 Δεκάτη ογδόη Μαΐου 2014. Ημέρα εκλογών, ημέρα υποσχέσεων και ελπίδας.

Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες λέξεις που συναντάμε στα βιβλικά κείμενα και τριγυρίζουν σήμερα στο μυαλό μας είναι η λέξη, η έννοια, της «διακονίας».

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα περιγράφεται η διασπορά των αποστόλων σε ολόκληρη τη γη της Ιουδαίας, στη Φοινίκη, ακόμη και στην Κύπρο, μετά το διωγμό που είχε ως θύμα του τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην καρποφόρα δράση των αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου στην Αντιόχεια, και τέλος κλείνει με την προφητεία του Αγάβου για «λιμόν μέγαν», ο οποίος επρόκειτο να απλωθεί σε ολόκληρη την οικουμένη.

Για να αντιμετωπίσουν οι μαθητές, δηλαδή οι πιστοί, το πρόβλημα του λιμού «ώρισαν να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς» ανάλογα, μάλιστα, με τις δυνατότητες που είχε ο καθένας.

Ένα από τα θέματα που ευρέως συζητιέται στις μέρες μας είναι η σχέση της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας με τον πολίτη, η στάση της προς αυτόν, η αντιμετώπισή του από αυτήν και, φυσικά, η εικόνα και γνώμη που ο πολίτης έχει γι᾿ αυτή την εξουσία.

Σε αυτή τη βάση τίθεται το θέμα πώς και αν ο κάθε πιστός, ο οποίος ως μέλος της Εκκλησίας κάνει συνειδητά έναν πνευματικό αγώνα και έχει καλές προθέσεις, μπορεί να ενταχθεί σε ένα από τα κόμματα που επιζητούν την εξουσία ή αν πρόκειται για τοπικό επίπεδο, σε έναν από τους χιλιάδες συνδυασμούς που υπόσχονται στους πάντες τα πάντα σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

Είμαι βέβαιος ότι αρκετοί από αυτούς που συνήνεσαν ώστε το όνομά τους να εγγραφεί σε κάποιο ψηφοδέλτιο ξεκινούν με αγαθές και καλές προθέσεις να στηρίξουν, να βοηθήσουν, να προσφέρουν, να διακονήσουν, να αγωνιστούν για την ευημερία του συνόλου και όχι για το δικό τους βόλεμα και τη θεραπεία του εαυτού τους.

Στο παρελθόν, στην Ελλάδα, είχαμε αρκετές προσπάθειες από αγνούς αγωνιστές με προοδευτικά ιδανικά και διάθεση για αγώνα και προσφορά, οι οποίοι προσπάθησαν να «παντρέψουν» τη χριστιανική πίστη με κάποιο κόμμα που επεδίωκε την εξουσία. Άραγε επέτυχαν στους στόχους τους; Μα θα μου πείτε κάτι προσέφεραν στην πατρίδα μας. Αναμφίβολα, πέτυχαν πολλά και μάλιστα σε δύσκολες, ανελεύθερες εποχές, θα συμπληρώσω εγώ.

Πέτυχαν, όμως, το «πάντρεμα» εξουσίας και διακονίας;

Κάποιος αγνός και αγαθός πολίτης που σήμερα ξεκινά την πορεία του στον πολιτικό στίβο θα διατηρήσει άραγε την αγνότητά του και τη διάθεση προσφοράς ή, μετά από λίγο, θα προσαρμοστεί για να παραμείνει στην εξουσία;

Θα μπορέσει να «περάσει» τις θέσεις του ή ο πολιτικός κόσμος θα τον αποβάλλει;

Όταν αποφασίσει να αντισταθεί στις ποικίλες πιέσεις θα τον στηρίξουν αυτοί που προ ολίγου τον ψήφισαν ή θα τον εγκαταλείψουν στην μοναχική πορεία του;

Πολλά ακόμη θα μπορούσαμε να πούμε σχετικά.

Το ερώτημα, κατά την κρίση μας, παραμένει αναπάντητο:

Είναι δυνατό να συνταιριάξει κάποιος την εξουσία με την διακονία της αγάπης ή μήπως κάποιος που προσπαθεί να το κάνει διχάζει τον εαυτό του σε δύο μέρη χωρίς νόημα και αποτέλεσμα;

 Είδαμε τους μαθητές, τους πρώτους πιστούς των Πράξεων Αποστόλων, να αγωνίζονται ως μέλη της Εκκλησίας για να διακονήσουν τους εμπερίστατους αδελφούς τους: «ἕκαστος καθὼς ηὐπορεῖτο». Με όποιον τρόπο μπορούσε ο καθένας.

Μήπως τελικά, ο δρόμος για τη διακονία στον έτερο δεν περνά μέσα από τα κανάλια της εξουσίας, αλλά από τον προσωπικό μας αγώνα και την καλλιέργεια της αγάπης;

Μήπως η λύση των προβλημάτων μας βρίσκεται μέσα μας, στον προσωπικό, οικογενειακό και κοινωνικό μας αγώνα, και όχι στο να στείλουμε τον τάδε ή δείνα υποψήφιο, ο οποίος προβάλλεται ως -ή ακόμη και είναι- πιστό (πόσοι από εμάς θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε για τους εαυτούς μας άραγε;) μέλος της Εκκλησίας;

Μήπως η ύπαρξη «πνευματικού», παραδείγματος χάριν, δεν αποτελεί εγγύηση για να δώσουμε σε κάποιον την ψήφο μας, αλλά το αντίθετο, υπό την έννοια ότι αυτός που το διαφημίζει είναι, μάλλον, ανερμάτιστος;

Μήπως το πήγαινε έλα των πολιτικών στους ιερούς ναούς κατά την προεκλογική περίοδο γελοιοποιεί, πέρα από αυτούς που το κάνουν, και εμάς που θα τους ψηφίσουμε;

 Επιτρέψτε μου να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, την αγωνία μου για το μέλλον μας και για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε τους άρχοντές μας.

Επιτρέψτε μου να συνεχίσω να στρέφω την ελπίδα μου περισσότερο στην Ανάσταση και λιγότερο στο αποτέλεσμα των εκλογών.

Επιτρέψτε μου, από την άλλη -παρά τις αμφιβολίες μου σχετικά με το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό- να εύχομαι όσοι εισέρχονται στο στίβο της πολιτικής με αγνότητα και διάθεση προσφοράς να μην χάσουν αυτά τα προτερήματά τους, αλλά να κατορθώσουν να τα αξιοποιήσουν προς όφελος όλων μας.

 Χριστός ανέστη!AgiosAgavos01

Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ: Πέντε έτη αρχιερατικής διακονίας

28 Παρασκευή Μαρ. 2014

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, Τοπαλίδης Γιάννης

Με την ευκαιρία της επετείου των πέντε ετών από την ενθρόνιση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναὴλ στὴν Κω (28 Μαρτίου 2009, ακολούθησε η ενθρόνιση στη Νίσυρο την 2α Απριλίου) εντοπίσαμε και σας προσφέρουμε κείμενο του αγαπητού συναδέλφου καθηγητού Γιάννη Τοπαλίδη σχετικά με επίσκεψη του Σεβασμιωτάτου σε σχολείο, ο οποίος με ανάλαφρη γλαφυρότητα και διακριτικό χιούμορ μας προσφέρει μία αυθεντική εικόνα του επισκόπου που ποιμαίνει την Κω και τη Νίσυρο. Το παραθέτω αναλλοίωτο με την προσθήκη λίγων φωτογραφιών από την ημέρα της ενθρονίσεως και την πρώτη θεία Λειτουργία που ετέλεσε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Πόλεως Κω συμπαραστατούμενος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιο, εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην ενθρόνιση, και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιο.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΩΟΥ ΚΑΙ ΝΙΣΥΡΟΥ:
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες -και η πολλοστή στα τελευταία 5 χρόνια- που μια εκπαιδευτικός – θεολόγος σε Γυμνάσιο της Κω, καλεί στο σχολείο όπου υπηρετεί και διδάσκει τον τοπικό Επίσκοπο για να μπει στο μάθημα των θρησκευτικών ως «δάσκαλος» και συνομιλητής συνάμα των μαθητών. Η συγκεκριμένη βέβαια καθηγήτρια δεν είναι η μόνη αλλά μια από τους τέσσερις – πέντε εκπαιδευτικούς που επιδιώκουν συστηματικά τέτοιες συναντήσεις στα σχολεία που υπηρετούν με τη συγκατάθεση των διευθυντών των σχολικών μονάδων. Το νησί της Κω των 35.000 μόνιμων κατοίκων, έχει 10 όλα κι όλα γυμνάσια και λύκεια.
«Είναι απωθημένο μου, διότι ήθελα να γίνω εκπαιδευτικός και δεν τα κατάφερα», εξομολογήθηκε ο Μητροπολίτης πριν λίγες μέρες, κατά τη συνάντηση στο γραφείο του όπου και του δόθηκε επίσημα η πρόσκληση. Συνάμα, ο π. Ναθαναήλ έδωσε στη συγκεκριμένη εκπαιδευτικό 100 αντίτυπα της Καινής Διαθήκης μεταφρασμένης στη δημοτική, για να τα μοιράσει στα 90 παιδιά της Β’ τάξης και να διαθέσει τις υπόλοιπες κατά βούληση.
Η εικόνα ενός ιερωμένου, πολλώ δε μάλλον ενός επισκόπου εντός του σχολείου τα τελευταία 20 – 30 χρόνια δεν είναι οικεία. Προκαλεί μάλιστα σε όλους τους θεολογούντες αμηχανία. Τι θα πει ο συνάδελφος που είναι άθεος, αριστερός αμφισβητίας ή δεξιός φιλελεύθερος αγνωστικιστής; Κι όμως… Ο επίσκοπος Ναθαναήλ για ακόμη μια φορά, έδωσε τα ρέστα του. Ακάματος, μπήκε στα 9 από τα 12 τμήματα του σχολείου, τουτέστιν 9 ώρες μαθήματος σε δυο συναντήσεις. Ντυμένος όσο πιο προσιτά γίνεται για όλους (με ένα αντερί, ένα σκουφί, ένα σταυρουδάκι στο στήθος και ως ποιμαντορική «μαγκούρα», μια από τις χρωματιστές σκούρες χαλκοσωλήνες που παρήγγειλε να χρωματιστούν και να διακοσμηθούν με ένα χρυσαφί πόμολο πόρτας με στάμπα δικεφάλου, συνολικής αξίας 8 – 14 ευρώ εκάστη). Ήρθε με το «πολυτελέστατο» αυτοκινητάκι του (Suzuki Ignis 1.3 L), κάνοντας επίδειξη αρχοντιάς … Η αρχοντιά βρίσκεται στην ζεστή του αγκαλιά, στα φιλιά που δεν διστάζει να δίνει σε όλους/ες ανεξαιρέτως τους/τις εκπαιδευτικούς, όχι στις χρυσές πατερίτσες, τα χρυσά εγκόλπια και τα χρυσά ρολόγια τσέπης. Γέμισε το σχολείο με δώρα … Δώρα για τον καθένα … Όχι ακριβά, ούτε ντε και καλά θρησκευτικά, μα με γούστο κι αρχοντιά όλα.
Στο μοναδικό κενό που είχε η θεολόγος κατά την ημέρα της επίσκεψης, ζήτησε και τον πήρε μαζί της μια φιλόλογος της γ’ τάξης στο μάθημα των νέων ελληνικών!!! Όπου παρίσταντο και όλοι οι «απαλλαγμένοι» του μαθήματος των θρησκευτικών.
«Πάτερ Ναθαναήλ, ονομάζομαι Ιμπραήμ Κ. . Είμαι μουσουλμάνος. Σας αγαπούμε όλοι εδώ στο νησί και σας ευχαριστώ που με δέχεστε στο μάθημα και εμένα ενώ έχω απαλλαγή. Θέλω να σας ρωτήσω, γιατί εγώ και εσείς οι χριστιανοί πρέπει να είμαστε χωριστά; Τι μας χωρίζει; Γιατί εγώ να παίρνω απαλλαγή απ’ αυτό το μάθημα; Γιατί στο βάθος βάθος να είμαστε ψυχροί;»… Ερώτηση μαθητή της γ’ τάξης ντόπιου μουσουλμάνου, που ζήτησε επίμονα από τη θεολόγο να παρίσταται στο μάθημά της σήμερα (και μάλλον θα παρίσταται πλέον τακτικά).
Και ο μητροπολίτης του απάντησε: «Κατ’ αρχήν λεβέντη μου, θέλω να σου πω ότι έχεις ένα υπέροχο όνομα που φανερώνει πράγματα που μας ενώνουν. Σε λένε Ιμπραήμ, δηλαδή Αβραάμ. Ξεκινώντας από το υπέροχο αυτό όνομα, μπορώ να σου αραδιάσω εκατοντάδες στοιχεία που εμένα ως χριστιανό και εσένα ως μουσουλμάνο μας ενώνουν και μας οδηγούν στην αγάπη του ενός και μοναδικού Θεού στον οποίο και εγώ και εσύ εμπιστευόμαστε τη ζωή μας!!!». Για 15 λεπτά ο π. Ναθαναήλ εξηγούσε στον Ιμπραήμ και στους συμμαθητές του, το πόσο σημαντικό είναι να σκεφτόμαστε αγαπητικά και ενωτικά. Του είπε για τη Μαριάμ (την Παναγιά) τον Αϊ Γιώργη, το Κοράνι και τη Βίβλο, το σεβασμό των μουσουλμάνων στο Χριστό… Του μίλησε για την αγάπη των Τούρκων μουσουλμάνων προς το χριστιανισμό κατά περιοχές –αναφέρθηκε σε απίθανες ιστορίες που είχε υπόψη του ως αυτήκοος ή και αυτόπτης μάρτυς…
Ερωτήματα πάνω σε όλα τα θέματα: ιεροσύνη γυναικών, νηστεία, σεξουαλικότητα, εκτρώσεις, λειτουργική γλώσσα, θαύματα, το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι διάλογοι με τις άλλες θρησκείες και τις άλλες χριστιανικές ομολογίες, το κακό, ο θάνατος, η μετά θάνατο ζωή, η Αποκάλυψη, η μετεμψύχωση, τα σκάνδαλα των κληρικών, η αγάπη, η αγάπη, η αγάπη …
Μια μοναδική παρουσία που διάνθιζε το λόγο με ανέκδοτα ή ενίοτε και με δηκτικότητα απέναντι στους κρατούντες που αδιαφορούν και διαλύουν τον τόπο …
«Παιδιά να μην ξεχνάτε ότι μετά τους γονείς σας, οι πρώτοι πρώτοι άνθρωποι που σας αγαπούν και αγωνίζονται κι αγωνιούν για εσάς είναι τούτοι εδώ οι δάσκαλοι του σχολείου σας. Είναι οι απεσταλμένοι απ’ το Θεό για να συνεχίσουν το έργο της δημιουργίας Του. Το να σας πω ότι πρέπει να τους σέβεστε ίσως σας φαίνεται πολύ παλιομοδίτικο και καθυστερημένο. Σας λέω όμως να τους αγαπάτε και τους εμπιστεύεστε σε όλα».
Ο π. Ναθαναήλ (ο αρχιερατικός υπερθετικός «σεβασμιότατος» στην περίπτωσή του συχνά φαντάζει ξένος και κρύος, μπροστά στην ζεστασιά της προσφώνησης «πάτερ Ναθαναήλ») έδωσε τα φώτα του και σε θέματα τέχνης… Μπήκε στο εργαστήρι Καλλιτεχνικών μαθημάτων, μίλησε για εικόνες, τέχνη, ζωγραφική γλυπτική (είναι υποψήφιος διδάκτορας Ιστορίας και Λαογραφίας στη Φιλοσοφική του ΕΚΠΑ)… Είχε μια θερμότατη συνομιλία με τον υπόλοιπο σύλλογο καθηγητών και κυρίως με τη διευθύντρια του σχολείου. Προσφέρθηκε να διευκολύνει το σχολείο παραχωρώντας μέρος του πλαϊνού αυλόγυρου ενός –υπό ανέγερση- ναού για χώρους σχολικών αθλοπαιδιών (το σχολείο έχει περιορισμένη αυλή)…
Τους άφησε όλους άφωνους…
Διαβάζει κανείς τις απόψεις που ανταλλάσσονται μεταξύ εκπαιδευτικών και μη, σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών. Ευλογία και τύχη μεγάλη στην Κω. Διότι με έναν τέτοιο ιερωμένο που έχει τέτοια και τόση καθολική αποδοχή από τους πάντες, η ομολογιακότητα, η κατήχηση, ο πολιτισμός, η διαθρησκευτική και η βιβλική προσέγγιση είναι μια διαρκής και ζωντανή πραγματικότητα. Μένει βέβαια να βρεθούν εκκλησιαστικά στελέχη, μέλη της τοπικής Εκκλησίας που θα σταθούν δίπλα σε έναν τέτοιο άνθρωπο. Διότι το να τον θαυμάζουν απλά, ή να τον αγαπούν δια της παρατηρήσεως εκ του μακρόθεν δεν έχει διάρκεια.
Ευχόμαστε βέβαια, να βρεθούν και άλλοι μιμητές του, στην υπόλοιπη ελληνόφωνη (και μη) Ορθοδοξία με ανάλογα εφόδια… Ας έχουμε την ευχή του!

IMG_0312

Οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες (από αριστερά) Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιος, Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ και Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιος στη Θεία Λειτουργία που ετελέσθη στις 29 Μαρτίου 2009 στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Πόλεως Κω

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ στην πρώτη Θεία Λειτουργία που ετέλεσε ως Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Πόλεως Κω

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιος

IMG_0497

IMG_0569

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ με τον πρωτ. π. Γεώργιο Γεωργακόπουλο, εφημέριο του Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο γραφείο του μακαριστού Μητροπολίτου Κώου κυρού Ναθαναήλ (Δικαίου)

IMG_0570

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιο στο γραφείο του μακαριστού Μητροπολίτου Κώου κυρού Ναθαναήλ (Δικαίου)

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ με την ηγουμένη της Ιεράς μονής Αγίου Νεκταρίου Κω μον. Μαριάμ και τον Ομ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιο Πατρώνο στο αρχονταρίκι της μονής.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ με ιερείς στο αρχονταρίκι της ιεράς μονής Αγίου Νεκταρίου Κω

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ με ιερείς στο αρχονταρίκι της ιεράς μονής Αγίου Νεκταρίου Κω

«ἄτερ ὄχλου» (= χωρίς την παρουσία του λαού)

01 Τετάρτη Μάι. 2013

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Ανάσταση, Ιούδας, Μεγάλη Πέμπτη, Πρωτομαγιά, Χριστός, η προδοσία

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα του όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης προέρχεται από το 22ο κεφάλαιο του ευαγγελίου του ευαγγελιστή Λουκά. Ενώ πλησιάζει η εορτή του Πάσχα, οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι, θορυβημένοι από την αποδοχή του Ιησού από τον ιουδαϊκό λαό, σχεδιάζουν να τον σκοτώσουν, αλλά θέλουν να το πράξουν χωρίς να το γνωρίζει ο λαός.

Δεν ήταν δυνατό να τον συλλάβουν την ώρα που δίδασκε στο ναό που είχε κτίσει ο Ηρώδης ο Μέγας, διότι ένιωθαν ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις. Έτσι σχεδίασαν προσεκτικά τη σύλληψή Του. Πρώτα συνεννοήθηκαν με μέλος του στενού του κύκλου, τον μαθητή Του Ιούδα Ισκαριώτη, και του προσέφεραν αμοιβή για την πράξη του, έπειτα, αφού εξασφάλισαν το συνεργάτη, το ενδιαφέρον τους εστράφη στο να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία. Για να είναι επιτυχημένη και ασφαλείς γι’ αυτούς, η προδοσία και η σύλληψη έπρεπε να γίνει νύχτα, έξω από την Πόλη, ενώ ο Ιησούς δεν θα ήταν περιτριγυρισμένος από τα πλήθη του λαού που τον είχαν δοξάσει προ ολίγων ημερών κατά την είσοδό Του στην πόλη.

Treason

Όλα έπρεπε να γίνουν «ἄτερ ὄχλου».

Το «ἄτερ» είναι πρόθεση, η οποία συντάσσεται με γενική και σημαίνει «χωρίς».

Πρόβλημα, λοιπόν, η παρουσία του όχλου για αυτούς που σχεδίαζαν τη θανάτωση του Κυρίου.

Από τη φράση αυτή του ευαγγελιστή Λουκά ξεπηδούν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Πρώτα ο ευαγγελιστής μας δηλώνει τη δήναμη του λαού και τη σημασία του στην πορεία της ιστορίας και στη διαμόρφωσή της.

Έπειτα μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε πόσο ενοχλητική μπορεί να γίνει αυτή η παρουσία σε όσους επιβουλεύονται τα συμφέροντά του.

Ακόμη φαίνεται ότι ο λαός μπορεί με την δυναμική του αντίδραση είναι ικανός να αποτρέψει την εφαρμογή των επιλογών των ισχυρών.

Οι διαπιστώσεις αυτές είναι ιδιαίτερα επίκαιρες σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη 1η Μαΐου, καθώς αποτελούν κρίκους που συνδέουν αυτούς που σφετεριζόμενοι την εξουσία που κατέχουν από το λαό για το λαό, προσπαθούν να τον παραμερίσουν, ώστε να εφαρμόσουν ανενόχλητοι τά άνομα και επικίνδυνα σχέδιά τους.

«Ἄτερ ὄχλου» λαμβάνονται αποφάσεις και σήμερα. Ψηφίζονται νόμοι, αλλάζουν συμβάσεις εργασίας, καταργούνται δικαιώματα, ψαλιδίζονται ελευθερίες, εκμηδενίζονται μισθοί και χάνονται κόποι ετών!

Η εξουσία, όμως, και τότε και σήμερα φοβάται το λαό.

Ποιο λαό όμως;

Το συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο λαό. Το λαό που ανταποκρίνεται στην αγάπη του Χριστού και επευφυμεί τις πράξεις Του. Το λαό που μπορεί να αντισταθεί και να αποτρέψει τα τεχνάσματα της εξουσίας. Το λαό που μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του.

Υπάρχει όμως και ο λαός που έμαθε να βάζει το στενό, προσωπικό συμφέρον πάνω από το συλλογικό, ο λαός που αρέσκεται κάποιοι να του χαϊδεύουν τα αυτιά και να νεκρώνουν τις αντιδράσεις του με υποσχέσεις. Ο λαός που κάνει τα πάντα για τα λεφτά. Ο λαός που δεν μπορεί να διακρίνει το άσπρο από το μαύρο. Ο λαός που δεν αφήνει την ασφάλεια (;) και την απάθεια του καναπέ του, όχι για να κατεβεί στις πλατείες υπακούοντας σε κομματικά κελεύσματα που διασπούν, αλλά για να αγωνιστεί να αποκτήσει πολιτικό λόγο, άποψη, γνώμη, και να γίνει πόλος αντίδρασης με την αγάπη στον πλησίον και την πίστη του σε ιδανικά και αξίες.

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΚΟΡΔΗΣ

Το «ἄτερ ὄχλου» του ευαγγελιστή δίνει το στίγμα του φόβου της εξουσίας!

Τότε, το σχέδιο πέτυχε. Ο λαός ήταν απών. Ο Χριστός συνελήφθη και σταυρώθηκε!

Σήμερα, το πρόβλημα για την εξουσία δεν είναι τόσο η φυσική παρουσία του λαού, όπως ήταν τότε, όσο η απόκτηση της συνείδησης της αξίας και της δύναμής του. Η διεκδίκηση της ελευθερίας του από κάθε είδους δεσμά και η πίστη ότι μπορεί να πετύχει τους στόχους του όταν δεν είναι απών. Όταν έχει άποψη και την προβάλλει. Όταν πάψει να βλέπει τον πλησίον του ως αντικείμενο κέρδους και τον δει ως αντικείμενο αγάπης.

Η εξουσία κάθε εποχής προσπαθεί να πάρει και να εφαρμόσει τις αποφάσεις της «ἄτερ ὄχλου». Εμείς θα το επιτρέψουμε;

Καλό μήνα και καλή Ανάσταση!

«Χύνει αίμα αυτός που αποστερεί το μισθό του εργάτη»

19 Παρασκευή Απρ. 2013

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

φράουλες, Αγία Γραφή, Μανωλάδα, Παλαιά Διαθήκη, απ. Ιάκωβος, απ. Παύλος, αίμα, αδικία, εργάτης, μισθός

«Ἐκχέων αἷμα ὁ ἀποστερῶν μισθὸν μισθίου»

(Σοφία Σειρὰχ 34:22)

 Με αφορμή το πρόσφατο έγκλημα της Μανωλάδας θέλησα να παρουσιάσω λίγες σχετικές σκέψεις με αφετηρία το λόγο της Αγίας Γραφής.

Το πρώτο χωρίο που πέρασε από το μυαλό μου ήταν το «οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα» του Δευτερονομίου (25:4) παρά το ότι εκ πρώτης όψεως το χωρίο μοιάζει κάπως άσχετο. Τι δουλειά έχουν οι εργάτες που υφίστανται τη βία των εργοδοτών και των επιστατών με τα βόδια που αλωνίζουν;

Απάντηση μάς προσφέρει ο απ. Παύλος όταν χρησιμοποιεί το χωρίο αυτό στην Α΄ Κορινθίους (9:9) και ξεκαθαρίζει ότι όταν ο Θεός με το νόμο Του αναφέρεται στα ζώα που αλωνίζουν το ενδιαφέρον του νόμου δεν εστιάζει σε αυτά, αλλά ότι αυτή η μεταφορά τον βοηθά να δηλώσει ότι δεν πρέπει να στερούμε από τον εργάτη το μισθό του. Ο απόστολος συνεχίζει τη σκέψη του στον επόμενο στίχο χρησιμοποιώντας μία αναφορά από το βιβλίο της Σοφίας Σειράχ (6:19), όπου γράφεται ότι αυτός που εργάζεται το κάνει με την ελπίδα ότι θα ζήσει από τον κόπο του. Λέει, λοιπόν, η Παλαιά Διαθήκη: «ὡς ὁ ἀροτριῶν καὶ ὁ σπείρων πρόσελθε αὐτῇ καὶ ἀνάμενε τοὺς ἀγαθοὺς καρποὺς αὐτῆς ἐν γὰρ ἐργασίᾳ αὐτῆς ὀλίγον κοπιάσεις καὶ ταχὺ φάγεσαι τῶν γενημάτων αὐτῆς».

Πολύ όμορφα όλα αυτά αλλά άραγε εμάς μας ενδιαφέρουν;

Τα εγκληματικά περιστατικά της Μανωλάδας, τα οποία, πρέπει να το σημειώσουμε, δεν είναι τα πρώτα ανάλογα, μας πείθουν για το αντίθετο. Δεν μας ενδιαφέρουν καθώς αποφασίσαμε να παρακάμψουμε το λόγο του Θεού και να εφαρμόσουμε το δικό μας: το νόμο του κέρδους και της αδικίας.

Θα μου πείτε «ποιος χρειάζεται το νόμο του Θεού όταν υπάρχει ο νόμος του κράτους;»

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το λεπτό σημείο για τις ελαστικές, έως ξεχειλωμένες, συνειδήσεις όλων μας. Ο νόμος του κράτους μπορεί να υπάρχει αλλά η τήρησή του, δυστυχώς ή ευτυχώς, μάλλον επαφίεται στο φιλότιμο όχι μόνο των εργοδοτών, αλλά και των αρμοδίων υπηρεσιών. Σε αυτό, λοιπόν, το σημείο πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αδυναμία της χριστιανικής (είναι άραγε;) πατρίδας μας. Το κράτος δεν μπορεί και δεν θέλει να εφαρμόσει το νόμο που καταστρατηγούν οι πολίτες.

Το αποτέλεσμα; Μιλούν τα όπλα.

Από μια πρόχειρη αναζήτηση κάποιων βιβλικών χωρίων σχετικά με το θέμα της αποστέρησης του μισθού του εργάτη βρέθηκα μπροστά σε μία σειρά ξεκάθαρων χωρίων από τα οποία θα σχολιάσω μόνο ένα.

Στην επιστολή του αγίου Ιακώβου ιδιαίτερα στο 5 κεφάλαιό της, από τον πρώτο μέχρι τον έκτο στίχο υπάρχει μία ολοκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στους πλουσίους, οι οποίοι με τις πράξεις τους αποστερούν το μισθό των εργατών. Τι να πρωτοαναφέρουμε: την προειδοποίηση για τα επερχόμενα δεινά σε αυτούς που αδικούν; Την αναφορά στη σαπίλα που κυριεύει τον πλούτο, τα αγαθά και τα ρούχα τους; Το σχόλιο ότι το χρυσάφι και το ασήμι των πλουσίων θα αποτελέσει την αιτία της καταδίκης τους; Τη διαπίστωση ότι η κραυγή των στερημένων από το μισθό τους εργατών θα φθάσει μέχρι τα αυτιά του Θεού;

Η διδασκαλία της Εκκλησίας για την κοινωνική αδικία είναι ξεκάθαρη και σαφής χωρίς περιστροφές και υπεκφυγές. Η άγνοια και η αδιαφορία προς αυτή μας οδηγεί σε εγκλήματα όπως αυτό που συμβαίνει στη Μανωλάδα. Ένα έγκλημα που δεν έχει να κάνει μόνο με τους πρόσφατους πυροβολισμούς, αλλά κυρίως με την ανοχή όλων αυτών που γνωρίζουν και σιωπούν, όλων αυτών που βλέπουν και κλείνουν τα μάτια, όλων αυτών που μαθαίνουν για την αδικία και δεν ξέρουν τι γίνεται, όλων αυτών που πλουτίζουν έμμεσα ή άμεσα από την αποστέρηση των μισθών των εργατών και απολαμβάνουν τα κέρδη τους.

Δυστυχώς, όμως ευθύνη βαρύνει και εμάς που ενώ ακούγαμε τι συνέβαινε καταναλώναμε φθηνές φράουλες. Βαρύνει και όλους εμάς που πλέον μάθαμε χωρίς μισόλογα τι συμβαίνει και θα συνεχίσουμε να τις απολαμβάνουμε στο πιάτο, στα γλυκά και στα τραπέζια μας.

Οι πυροβολισμοί των επιστατών στους απλήρωτους εργάτες είναι η αναπόφευκτη συνέχεια ενός εγκλήματος. «Ἐκχέων αἷμα ὁ ἀποστερὼν μισθὸν μισθίου» λέει η Σοφία Σειράχ λειτουργώντας προφητικά.

Ναι! Αυτός που στερεί το μισθό του εργάτη χύνει αίμα. Το ωραίο είναι ότι η Αγία Γραφή το χρησιμοποιεί μεταφορικά, ως σχήμα λόγου για να τονίσει πόσο φοβερή είναι η κοινωνική αδικία.

Εμείς για μία ακόμη φορά κατορθώσαμε να ξεπεράσουμε τη φαντασία και να μετατρέψουμε το σχήμα λόγου σε πράξη:

Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ιδιοποιούμαστε το μισθό του εργάτη χύσαμε και, μάλλον, θα ξαναχύσουμε αίμα!

manolada-fraoules-660

Μία πρωτοχρονιάτικη πίτα, κάποιοι παλιοί συνάδελφοι κι εμείς . . .

31 Πέμπτη Ιαν. 2013

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Ιπποκράτειο Λύκειο Κω, Πίτα συλλόγου

Κατά την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών ο Σύλλογος Διδασκόντων του Ιπποκρατείου Λυκείου Κω, μετά τον εκκλησιασμό, συγκεντρώθηκε σε καφετέρια της Κω για να κόψει την πρωτοχρονιάτικη πίτα για τον νέο χρόνο.    DSC_1676 DSC_1678

Με την ευκαιρία, μετά από πρόταση του διευθυντή του Λυκείου κ. Αλέκου Μαρκόγλου και την ομόφωνη έγκριση του Συλλόγου Διδασκόντων, τιμήθηκαν δώδεκα εκπαιδευτικοί και ο προσφάτως συνταξιοδοτηθείς επιστάτης του σχολείου. Επιθυμία του σχολείου ήταν να τιμηθούν εκπαιδευτικοί που πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της εκπαιδευτικής της πορείας στο Ιπποκράτειο Λύκειο, αφήνοντας την σφραγίδα τους σε αυτό.

Το συναίσθημα που κυριάρχησε ήταν η συγκίνηση, και από τη μεριά των τιμωμένων, αλλά και από τη μεριά των τιμώντων. Επρόκειτο για μία ιδιότυπη «συνεδρίαση» του Συλλόγου με συναδέλφους που κάλυψαν ένα χρονικό εύρος τεσσάρων περίπου δεκαετιών.

Οι αναμνήσεις πολλές, τα συναισθήματα έκδηλα, καθώς οι συμμετέχοντες θυμήθηκαν παλιές ή πιο πρόσφατες ιστορίες και περιστατικά, αλλά και ευπρόσδεκτες παραινέσεις προς εμάς τους νεωτέρους να μην χάσουμε την αγάπη και την επαφή μας με τα παιδιά.

DSC_1650

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να αναφέρουμε τα ονόματα των τιμηθέντων παλιών συναδέλφων:

Ευφροσύνη Φουρτούνη, Φιλόλογος,

Πωλίνα Τουρκομανώλη, Φιλόλογος,

Ευάγγελος Χατζημιχαήλ, Μαθηματικός,

Αντώνιος Ιωάννου, Μαθηματικός,

Χρυσούλα Σεβαστοπούλου, Φιλόλογος,

Άννα Χατζηστεφάνου, Φιλόλογος,

Σμαράγδα Κιοσόγλου, Φιλόλογος,

Ευμορφία Κατσινέλου, Φιλόλογος,

Πόπη Σακελλάρη, Φιλόλογος,

Μαρία Μαλέα, Φιλόλογος,

Μαρία Βαμβακίδου, Φυσικής Αγωγής,

Νίκος Παπαχαρτοφύλης, Φιλόλογος.

DSC_1681

Να σημειώσουμε ότι κάποιοι από αυτούς τους συναδέλφους είχαν περάσει ολόκληρη τη σταδιοδρομία τους στο Ιπποκράτειο Λύκειο Κω, ενώ άλλοι κατάγονταν από άλλες περιοχές της Ελλάδας και αγάπησαν την Κω τόσο ώστε να εγκατασταθούν μόνιμα σε αυτή.

DSC_1655

DSC_1666

Τελευταίο στη σημερινή αναφορά μας αφήσαμε τον κ. Γιώργο Διακοβασίλη, ο οποίος υπηρέτησε στο σχολείο για 30 χρόνια, ως επιστάτης, στηρίζοντας με τον τρόπο του την παρεχόμενη γνώση. Πεποίθηση όλων μας είναι ότι χωρίς την παρουσία του οι συνθήκες εργασίας και άσκησης των διδακτικών καθηκόντων μας θα ήταν διαφορετικές, σκληρότερες, και το τελικό αποτέλεσμα διαφορετικό. Κύρια χαρακτηριστικά του η προθυμία, αλλά και η αγάπη του στο ποδόσφαιρο.

DSC_1671

Με την ολοκλήρωση της επίδοσης των τιμητικών πλακετών στους συναδέλφους, σκεφτόμουν πόσα μάθαμε δίπλα τους, πόσα περάσαμε κοντά τους, πώς μας στήριξαν με τα λόγια τις πράξεις, τις συμβουλές, τις παρατηρήσεις και την αγάπη τους και θα ήθελα να ακολουθήσουμε τα βήματά τους αξιοποιώντας όσα μας προσέφεραν.

DSC_1679

Συλλογή υπογραφών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού.

29 Πέμπτη Νοέ. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

ρατσισμός, συλλογή υπογραφών, Χριστός

Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού ξεκίνησε τη συλλογή υπογραφών με σκοπό την ενίσχυση του αιτήματός της προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ξεκάθαρη Πνευματική Καταδίκη του Εθνοφυλετισμού, του Νεοναζισμού και του Νεοφασισμού (το κείμενο θέσεων της Πρωτοβουλίας δημοσιοποιήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2012).

Πρόκειται γία μία ιδιαίτερα σημαντική Πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το διαδίκτυο, ως μία ομάδα στο facebook, αλλά, εκ των πραγμάτων, απλώνεται στην ζωή, στην καθημερινότητά μας και δεν αφήνει κανένα μας ανεπηρέαστο.

Αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε, για την πατρίδα και την αξιοπρέπειά μας.

Χρυσή Αυγή και Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αντίθετες, αντικρουόμενες, παρουσίες στον κόσμο μας, καθώς η μεν πρώτη πρεσβεύει τις διακρίσεις, η δε δεύτερη, όχι απλώς τις καταργεί, αλλά κυριολεκτικά τις σαρώνει διδάσκοντας ότι δεν υπάρχει πλέον διάκριση ανάμεσα στους λαούς, ανάμεσα στα φύλα, ανάμεσα στην κοινωνική ή οικονομική κατάσταση, ανάμεσα στις θρησκευτικές παραδόσεις. Όλοι είμαστε εικόνες του Χριστού και ως τέτοιες η Εκκλησία μας τιμά και μας σέβεται.

Η αλληλεγγύη κι εμείς

29 Πέμπτη Νοέ. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

φιλανθρωπία, Εκκλησία, αγάπη, αλληλεγγύη

Στην κοινωνία μας έχει επικρατήσει μία αντίληψη που θέλει τον άνθρωπο να κοιτά τη δουλειά του, χωρίς να παρεμβαίνει στις ανάγκες του πλησίον του και όταν το κάνει να το κάνει με την τήρηση των αναγκαίων αποστάσεων, ώστε να μην εμπλακεί συναισθηματικά.

Είμαστε ευγενείς, διακριτικοί, αλλά ταυτόχρονα απομακρυσμένοι, και ίσως αδιάφοροι.

Το θέμα της «αλληλεγγύης» προς το συνάνθρωπο είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον πρόβλημα, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης όπως αυτές που ζούμε σήμερα.

Σχετικά με την ετυμολογική προέλευση της λέξης δεν υπάρχει ομοφωνία. Κάποιοι την ετυμολογούν από το «αλλήλων + εγγύς» δηλαδή ο ένας κοντά στον άλλο, ενώ κάποιοι από το «αλλήλων + εγγύη» δηλαδή αναλαμβάνω κοινές υποχρεώσεις μαζί με άλλον. Το βέβαιο πάντως είναι ότι η αλληλεγγύη έχει να κάνει με τη σχέση μας με το συνάνθρωπο και τον τρόπο με τον οποίο τη διαχειριζόμαστε στη ζωή μας.

Μία πολύ καλή αφετηρία για να δούμε αυτή τη σχέση είναι να ερευνήσουμε το τι σημαίνει ο άνθρωπος για μας.

Σύμφωνα με την ανθρωπολογική προσέγγιση της ορθόδοξης παράδοσης ο άνθρωπος, κάθε άνθρωπος, είναι πλασμένος σύμφωνα με την εικόνα του Θεού. Αυτό το χαρακτηριστικό αποτελεί ένα εργαλείο, μία δυνατότητα που αν την αξιοποιήσουμε, θα οδηγηθούμε στην ομοίωση με το Θεό, και θα γίνουμε κατά χάριν Θεοί.

Τα στοιχεία της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο είναι η δυνατότητα που έχουμε να αληθεύουμε εν αγάπη, δηλαδή να περνάμε τη ζωή μας με ελευθερία και αγάπη, αναζητώντας την αλήθεια, η οποία είναι ο Τριαδικός Θεός, όπως έχει αποκαλυφθεί στην Εκκλησία.

Η ελευθερία στην ποία απευθυνόμαστε δεν είναι του τύπου «είμαι ελεύθερος να διαλέξω το α ή το β προϊόν», αλλά το να μπορώ να επιλέξω ποιο ή τι είναι σε θέση να ενισχύσει την ελευθερία μου, συνδέοντας τον καθένα από εμάς με την πηγή της ελευθερίας και της αγάπης που είναι ο Θεός.

Η ελευθερία, λοιπόν, είναι αυτό που μας οδηγεί στον αγώνα για την επίτευξη της αγάπης. Η αλληλεγγύη, με τη σειρά της, είναι καρπός της αγάπης μας προς το συνάνθρωπο και όχι μία πράξη κοινωνικής ανοχής ή επιφανειακής καλοσύνης και ευγένειας.

Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, η αλληλεγγύη λειτουργεί ως άλλοθι για τις παραλείψεις και τις αδυναμίες μας. Πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Μα με την αντίληψη ότι πετώντας λίγα χρήματα ή ένα κομμάτι ψωμί σε κάποιον που το έχει ανάγκη κάναμε το καθήκον μας ως άνθρωποι και πλέον μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχοι.

Η αλληλεγγύη – φιλανθρωπία για την ορθόδοξη παράδοση έχει μια άλλη διάσταση πολύ πιο δυναμική. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Ο γνωστός μας Μέγας Βασίλειος όταν ήταν επίσκοπος στην Καισάρεια, δεν αρκέστηκε να διαθέσει χρήματα ή να οργανώσει την οικοδόμηση της Βασιλειάδας, αλλά εργάσθηκε χειρονακτικά σε αυτή.

Ο άγ. Ιωάννης ο Ελεήμων, πατριάρχης στην Αλεξάνδρεια, όταν του σώθηκαν τα χρήματα για την εξαγορά υποδουλωμένων Αλεξανδρινών, σύμφωνα με την παράδοση, πουλήθηκε ως δούλος ο ίδιος, για να μπορέσει να εξαγοράσει κάποιους ακόμη. Υπόδουλος παρέμεινε για αρκετά χρόνια υπομένοντας ό,τι αυτό συνεπαγόταν.

Μία άλλη όμορφη περίπτωση αλληλεγγύης, η οποία καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη, στο βιβλίο Πράξεις Αποστόλων, είναι αυτή της αγίας Ταβιθά, η οποία, αν και ήταν πλούσια, δεν αρκέστηκε στο να προσφέρει χρήματα σε όσους είχαν ανάγκη, αλλά εργαζόταν μαζί με τις χήρες στον αργαλειό, υφαίνοντας.

Ο άγ. Νεκτάριος, όταν κάποτε ασθένησε ο επιστάτης της Ριζαρείου, για να μη χάσει ο τελευταίος τη δουλειά του, έκανε αυτός, κατά τη διάρκεια της νύχτας, κρυφά, την προβλεπόμενη καθαριότητα, σηκώνοντας στους ώμους του το βάρος της αγάπης προς το συνάνθρωπο.

Τον φετινό Νοέμβριο (2012) έγινε μάζεμα ελιάς με προσωπική εργασία του Μητρ. Θηβών κ. Γεωργίου, με σκοπό το αποτέλεσμα της προσπάθειας να δοθεί σε εμπερίστατους συνανθρώπους μας.

Είναι σαφέστατη η πίστη της Εκκλησίας ότι όταν πάσχει ένα μέλος, πάσχει όλο το σώμα. Οι πιστοί δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι αν δεν προσπαθήσουμε να θρέψουμε, να σκεπάσουμε, να στηρίξουμε όλους τους αδελφούς μας που το έχουν ανάγκη.

Η αγάπη υπερβαίνει την έννοια της ανοχής, όπως την εκφράζει η φράση «του δίνω κάτι για να μην πεθάνει και να έχω κι εγώ τη συνείδησή μου ήσυχη» και προχωρά πολλά βήματα παρακάτω. Αυτή η στάση εκφράζεται με τη διατύπωση «δεν μπορώ να φάω αν δεν μπορεί να χορτάσει και ο πλησίον μου».

Κλείνοντας ερχόμαστε στο πολύ σημαντικό ζήτημα του ποιος ωφελείται περισσότερο από την αλληλεγγύη;

Η απάντηση είναι σαφής. Περισσότερο ωφελείται αυτός που την ασκεί, καθώς βγαίνει από το καβούκι του εγωισμού του, στρέφεται προς τον πλησίον και συνάπτει σχέσεις αγάπης. Με τη στάση του βάζει τις βάσεις για να ομοιάσει με το Θεό.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, όταν λέμε ότι στον άλλο κόσμο δεν παίρνουμε τίποτα μαζί μας δεν έχουμε απόλυτο δίκιο. Στην πραγματικότητα χάνεται ό,τι και όσα κρατάμε για τον εαυτό μας και μας συνοδεύουν ό,τι και όσα προσφέραμε. Αυτά θα είναι η απολογία μας μπροστά στο θρόνο του Θεού, όταν βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν, ο οποίος αποτελεί την πηγή της Αγάπης.

 

Ανθρώπινα δικαιώματα, ισχύουν για όλους;

12 Σάββατο Μάι. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

AIDS, Χριστός, αμαρτία, ανθρώπινα δικαιώματα, οροθετικοί

Ο Χριστός κατά την παρουσία του στη γη εναντιώθηκε σε πολλές κοινωνικές σκληρύνσεις και ήλθε συχνότατα σε σύγκρουση με την επικρατούσα κοινωνική και οικογενειακή ηθική, καθώς και με τον τρόπο που το θρησκευτικό και κοινωνικό κατεστημένο της εποχής του αντιμετώπιζε τις σχέσεις των ανθρώπων.

Τα παραδείγματα πολλά. Δεν δίσταζε να μιλά δημοσίως, ακόμη και σε γυναίκες αμφίβολης ηθικής, προστάτευσε από το λιθοβολισμό ακόμη και αυτή που με τη στάση της γκρέμισε την οικογενειακή αγάπη, δεχόταν τη μετάνοια γνωστών αμαρτωλών, που ακόμη και ένα άγγιγμά τους θα προκαλούσε ρίγη αηδίας στους ευσεβείς της εποχής Του, οι οποίοι θα τίναζαν τα ρούχα τους για να τα καθαρίσουν από το μίασμα, θεράπευε κατά το Σάββατο, ακόμη και αλλοεθνείς και άλλα.

Γιατί το έκανε;

Ποιος ο σκοπός Του;

Διαβάζοντας όλες αυτές τις διηγήσεις εύκολα διαπιστώνουμε ότι σε καμία από τις περιπτώσεις δεν παραβλέπει ούτε δικαιώνει την αμαρτία. Αντιθέτως, είναι πάντοτε ξεκάθαρα απέναντί της. Η αμαρτία διαστρέφει τις ανθρώπινες σχέσεις και αλλοιώνει τον άνθρωπο, χωρίς να του αφήνει άλλη ουσιαστική διέξοδο από τη μετάνοια. Με τη στάση Του, όμως, ο Χριστός δείχνει πόσο βαθειά σέβεται και αγαπά όλους, χωρίς να διακρίνει ανάμεσα σε καθαρούς (οι οποίοι ζουν τυφλωμένοι από την καθαρότητα της υποτιθέμενης αναμαρτησίας τους) και αμαρτωλούς. Το πρόβλημα για το Χριστό παραμένει η αμαρτία και όχι ο αμαρτωλός. Ακόμη και ο χειρότερος αμαρτωλός, εγκληματίας, είναι αμαυρωμένη, ταλαιπωρημένη, εικόνα του Θεού και ως τέτοια αντιμετωπίζεται και από την Εκκλησία.

 

Στην εποχή μας δείχνουμε, και ορθά πράττουμε, μία ιδιαίτερη ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ισχύουν όμως αυτά για όλους; Προφανώς όχι, καθώς ο νόμος παρεμβαίνει «διορθωτικά» σε κάποιες περιπτώσεις.

Εδώ και λίγες μέρες, μέσα στο χορό προεκλογικών και μετεκλογικών ανακοινώσεων, αντεγκλήσεων και «προσταγών», εμφανίζονται σε όλες τις μορφές του τύπου ειδήσεις που αφορούν κάποιες γυναίκες, οι οποίες μετά από τους σχετικούς ελέγχους αποδείχθηκε ότι ήταν φορείς του AIDS. Φυσικά, το ενδιαφέρον δεν στρέφεται προς αυτές, αλλές στις σχέσεις των «νομοταγών» πολιτών μαζί τους. Η καταπάτηση της ιδιωτικότητάς τους γίνεται για την προστασία του κοινωνικού συνόλου. Γι’ αυτό δημοσιεύθηκαν οι φωτογραφίες τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Η ασθένειά τους γίνεται είδηση, τα ταλαιπωρημένα προσωπά τους θέαμα.

 

Πόσο διαφορετική η στάση του Χριστού! Με πόσο σεβασμό αντιμετώπισε κάθε αμαρτωλό, με πόση διάκριση προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να θεραπεύσει, όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή, ώστε να επαναφέρει τον κάθε άνθρωπο στην μακαριότητα του Παραδείσου.

Βέβαια, ήταν σκληρός με κάποιους! Με ποιους; Με αυτούς οι οποίοι αμετανόητοι και σκληρόκαρδοι δικαίωναν τους εαυτούς τους και έδειχναν με αποστροφή τους προς τους αμαρτωλούς που τους περιέβαλαν. Ήταν σκληρός με αυτούς που αυτοδιορίζονταν προστάτες της ηθικής και του νόμου.

 

Στην περίπτωση των οροθετικών γυναικών τι στάση θα τηρούσε άραγε; Θα ανεχόταν τη δημόσια διαπόμπευσή τους για να σωθούν οι «πελάτες» τους ή θα έπαιρνε ξανά το φραγγέλιο για να καθαρίσει λίγη ακόμη υποκρισία; Θα φώναζε και πάλι «οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ματθαίου 21:31) ή θα συναινούσε με τη στάση του νόμου, των μέσων και των πολλών απέναντι στο δημιούργημά Του;

 

Το πρόβλημα λύνεται άραγε με τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών και τη φυλάκιση; Που είναι ο σεβασμός μας απέναντι στον κάθε συνάνθρωπό μας; Γιατί μερικές φορές είμαστε περισσότερο ευαίσθητοι απέναντι στα ζώα από ότι στον άνθρωπο; Γιατί δεν βλέπουμε τον έτερο ως εικόνα του Θεού, αλλά τον κρίνουμε με άλλα κριτήρια;

Γιατί δεν ακολουθούμε το δρόμο του Χριστού, ο οποίος στηλίτευε την αμαρτία, αλλά ταυτόχρονα, με λεπτότητα, σκέπαζε με την αγάπη Του τον αμαρτωλό; Γιατί ακολουθούμε περισσότερο τον επηρμένο δρόμο των Φαρισαίων που έδειχναν με το δάχτυλο όποιον δεν τηρούσε το νόμο;

 

Τόσο δύσκολο είναι, τέλος πάντων, να προτάσσουμε την αγάπη έναντι της εγωϊστικής ικανοποίησης των παθών και των αδυναμιών μας;

Οι εκλογές κι εμείς

05 Σάββατο Μάι. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Βουλή, Χριστός, εκπρόσωποι, εκλογές, λαός, ο ιερός νιπτἠρ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Για μία ακόμη φορά φθάσαμε μπροστά στις κάλπες. Έτοιμοι ή όχι για να αποφασίσουμε για το μέλλον της πατρίδας (κάπως αφηρημένο) και το δικό μας (πολύ περισσότερο συγκεκριμένο).

Υπάρχουν άραγε κάποια σταθερά κριτήρια που μπορούμε να αξιοποιήσουμε σε αυτή την επιλογή μας; Αναμφίβολα πολλά: ο βίος των υποψηφίων, τι θέλουμε (και όχι τι λέμε ότι θέλουμε) από αυτούς, ο σεβασμός προς τους ψηφοφόρους (σε περίπτωση που μπορούμε να τον διακρίνουμε), προς την πατρίδα, την παράδοση, τη γλώσσα, την πίστη μας, την ιστορία μας . . .

Όταν λέμε ο βίος δεν εννοούμε ότι πρέπει να γνωρίζουμε λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής, αλλά ότι η γενικότερη αίσθηση που μας δίνουν είναι του έντιμου, συνετού, μετρημένου ανθρώπου που μπορείς να τον εμπιστευθείς ή όχι.

 

Όσο σκέπτομαι την επιλογή της Κυριακής στο μυαλό μου σχηματίζεται μία βιβλική εικόνα, η οποία θα έπρεπε να αποτελέσει το πρότυπο για κάθε συμπολίτη μας που επιζητεί την ψήφο του λαού για να τον εκπροσωπήσει στη Βουλή των Ελλήνων. Η εικόνα αυτή δεν είναι άλλη από του Χριστού, ο οποίος λίγο πριν σταυρωθεί, πήρε την πετσέτα και τη λεκάνη και έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. Ανέλαβε ένα ταπεινωτικό καθήκον, το οποίο άρμοζε μόνο στους δούλους. Ήταν υποχρέωση του κάθε οικοδεσπότη μόλις έφθανε ο καλεσμένος ή ο περαστικός ξένος στο σπίτι του να του προσφέρει αυτή την αναψυχή, αυτή τη φροντίδα που τον ξεκούραζε από το δρόμο και τον καθάριζε από τη σκόνη.

Μόνο όταν προσεγγίσουμε την πολιτική και την αναρρίχηση σε διάφορα αξιώματα ως μία, αναμφίβολα, πολύ σημαντική διακονία προς τον πλησίον, τότε θα αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο μας και θα αποκατασταθεί η χαμένη εμπιστοσύνη του λαού προς τους πολιτικούς.

 

Ο Χριστός είναι ξεκάθαρος ως προς τη σχέση μας με τις κάθε μορφής εξουσίες και τα αξιώματα: δείχνουν το δρόμο για τη θυσία, αποτελούν την ύψιστη διακονία προς το λαό και θεμελιώνονται στο ότι ο κάθε πολιτικός πρέπει να έχει πρόθεση να διακονήσει και όχι να διακονηθεί.

 

Άραγε η εικόνα του σκυμμένου Χριστού να πλένει τα πόδια των μαθητών θα ταίριαζε ή όχι στη Βουλή των καλοντυμένων και υπερήφανων εκπροσώπων μας;

«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον»

25 Κυριακή Μαρ. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

1821, 25 Μαρτίου, σωτηρία, Επανάσταση, Ευαγγελισμός, Ελλάδα, ελευθερία

Μερικές σκέψεις που παρουσιάστηκαν με τη μορφή επετειακής ομιλίας στις 25 Μαρτίου 2007 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κω.

               Κυρίες καὶ κύριοι,

            «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον» σημειώνει τὸ τροπάριο τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Σὲ ποιά, ὅμως, σωτηρία ἀναφέρεται; Στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴ δυναστεία τῆς ἁμαρτίας; Στὴ σωτηρία τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴ δουλεία; Στὴ σωτηρία ἀπὸ τὰ βάσανα τῆς σκλαβιᾶς;

            Ἡ ἀπάντηση σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα εἶναι αὐτονόητη. Τὰ θέτουμε, ὅμως, προσδοκῶντας ὅτι θὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ δυσθεώρητο βάθος τῆς θείας φιλανθρωπίας καὶ τὸ δυσανάβατο ὕψος τοῦ θάρρους τῶν προγόνων μας.

            Πρέπει ἄραγε νὰ συγκεντρωνόμαστε κάθε χρόνο στὸν ἱερὸ τοῦτο χῶρο γιὰ νὰ ἑορτάσουμε τὰ δύο αὐτὰ γεγονότα ποὺ ἄλλαξαν τὴ ζωή μας;

            Φυσικά, καθὼς μὲ αὐτὴ τὴ σύναξη ξαναζοῦμε μέσα στὸ μυστήριο τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου τὸ κοσμοϊστορικὸ γεγονὸς τῆς καταφάσεως τῆς Παρθένου στὸ ἄγγελμα τοῦ Γαβριήλ.

            Φυσικά, καθὼς μὲ τὴ σύναξη αὐτὴ κοινωνοῦμε, ἔστω καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἀναφορά, μὲ τὰ βάσανα, τοὺς καημοὺς καὶ τὶς ἐλπίδες τῶν προγόνων μας.

 

            Ἡ Παναγία κλίνει τὴν κεφαλὴ λέγοντας «ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου» καὶ οἱ ὑπόδουλοι κλίνουν τὶς κεφαλὲς δεχόμενοι τὴν εὐλογία τοῦ Δεσπότη γιὰ νὰ ξεκινήσουν τὸν ἀγώνα.

            Ἡ Θεοτόκος λέει μὲ συντριβή, ταπείνωση καὶ πίστη «γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα Σου», ἐνῶ οἱ ραγιάδες σηκώνουν περήφανα τὰ κεφάλια γιὰ νὰ ὁρκιστοῦν ὅτι ποτὲ πιὰ δὲ θὰ σκύψουν στὰ ρήματα καὶ στὶς προσταγὲς τοῦ τυράννου.

            Στὴ μήτρα τῆς Παρθένου κυοφορεῖται ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, στὰ σπλάχνα τῶν Ἑλλήνων ὡριμάζει ἡ πίστη στὸν ἀγώνα.

            Τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ Σωτήρια τοῦ Πλάσματός Του ὑλοποιεῖται· τὰ σχέδια τῶν ραγιάδων γιὰ τὴν ἐλευθερία παίρνουν σάρκα καὶ ὀστά.

 

            Ὁμολογουμένως, ὁ δρόμος πρὸς τὴν ἐλευθερία δὲν εἶναι εὔκολος οὔτε ὡς πρὸς τὸν ἀγώνα κατὰ τῆς ἁμαρτίας, οὔτε ὡς πρὸς τὴ σύγκρουση μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ κατακτητῆ. Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἡ ἐλευθερία θὰ ἔρθει μετὰ ἀπὸ μακρούς, σκληρούς καὶ ἐπίπονους ἀγῶνες. Μετὰ ἀπὸ ἀδιάκοπες, πολυετεῖς προσπάθειες.

            Οἱ Ἕλληνες στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἐλευθερία εἶχαν πάντοτε σύμμαχο Αὐτήν, ἡ ὁποία ἐξέβαλε τὸν ἀπάνθρωπο τύραννο, δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἀπὸ τὴν ἐξουσία, ποὺ εἶχε πάνω στὸ ἀνθρώπινο γένος. Οἱ Ἕλληνες εἶχαν πάντοτε σύμμαχο τὴν Ὑπέρμαχο στρατηγό, ἡ ὁποία ὡς ταχεία ἀντίληψη τῶν εἰς Αὐτὴν προστρεχόντων, τοὺς φρόντιζε καὶ τοὺς ἐνίσχυε σὲ κάθε περίσταση.

            «Χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας». Πράγματι, γιὰ τοὺς Ἕλληνες τέτοια ὑπῆρξε ἡ Θεοτόκος. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐπανάσταση, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ποιὰ ἀκριβῶς ἡμέρα ξεκίνησε, στὶς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων συνδέθηκε ἐξ ἀρχῆς μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ἡ αὐγὴ τῆς 25ης Μαρτίου 1821 ξημέρωσε γεμάτη προσδοκίες καὶ ἐλπίδες, ἀλλά, ταυτόχρονα, καὶ πίστη στὸν ἀγώνα.

            Εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἐνδοξότερες ἡμέρες τῆς μακρᾶς ἱστορίας μας. Εἶναι ἡ αὐγὴ τῆς ἐλευθερίας. Γιὰ ὅλους τοὺς Ἕλληνες; Ναί, γιὰ ὅλους! Ἀκόμη καὶ ὅσοι δὲν ἔνοιωσαν τὴν πνοὴ τοῦ ἀνέμου τῆς ἐλευθερίας νὰ δροσίζει τὰ χώματά τους πῆραν τὸ μήνυμα ὅτι ἔγινε ἡ ἀρχή· ὅτι καὶ αὐτοὶ θὰ μπορέσουν στὸ μέλλον νὰ ἐλευθερωθοῦν.

            Χρειαζόμαστε ἄλλο τρανότερο παράδειγμα ἀπὸ τὴν πολύπαθη κωακὴ γῆ; Τὴ γῆ τῆς Δωδεκανήσου; Τὴ γῆ ποὺ ἔπρεπε νὰ περιμένει 130 χρόνια ἀκόμη γιὰ νὰ ἀπολαύσει τὸ ἀγαθὸ τῆς ἐλευθερίας;

            Ποιὰ ἦταν ἡ στάση ποὺ κράτησαν οἱ Κῶοι στὴ σκλαβιά; Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἀντίσταση. Ὀργάνωση ἐξεγέρσεων. Ὑπονόμευση τοῦ δυνάστη. Συνενόηση καὶ συνεργασία μὲ τοὺς λοιποὺς Δωδεκανησίους γιὰ νὰ ἀνατρέψουν τὰ σχέδια τῶν κατακτητῶν.

            Τὸ 1821 τὸ βασανισμένο τοῦτο νησί μετροῦσε ἤδη 300 ἔτη σκλαβιᾶς στοὺς Τούρκους. Ἔμελλε νὰ τοὺς ὑπομείνει γιὰ 100 ἀκόμη, ὥστε νὰ μὴν ὑστερήσει ἀπέναντι στοὺς λοιποὺς Ἕλληνες.

            Τὴν ἐπέτειο τῶν 250 ἐτῶν κατοχῆς οἱ Κῶοι τὴν ἑορτάζουν μὲ μία ἀκόμη ἐξέγερση. Ὁ στόλος τῶν ἀδελφῶν Ὀρλώφ φθάνει στὸ Αἰγαῖο. Ἀποβιβάζει στὸ νησὶ τοῦ Ἱπποκράτη σῶμα Ἑλλήνων ἀγωνιστῶν, οἱ ὁποῖοι, ὡς νέοι Σπαρτιάτες, μαχόμενοι, ὑποκύπτουν μέχρι τὸν τελευταῖο.

            Στὰ κατοπινὰ χρόνια τὰ θύματα πληθαίνουν. Ἀνάμεσά τους πολλοὶ κληρικοί, ὅπως ὁ Μητροπολίτης Ζαχαρίας καὶ ὁ παπα-Γιάννης Ζαρράφτης, ὁ ὁποῖος λίγο ἔλειψε νὰ καεῖ ζωντανός. Μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσης οἱ Κῶοι γιὰ μία ἀκόμη φορὰ γίνονται ἕρμαια τῆς θηριωδίας τῶν Τούρκων. Χίλιοι Κῶοι ἀπαγχονίζονται στὸν Πλάτανο, ὡς ἀντίποινα, γιὰ τὴ συμμετοχὴ κατοίκων τοῦ νησιοῦ σὲ κινήματα. Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, ἀγωνίζεται γιὰ νὰ διατηρήσει τὴν ἱστορικὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ. Διατηρεῖ σχολεῖα, τὰ φροντίζει καὶ τὰ ὑπερασπίζεται ἀπέναντι στὸν κατακτητή. Οἱ μαρτυρίες τοῦ 19ου αἰώνα μᾶς δείχνουν ὅτι ὁ μητροπολίτης ἦταν αὐτὸς ποὺ προστάτευε μὲ ὑπομνήματα καὶ προσωπικὲς παραστάσεις τοὺς ὑπόδουλους ἀπέναντι στοὺς Ὀθωμανούς.

Παρὰ τὶς προσπάθειες, τὸ νησὶ δὲν κατάφερε νὰ δρέψει, σύντομα, τοὺς καρποὺς τῶν ἀγώνων του. Ἔπρεπε νὰ περιμένει πολλὰ χρόνια ἀκόμη καὶ νὰ χύσει πολὺ αἷμα.

«Χαῖρε θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν», λέγουμε ὅλοι ἐμεῖς, ποὺ ἀποθέτοντας τὶς ἐλπίδες μας στὴν «ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις», στρεφόμαστε πρὸς Αὐτὴν δεόμενοι νὰ μᾶς χαρίζει τὴν ἐλευθερία ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς φανεροὺς ἐχθρούς, ἀλλά, κυρίως, ἀπὸ τοὺς ἀόρατους, ποὺ ὑπῆρξαν καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι γιὰ τὸ γένος μας.

Δεόμεθα νὰ στηρίζει, νὰ φωτίζει καὶ νὰ ἐνισχύει τοὺς νέους, ὥστε καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους νὰ ἀκολουθήσουν τὰ βήματα τῶν προγόνων μας καὶ νὰ ἀξιωθοῦν νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν Ἑλλάδα ὄχι μόνο μὲ τὸ αἷμα τους, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς ἱκανότητες, τὶς γνώσεις καὶ τὴ διαύγεια τοῦ πνεύματός τους.

Δεόμεθα νὰ κατευθύνει τὰ βήματά μας πρὸς τὸ ἀγαθό καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ εἰσφέρουμε στὴν εὐρωπαϊκὴ οἰκογένεια τὴν πίστη μας στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀγάπη μας στὴν Ἐλευθερία.

 

Ἂς εἶναι εὐλογημένη στοὺς αἰῶνες ἡ μέρα αὐτὴ καὶ ἂς ἐπιδαψιλεύει πάντοτε δόξα καὶ τιμὴ στὴν πατρίδα μας.

Γένοιτο!


Πόσους «συμβούλους» είχε άραγε;

03 Παρασκευή Φεβ. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 2 Σχόλια

Ετικέτες

τυφλός, Γιαννιτσά, Μελέτιος Αϊβαζίδης

Πριν από λίγες ημέρες εκοιμήθη ένας 94χρονος μοναχός, ο π. Μελέτιος Αϊβαζίδης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε στη Λεπτοκαρυά Γιαννιτσών. Τίποτα το περίεργο μέχρι αυτό το σημείο.

Από την παιδική ηλικία ήταν τυφλός (είχε χάσει το ένα μάτι του σε ηλικία 9 ετών από βελόνα καπνού και τον επόμενο χρόνο έχασε και το άλλο). Δεκαοκτώ ετών εκάρη μοναχός στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στην Νάουσα και κατά τη μοναχική συνήθεια μετονομάσθηκε από Κυριάκος, Μελέτιος.

Το πολύ ενδιαφέρον μέρος της μακράς ζωής του ξεκινά από αυτό το σημείο και έπειτα.

Μετά τον πόλεμο και το χάος που άφησε πίσω του χιλιάδες παιδιά είχαν μείνει ορφανά. Εκείνος, παρά το πρόβλημα της υγείας του, σιγά σιγά, με ταπείνωση και πίστη στο Θεό ξεκίνησε να μαζεύει παιδάκια που είχαν μείνει μόνα τους και να τα φροντίζει. Εξασφάλισε κάποιο υποτυπώδες οίκημα και εκεί εγκατέστησε την ιδιότυπη οικογένειά του.

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν είχε καμία συμπαράσταση ούτε από τις σύγχρονές μας μη κυβερνητικές οργανώσεις ούτε από ομάδες συμπαράστασης ούτε από κρατικά κονδύλια ούτε από διαφήμιση των μέσων μαζικής ενημέρωσης ούτε από τηλεμαραθωνίους.

Η μόνη στήριξή του ήταν τα χρήματα που του προσέφεραν οι πιστοί και οι προσωπικοί κόποι και αγώνες του. Όπως μαρτυρούν τα παιδιά αυτά γύριζε από χωριό σε χωριό για να βρει ψωμί και ότι άλλο μπορούσε για να τα θρέψει.

Αυτό που ξεκίνησε έτσι απλά ως μία βοήθεια σε κάποια παιδιά συνεχίστηκε για δεκαετίες ολόκληρες. Την φροντίδα του έλαβαν πολλά παιδιά, υπολογίζονται σε περίπου 2.000. Τα έτρεφε, τα βοηθούσε να πάνε σχολείο, τα ωθούσε να σπουδάσουν. Πολλά από αυτά έγιναν επιστήμονες, κληρικοί, πολιτικοί, καθηγητές Πανεπιστημίων.

Το πρόβλημα της όρασής του, που τους περισσότερους από εμάς θα τους αποθάρρυνε πλήρως δεν στάθηκε ικανό να τον εμποδίσει να προσφέρει αυτά που το οργανωμένο ελληνικό κράτος δεν ήταν -και δεν είναι- ικανό να προσφέρει.

Πριν από κάποια χρόνια είχα δει σε μία τηλεοπτικὴ εκπομπή ένα αφιέρωμα σε αυτόν και είχα εντυπωσιαστεί.

Ο ακούραστος και ασκητικός τυφλός π. Μελέτιος Αϊβαζίδης εκοιμήθη στις 20 Ιανουαρίου 2012 μετά από μία, κατά κυριολεξία, ζωή προσφοράς και αγάπης.

Όπως φαντάζεται κανείς στην κηδεία του συγκεντρώθηκαν πολλά από τα παιδιά που κάποτε είχε φροντίσει σαν να πήγαιναν στην κηδεία του βιολογικού τους πατέρα και τον προέπεμψαν εν ειρήνη.

Τι να πει κανείς για όλα αυτά ειδικά σήμερα που η Πατρίδα μας παραπαίει κάτω από το βάρος σκανδάλων, χρεών, διαφθοράς, διαπλοκής και κάθε είδους απάτης.

Τι να σκεφθεί κανείς για όλους αυτούς που διαχειρίσθηκαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο το δημόσιο χρήμα.

Πώς να διαμαρτυρηθούμε όλοι εμείς που πληρώνουμε για δεκαετίες στρατιές συμβούλων για να οδηγήσουν την Πατρίδα μας σε αυτή την κατάσταση;

Πόσους συμβούλους είχε ο π. Μελέτιος για να πετύχει αυτό που πέτυχε;

Κανέναν!

Πόσους παρατρεχάμενους πλήρωνε για να αναθρέψει τα ορφανά του;

Κανέναν!

Πόσες επιδοτήσεις διαχειρίσθηκε;

Καμία!

Σε πόσα προγράμματα μπήκε;

Σε κανένα!

Μήπως το ίδιο έπρεπε να κάνει και η Πατρίδα μας;

Μήπως έπρεπε να παραδειγματιστεί από τον αθόρυβο αυτόν μοναχό;


Υπάρχει δικαίωμα στην απληστία;

21 Σάββατο Ιαν. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ 1 σχόλιο

Ετικέτες

πλούτος, τοκογλυφία, Θεσσαλονίκη, Παράδεισος, αγάπη, δανεισμός, μετάνοια

Η πατρίδα μας από την επανάσταση του 1821 και έπειτα βασανίζεται από το βραχνά των δανείων. Τα πρώτα δάνεια, τα οποία και τότε, όπως και τώρα θεωρήθηκαν μεγάλη πολιτική επιτυχία, αφού γέμισαν τις τσέπες διαφόρων μεσαζόντων, Ελλήνων και φιλελλήνων και αφού χρησιμοποιήθηκαν για να ενισχύσουν τις διάφορες αλληλοσπαρασσόμενες παρατάξεις, ξεπληρώθηκαν εκατονταπλασίονα υποθηκεύοντας το μέλλον της Ελλάδας για γενιές.

Ζώντας και σήμερα παρόμοιες καταστάσεις, συχνότατα αναρωτιώμαστε για τη σκληρότητα των δανειστών και για την απωλεσθείσα ευαισθησία τους προς τους συν-ευρωπαίους τους Έλληνες, οι οποίοι, αναμφίβολα φέροντας μεγάλο μέρος ευθύνης, βρίσκονται σε μία κρίσιμη στιγμή της ιστορίας τους.

Βέβαια, όταν κάποιος δανείζεται ή δανείζει σε ένα μη φυσικό πρόσωπο (δημόσιο οργανισμό, τράπεζα, επιχείρηση, κράτος) έχει απέναντί του μία οντότητα, η οποία δεν είναι εύκολο να προκαλέσει αισθήματα συμπάθειας. Η σχέση είναι εκ των πραγμάτων απρόσωπη. Κυριαρχούν οι αριθμοί και όχι η ανθρωπιά. Αυτό το διαπιστώνουμε σε κάθε παρόμοια συναλλαγή και μάλλον, μέσα στα πλαίσια του φιλελεύθερου καπιταλισμού, είναι αναπόφευκτο.

Τέτοιου είδους όμως συναλλαγές (ανάμεσα σε μη φυσικά πρόσωπα) δεν είναι οι μοναδικές που συμβαίνουν.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας αποκαλύφθηκε η εξάρθρωση ενός κυκλώματος τοκογλυφίας στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο συμμετείχαν, κατά τα φαινόμενα, πλήθος ευϋπόληπτων πολιτών και δημοσίων λειτουργών. Εύλογα αναρωτηθήκαμε το εξής:

αν απαιτείται σκληρότητα για να δανείσεις κάποιο μη φυσικό πρόσωπο πόση σκληρότητα μπορεί να χρειάζεται για να δανείσεις κάποιον που έχεις απέναντί σου και τον βλέπεις και του μιλάς και του απλώνεις το χέρι για να τον χαιρετήσεις;

Πώς μπορείς να ζητήσεις από κάποιον τόκο 10% σε ένα μήνα όταν γνωρίζεις ότι είναι αδύνατο να αντέξει κάποιος και πολύ πολύ μικρότερο ποσοστό;

Πώς μπορείς να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια όταν γνωρίζεις ότι τον εξωθείς στην εξαθλίωση ή ακόμη και στο θάνατο;

Είναι θέμα ελεύθερης λειτουργίας των αγορών και οικονομικών δεδομένων ή αυτή η επιλογή σου σχετίζεται άμεσα με την λειτουργία του ανθρώπου ως ανθρώπου;

Όταν αυτός που εκμεταλλεύεται το συνάνθρωπό του σε αυτό το βαθμό μένει αμετανόητος τι μπορεί να ελπίζει για το μέλλον του; Πλούσια ζωή; Ανέσεις; Απολαύσεις; Ακριβά σπίτια, αυτοκίνητα, ενδύματα;

Τι άραγε ;;;

Υπάρχει τελικά δικαίωμα στην απληστία;

Ναι, υπάρχει!

Για τον άνθρωπο που επιλέγει τη μοναξιά από τη σχέση, την απληστία από την αγάπη.

Με πόση σοφία η Εκκλησία μας καταδικάζει, όχι συλήβδην τον πλούτο, αλλά την κακή χρήση του και τα κίνητρα που οδήγησαν τον άνθρωπο σε αυτή.

Πόσο θλιβερό είναι να μπλέκουν τα χρήματα ανάμεσα στους ανθρώπους και να λειτουργούν διασπαστικά για αυτούς;

Πόση ευθύνη φέρει το κράτος για την υπόθαλψη τέτοιων καταστάσεων;

Υπάρχει δικαίωμα στην απληστία;

Όχι, δεν υπάρχει!

Για όποιον θέλει να βλέπει τον αδελφό του στα μάτια, να του απευθύνει το λόγο με ευθύτητα και ειλικρίνεια.

Για όποιον βλέπει στο πρόσωπο του αδελφού του την εικόνα του Θεού του.

Για όποιον η ευτυχία σχετίζεται με τη χαρά του μοιράσματος, με την ευλογία της -οποιασδήποτε μορφής- κοινωνίας απροϋπόθετης αγάπης.

Θα μου πείτε: υπάρχουν στις μέρες μας τέτοιοι άνθρωποι;

Φυσικά υπάρχουν!

Είναι αυτοί που με τη βιωτή τους δίνουν κουράγιο και ελπίδα σε όλους εμάς και για τους εαυτούς τους κερδίζουν τον Παράδεισο.

Rebranding Greece. Σαφώς ναι! Αρκεί όμως αυτό;

08 Κυριακή Ιαν. 2012

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

brand, Π. Οικονομίδης, αλλαγή, αντιμετώπιση, διαφημιστής, εικόνα, κρίση, Rebranding Greece

Πριν από λίγες ημέρες συνάδελφος μου έστειλε το σύνδεσμο και με πολύ ενδιαφέρον παρακολούθησα την ομιλία που έκανε ο ομογενής διαφημιστής Π. Οικονομίδης σε ένα, κατά τα φαινόμενα σημαντικό, συνέδριο της ΕΕΔΕ (Ελληνική Εταιρία Διοικήσεως Επιχειρήσεων) που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Το θέμα του ομιλητή, ο οποίος σημειωτέον έχει σπουδές Κοινωνικής Ψυχολογίας και έχει συνεργαστεί ως διαφημιστής σε μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρίες του πλανήτη μας, ήταν το πώς θα καταφέρουμε να αλλάξουμε το «brand», δηλαδή την εικόνα που έχει το παγκόσμιο κοινό για την πατρίδα μας και πώς τελικά θα διαχειριστούμε το νέο αποτέλεσμα προς όφελός μας.

Με πολύ απλό τρόπο έδειξε ότι η εικόνα που κυκλοφορεί για τον Έλληνα παγκοσμίως δεν είναι η πραγματική, αλλά αλλοιώνεται από τα γεγονότα των τελευταίων ετών και τον τρόπο που εμείς και οι άλλοι τα παρουσιάσαμε.

Η ομιλία αναμφίβολα θίγει μία από τις πτυχές του προβλήματος και η εφαρμογή των όσων προτείνει ο Π. Οικονομίδης θα μπορούσε να απότελέσει την απαρχή της αλλαγής πορείας της Ελλάδας προς μία ουσιαστική και πραγματική ανάκαμψη.

Από τη στιγμή που είδα το βίντεο προβληματίστηκα για το αν και κατά πόσο αυτή η αντιμετώπιση αρκεί για να επιλύσει το πρόβλημα της κρίσης.

Πίστη της Εκκλησίας είναι ότι κάθε αλλαγή ξεκινά από τους εαυτούς μας: αλλάζω πρώτα τον εαυτό μου και μετά ζητώ να το κάνουν και οι άλλοι. Δεν απαιτώ να διορθώσουν οι άλλοι τα προβλήματα, ζητώ από τον εαυτό μου να επανέλθει σε αγάπη και κοινωνία με το συνάνθρωπο και το Θεό.

Θα μου πείτε: «καλό ακούγεται, αλλά μήπως κάπως ουτοπικό;»

Όχι! Δεν είναι καθόλου ουτοπικό.

Η παρουσία ενός ανθρώπου αγάπης είναι χαρά και ευλογία για τον κόσμο μας. Μάλιστα, όσο και αν ακούγεται υπεερβολικό, η παρουσία αυτή κατορθώνει να δώσει χαρά και ανακούφιση τους πονεμένους και να χορτάσει τους πεινασμένους. Σε όλοι την ιστορία της Εκκλησίας οι Άγιοι, γιατί περί αυτών ομιλούμε, κατόρθωσαν τα παραπάνω. Πώς; Με το να μην κρατούν τίποτα για τον εαυτό τους. Με το να νοιάζονται τον πλησίον περισσότερο από τον εαυτό τους. Με το να αγαπούν πραγματικά, χωρίς ανταλλάγματα, ακόμη και αυτόν που τους μισούσε. Με το να ανταποδίδουν την αδικία με καλοσύνη και αγάπη. Με . . .

Γίνεται κάτι τέτοιο σήμερα;

Βεβαίως γίνεται!

Η Εκκλησία πάντοτε έχει τους αγίους που μιμούνται το Χριστό και λειτουργούν ως οδοδείκτες στη ζωή μας.

Είναι εύκολο να γίνει κανείς άγιος;

Αν όχι εύκολο, σίγουρα πάντως δεν είναι ακατόρθωτο.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, λοιπόν, καθώς η κρίση, τεχνητή ή όχι, είναι εδώ, πέρα από το rebranding χρειάζεται και η αλλαγή και σωστή διαχείριση του εαυτού μας.

Πολλοί είπαμε ότι η κρίση δεν είναι οικονομική, αλλά πρέπει να εντοπίσουμε τις ρίζες της σε ένα σωρό άλλες αιτίες: πνευματικές, αξιών, διαχείρισης και αξιοποίησης πόρων, πολιτιστικές, πολιτικές. Επίσης στο σεβασμό στο διπλανό μας και στο περιβάλλον, στον περιορισμό του εγωισμού και της φιλαυτίας μας κ.α..

Πολύ σωστά όλα αυτά. Γιατί όμως η ελληνική πολιτεία αναζητά την επίλυση των προβλημάτων μόνο στο οικονομικό πεδίο;

Γιατί οι ηγέτες μας δεν πείθουν ότι αντιλαμβάνονται ότι η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από τον καθένα μας, και  κατά συνέπεια και από αυτούς;

. . . . . . . . . . . . . .

Με τα μέσα που μέχρι τώρα χρησιμοποιούμε η κρίση δεν μπορεί να νικηθεί. Ίσως να ξεπεραστεί προσωρινά, ίσως οι μισθοί επανέλθουν και το επίπεδο της ζωής μας να ανεβεί στα προ της κρίσεως επίπεδα, αλλά το πρόβλημα θα είναι πάντοτε υπαρκτό.

Ας απαιτήσουμε, λοιπόν, ο καθένας από το εαυτό του να αλλάξει λίγο, να αγωνίζεται για τον πλησίον του περισσότερο, να σέβεται το διπλανό του περισσότερο, το συμμαθητή, το συνάδελφο, τον υφιστάμενο, τον ακροατή, τον αναγνώστη, τον ψηφοφόρο, τον δημόσιο υπάλληλο, το συνεργάτη του . . .

Μόνο τότε θα έχουμε ελπίδα πραγματικής εξόδου από την κρίση, στην οποία μας τελματώνει, εκτός των άλλων, και ο κακός μας εαυτός.

Καλή χρονιά!

Για να αποχαιρετήσουμε το 2011

30 Παρασκευή Δεκ. 2011

Posted by Αθανάσιος Μουστάκης in Σχόλια στην επικαιρότητα

≈ Σχολιάστε

Ετικέτες

Λυκαβητός, Μητσιάς, Τσάμικος

Κλείνω τις δημοσιεύσεις του 2011 με μια νότα αισιοδοξίας, αλλά και περίσκεψης, η οποία προέρχεται από την ακρόαση του θαυμάσιου έργου του ποιητή Νίκου Γκάτσου με τίτλο «Τσάμικος«, το οποίο επενδύθηκε μουσικά από το Μάνο Χατζιδάκη και πρωτοτραγουδήθηκε από τον Μανώλη Μητσιά.

Το σπουδαίο αυτό τραγούδι μας δίνει μερικά «κλειδιά» για να κατανοήσουμε και να υπερβούμε την κρίση:

1. Γνώση της ελληνικής ιστορίας.

2. Πίστη στο Θεό.

3. Σεβασμός στην παράδοση.

4. Ορθή παιδαγωγία «ημών», δηλ. του λαού.

Ας σοβαρευτούμε και ας αναζητήσουμε τη λύτρωση εκεί που πρέπει. Ας αξιοποιήσουμε την πραγματική περιουσία μας, η οποία μας δίνει και δεν ζητά τόκους. Ας πατήσουμε γερά στην παράδοση και στην ελληνική ιστορία.

Τα προβλήματα της πατρίδας μας, αργά ή γρήγορα, θα επιλυθούν. Ας είμαστε αισιόδοξοι!

Ας πάψουμε να μιμούμαστε ό,τι έρχεται απ’ έξω. Ας στηριχθούμε στην πίστη μας.

Καλή Χρονιά!

Πληκτρολογήστε το email σας για να ακολουθήσετε αυτό το ιστολόγιο και να λαμβάνετε ειδοποιήσεις για νέες δημοσιεύσεις μέσω email.

Προστεθείτε στους 76 εγγεγραμμένους.
Follow Θεολογικά και άλλα τινά on WordPress.com

Kατηγορίες

  • Απαντήσεις σε απορίες (19)
  • Αναδημοσιεύσεις (8)
  • Βυζαντινή μουσική (1)
  • Βίντεο μικρά (1)
  • Βιβλία (21)
  • Δυτικός κόσμος και θρησκευτικές συγκρούσεις (5)
  • Διάφορα (20)
  • Ειδήσεις (37)
  • Εικόνες (2)
  • Θεολογικά Σχόλια (68)
  • Καινή Διαθήκη (15)
  • Μουσική (2)
  • Προσωπογραφίες (9)
  • Σχόλια στην επικαιρότητα (25)
  • Φωτογραφίες (3)

ΑΡΧΕΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

  • Ιουλίου 2022 (2)
  • Ιουνίου 2022 (1)
  • Μαΐου 2022 (1)
  • Αύγουστος 2021 (1)
  • Ιουνίου 2021 (2)
  • Μαΐου 2021 (1)
  • Δεκέμβριος 2020 (1)
  • Σεπτεμβρίου 2020 (1)
  • Ιουνίου 2020 (1)
  • Απρίλιος 2020 (2)
  • Μαρτίου 2020 (1)
  • Φεβρουαρίου 2020 (1)
  • Μαρτίου 2019 (2)
  • Δεκέμβριος 2018 (1)
  • Νοέμβριος 2018 (1)
  • Οκτώβριος 2018 (3)
  • Σεπτεμβρίου 2018 (3)
  • Αύγουστος 2018 (1)
  • Ιουλίου 2018 (1)
  • Μαΐου 2018 (1)
  • Φεβρουαρίου 2018 (1)
  • Δεκέμβριος 2017 (1)
  • Ιουνίου 2017 (3)
  • Μαΐου 2017 (3)
  • Απρίλιος 2017 (3)
  • Μαρτίου 2017 (1)
  • Ιανουαρίου 2017 (1)
  • Δεκέμβριος 2016 (1)
  • Νοέμβριος 2016 (1)
  • Οκτώβριος 2016 (1)
  • Ιουλίου 2016 (2)
  • Ιουνίου 2016 (2)
  • Μαΐου 2016 (1)
  • Απρίλιος 2016 (2)
  • Μαρτίου 2016 (2)
  • Φεβρουαρίου 2016 (1)
  • Ιανουαρίου 2016 (2)
  • Δεκέμβριος 2015 (1)
  • Οκτώβριος 2015 (2)
  • Σεπτεμβρίου 2015 (1)
  • Αύγουστος 2015 (2)
  • Ιουλίου 2015 (3)
  • Μαΐου 2015 (2)
  • Μαρτίου 2015 (2)
  • Φεβρουαρίου 2015 (2)
  • Ιανουαρίου 2015 (1)
  • Δεκέμβριος 2014 (2)
  • Οκτώβριος 2014 (2)
  • Σεπτεμβρίου 2014 (2)
  • Ιουλίου 2014 (2)
  • Ιουνίου 2014 (1)
  • Μαΐου 2014 (3)
  • Απρίλιος 2014 (9)
  • Μαρτίου 2014 (4)
  • Φεβρουαρίου 2014 (2)
  • Ιανουαρίου 2014 (4)
  • Νοέμβριος 2013 (1)
  • Σεπτεμβρίου 2013 (1)
  • Αύγουστος 2013 (2)
  • Ιουλίου 2013 (3)
  • Ιουνίου 2013 (4)
  • Μαΐου 2013 (11)
  • Απρίλιος 2013 (5)
  • Μαρτίου 2013 (2)
  • Φεβρουαρίου 2013 (2)
  • Ιανουαρίου 2013 (9)
  • Δεκέμβριος 2012 (4)
  • Νοέμβριος 2012 (8)
  • Οκτώβριος 2012 (8)
  • Σεπτεμβρίου 2012 (10)
  • Αύγουστος 2012 (2)
  • Ιουλίου 2012 (1)
  • Μαΐου 2012 (5)
  • Απρίλιος 2012 (11)
  • Μαρτίου 2012 (4)
  • Φεβρουαρίου 2012 (7)
  • Ιανουαρίου 2012 (9)
  • Δεκέμβριος 2011 (17)

Δημοφιλή άρθρα και σελίδες

  • Η ομιλία του κ. Χρήστου Γαμβρέλλη για τους Τρεις Ιεράρχες
    Η ομιλία του κ. Χρήστου Γαμβρέλλη για τους Τρεις Ιεράρχες
  • ΟΣΙΑ ΜΕΛΩ ΣΤΗ ΒΟΥΡΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΩ
    ΟΣΙΑ ΜΕΛΩ ΣΤΗ ΒΟΥΡΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΩ
  • Η ομιλία της Κέλλυ Αλεξανδρίδη για τους Τρεις Ιεράρχες
    Η ομιλία της Κέλλυ Αλεξανδρίδη για τους Τρεις Ιεράρχες
  • "Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη" (η εικόνα της Αναστάσεως)
    "Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη" (η εικόνα της Αναστάσεως)
  • Ἡ ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος «χριστιανοί».
    Ἡ ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος «χριστιανοί».

Ετικέτες

"εκ του μη όντος" "ημέρα Κυρίου" 1η Σεπτεμβρίου 2ο Γυμνασίο Πρέβεζας 5 Μαΐου 7η Μαρτίου 7ο δημοτικό Σχολείο Κω 10η Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών 11 Σεπτεμβρίου 1857 14η Νισάν 25 Μαρτίου 26η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων 28 Μαρτίου 2009 28η Οκτωβρίου 1940 80 ΑΔΤΕ 80 χρόνια 95 Θέσεις 1821 AIDS Antonio Scurati Arkansas brand copy Covid-19 De Vecchi El Greco Eλλάδα Fra Angelico Giotto Harvard Jean Daniélou Karen King Lobatschewski Maritina Max Weber Mountain Meadows Pinturicchio posthuman Rebranding Greece Richard Dawkins Rieman Terry Eagleton The Lost Gospel transhuman Utah Xρήστος Γιανναράς Xρεοκοπία Xριστούγεννα Άγ. Νικόλαος Κω Άγαβος Άγιο Πνεύμα Άγιο Φως Άγιοι Τόποι Άγιον Όρος Άγιος Βασίλειος Άγιος Γεώργιος Αρρεναγωγείου Κω Άγιος Γεώργιος Νέας Αλικαρνασσού Άγιος Ιάκωβος αδελφόθεος Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος Άγιος Ιωσήφ Ησυχαστής Άγιος Κοσμάς Αιτωλός Άγιος Νεκτάριος Άγιος Νικόλαος Άγιος Πέτρος Καστάνια Μεσσηνιακής Μάνης Άγιος Παΐσιος Άγιος Πορφύριος Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως Άννα Καραμπεσίνη Άννα Κομνηνή Άννα Κωστάκου Μαρίνη Άρειος Άρειος Πάγος Άσμα Ασμάτων Έκθεση Ζωγραφικής Έκθεση μαθητών Ίνδικτος Ίσαυροι Όρος Αμώμων Όσιος εφραίμ Α' Ἰωάννου Α΄ Οικουμενική Σύνοδος ΑΛΑΔΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ Αβδιού Αβραάμ Αγία Άννα Αγία Γη Αγία Γραφή Αγία Μαρία Μαγδαληνή Αγία Μαρίνα Ιλισίων Αγία Παρασκευή Κω Αγία Σοφία Κιέβου Αγία και Μεγάλη Σύνοδος Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή Αγιασμός των Υδάτων Αγιογραφία Αδάμ Αδιαβινή Αθ. Μουστάκης Αθήνα Αθανάσιος Μαρτίνος Αθανάσιος και Μαρίνα Μαρτίνου Αικατερίνη των Μεδίκων Ακάθιστος Ύμνος Αλέκος Μαρκόγλου Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Αλέξιος Κομνηνός Αλεξάνδρεια Αμνός Ανάληψη Ανάσταση Ανάσταση του Λαζάρου Αναπαυσάς Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία Ανασταση Αντιόχεια Αντώνης Γιαννακόπουλος Αποκάλυψη Αποκριά Αποστολική Εποχή Αποστολική Σύνοδος Αρμός Αρσένιος Σκηνούρης Αρχιεπίσκοπος Γεράσιμος Αρχιεπίσκοπος Ζαχαρίας Ασινέθ Αστική Εταιρεία Ιπποκράτης Αστική Εταιρεία Ιπποκράτης στην Κω Ασφενδιού Κω Αυγουστος Αυτοκεφαλία Βίβλος Βαπτιστήριο Βαραχίας Βαρθολομαίος Σαμαράς Βασίλειος Γοντικάκης Βασίλειος ο Κρης Βασιλική Κράββα Βασιλική Χρυσανθοπούλου Βατικανού Βηθανία Βησθαϊδά Βιοηθική Βιττεμβέργη Βουλή Γάιος Πομπήιος Μάγνος Γένεσις Γέροντας Αλύπιος: Απαντήσεις σε προβληματισμούς Γαλάτας Γαλίτης Γαλατία Γαριζίν Γεβγκένι Ζαμιάτιν Γενέθλιο Προδρόμου Γερμανία Γεωργία Τσιάπα Γεωργία Τσιάπα-Σιφναίου Γεώργιος Θανόπουλος Γεώργιος Πατρώνος Γεώργιος Σακέλλης Γιαννιτσά Γιώργος Κίσσας Γιώργος Μουστάκης Γιώργος Μπάρλας Γιώργος Πατρώνος Γκασπάρ ντε Κολινί Γλώσσα Καινής Διαθήκης Γνώθι σαυτόν Γρατσέας Γρατσέας Γεώργιος Γρηγόριος 13ος Γρηγόριος Ζ΄ Δάσκαλος και μαθητής Δαβίδ Δαβιδόπουλος Ανδρέας Δαμασκός Δαρείος Δεκαπενταύγουστος Δημ. Γερούκαλης Δημ. Μπεκριδάκης Δημήτριος Κ. Γερούκαλης Δημητριάδος Δημιουργός Δημᾶς Διακονία Διατεσσάρων Διορθόδοξη Συνάντηση στην Κω Διοτρεφής Δοκίμιο γιά τό μυστήριο τῆς ἱστορίας Δομήνικος Θεοτοκόπουλος Δορκάς Δωδεκάνησα Δώρα των Μάγων Εδώμ Εθνική γιορτή Εις Άδου Κάθοδος Εις γην Χαναάν Εκδόσεις "Επτάλοφος" Εκδόσεις Αρμός Εκδόσεις Γρηγόρη Εκδόσεις Πόλις Εκκλησία Εκκλησία της Κω Ελένη Ζαρίφη Ελεφαντίνη Ελεύθερη διάχυση της πληροφορίας Ελλάδα Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού Εμείς Επέτειος Ενσωμάτωσης Επίσκοποι Κω Επανάσταση Επιστολές Επιστολή Ιακώβου Επτάνησος Εργαστήριο Αγιογραφίας Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισύρου. Ερρίκος Δ΄ Ερρίκος της Ναβάρρας Εσερινός Τυρινής Εσπερινός Εσπερινός της Αγάπης Ευαγγελισμός Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Ευαγγελιστές Ευρώπη Ζαχαρίας Γιαννακάς Ζιμπάμπουε Ζεραφείμ Ζωοδόχος Πήγη Ηγούμενος Ιβήρων Ναθαναήλ Ηγούμενος Σταυρονικήτα Τύχων Η γυναίκα μου Ηλίας Ηλιακός Λύχνος Η μάσκα της ψευδαίσθησης Ημέρα της Γυναίκας Η περί Θεού Αυταπάτη Ηρωδιανοί Ηρώδης Θέματα Βιοηθικής Θεία Ευχαριστία Θεία Λειτουργία Θεολογία της Εικόνας Θεολογική Σχολή Θεολογική Σχολή Χάλκης Θεοτόκος Θεοφάνεια Θεοφάνεια 2014 Θεοφάνης ο Κρης Θερμοπυλών Ιωάννης Θεσσαλονίκη Θεός Θωμάς Ιωαννίδης Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου Ιερά Μητρόπολις Κώου και Νισύρου Ιερουσαλήμ Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Μακρονήσου Ιησούς Ιούδας Ιπποκράτειο Λύκειο Κω Ιρλανδία Ισραήλ Ιστορία Ιστορία της Σωτηρίας Ιταλοί Ιω. Πλεξίδας Ιωάννης Ιωάννης Καλβίνος Ιωάννης Πλεξίδας Ιωάννης Τοπαλίδης Ιωαννίτες Ιππότες Ιωνάς Ιωσήφ Ιόππη ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Κάλυμνος Κάρεν Κινγκ Κάρολος 9ος Κάστρο Νεραντζιάς Κίεβο Καίσαρας Καινή Διαθήκη Καινὴ Διαθήκη Καλιγούλας Κασσιανή Καστανιώτης Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού Κεφαλονιά Κλαύδιος Κοίμηση της Θεοτόκου Κολοσσές Κομοτηνή Κονδύλης Κουκουσός Κρήτη Κριτής Κυρήνιος Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως Κυριακή της Απόκρεω Κυριακή της Ορθοδοξίας Κυριακή των Βαΐων Κωνσταντίνειος δωρεά Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης Κωνσταντινούπολη Κως Κόλαση Κόμανα Κύρος Κώου και Νισύρου Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ Κῶς Λάζαρος Λαμπροβδομάδα Λαοδικεία Λατρεία Λειτουργούσα εσχατολογία Λινοπότι Λογική Λουκάς Λουκάς Λελόβας Λούης Κίτσος Λυκαβητός Λόγος Μ. Πέμπτη Μ. Παρασκευή Μ. Τετάρτη ΜΙΕΤ Μάρθα Μάρκελλος Πιράρ Μάρκος Μέγα Σάββατο Μέγα Συνέδριο Μέγας Αθανάσιος Μέγας Κωνσταντίνος Μίρκο Τομάσοβιτς Μακρόνησος Μανωλάδα Μαρία Μαρία Σκιαδαρέση Μαργαρίτα Χαντζιάρα Μαργαρίτα των Βαλουά Μαριαμνή Μαρτίνος Λούθηρος Μαστιχάρι Ματζικέρτ Ματθίλδη της Κανόσα Ματθαίος Μεγάλη Δευτέρα Μεγάλη Εβδομάδα Μεγάλη Πέμπτη Μεγάλο Σάββατο Μεγάλος Κανόνας Μελέτιος Αϊβαζίδης Μελίφρων Μελχισεδέκ Μεσίας Χριστός Μεσσίας Μη Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης Μητροπολίτης Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ Μητροπολιτικός Ναός Κω Μητσιάς Μια μολυβιά χαράς Μικρά Ασία Μικρασιατικός Ελληνισμός Μιχάλης Ν. Τριανταφύλλου Μνημειοτεχνική ΕΠΕ Μονή αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μονή των Καστριανών Μοναχός Μορμόνοι Μυροφόρες Μυστικός Δείπνος Μωσαϊκός Νόμος Μόσχας Κύριλλος Μύρα της Λυκίας ΝΗΣΤΗΣΙΜΑ ΦΑΓΗΤΑ Νέα Μάκρη Νέρων Νίσυρος Ναθαναήλ Ναός Ζοροβάβελ Ναός Ηρώδη Ναός Σολομώντα Ναός της Αναστάσεως Ναός του Ηρώδη Νικηφόρος Βρεττάκος Νύχτα του αγίου Βαρθολομαίου Οικουμενικό Πατριαρχείο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος Οι ψυχοσεξουαλικές αλλαγές στην εφηβεία Ο κενός τάφος Ολοκλήρωμα Ομιλία Τριών Ιεραρχών Ορθόδοξη Εκκλησία Οσία Μελώ Ουκρανία Οἰκολογικός λόγος Οἰκουμενικό Πατριαρχείο Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος Π. Οικονομίδης Πάνειον Όρος Πάσχα Πάτμος Πίστη και Επανάσταση Πίτα συλλόγου Παλαιά Αλικαρνασσός Παλαιά Διαθήκη Παλαιοχριστιανική Βασιλική Παλαιστίνη Παλαιό Πυλί Πανάγιος Τάφος Παναγία Παναγία Καστριανών Παναγία Καστριανῶν Παναγία Σπηλιανή Παναγιώτης Καποδίστριας Πανεπιστήμιο Κρήτης Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης Παννυχίς Ἀναστάσεως Πανσέληνος Παπαχαρτοφύλης Παράδεισος Παρασκευή της Λαμπρής Πατάκης Πατερική Γραμματεία Πατρίδες Μικράς Ασίας Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος Πατριαρχείο Μόσχας Πατρώνος Γιώργος Παύλος Πεντηκοστή Περί εγκλημάτων και ποινών Πεσάχ Πετρούμι Πιλάτος Πιτυούντας Πλάτανος Ιπποκράτη Πνευματική Εστία Πνευματική Εστία Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισύρου Πνύκα Πράξεις Πράξεις Αποστόλων Προτεσταντισμός Πρωτομαγιά Πσράδεισος Πτώση Πυλί Πυλί Φασσού Ριζάρειος Ρωμαιοκαθολική εκκλησία Ρωμανός Δ΄ Διογένης Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία Ρώμη Σάββατο του Λαζάρου Σάρρα Σαμάρεια Σαμαρείτισσα Σαρακοστή Σαύλος Σεβ. Μητρ. Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ Σεμπάστιαν Μπάρυ Σιλβέστρος Α΄ Σμύρνη Σολομών Σπορέως Σπύρος Βρυώνης Σταυρός Σταύρος Παπασταύρου Σταύρωση Στρειδάς Στρόβιλο Συνέδριο Συνθήκη της Βεστφαλίας Συνοπτικοί Συρία Σωτ. Γουνελάς Σύλλογος Μικρασιατών Κω "Ο Ηρόδοτος" Σύρου Δωρόθεος Τάκιτος Τίμιος Σταυρός Ταρσός της Κιλικίας Τιβέριος Τοπαλίδης Γιάννης Το όνομα του Ρόδου Τούρκοι Τρεις Ιεράρχες Τριακονταετής Πόλεμος Τριων Ιεραρχών Τριώδιο Τριών Ιεραρχών Τροπάριο της Κασσιανής Τσάμικος Τσεζάρε Μπεκαρία Τσινόρεμα Σταυρούλα Υπαπαντή Υπεραγία Θεοτόκος Φίλων Φαινόμενα και Διοσημεία Φιλήμων Φιλήμων Φωτόπουλος Φλάβιος Ἰώσηπος Φώτα Φῆστος Χάβρα Κως Χάλκινο γένος Χαντάκα Χατζηβαυίδ Χούντα Χρήστος Γαμβρέλλης Χριστίνα Καλογήρου Χριστίνα Μιχαλοπούλου Χριστιανισμός Χριστιανοί Χριστούγεννα Χριστός Χριστός ανέστη Χρυσή Τσιούρη Ωσηε άγ. Ευόδιος άγ. Ιγνάτιος άγ. Ιωάννης άγ. Νικόλαος πόλεως Κω άγ. Στέφανος άγ. απ. Ανδρέας άγαλμα Αγίου Νικολάου Κως άγιος άγιος Γρηγόριος Νύσσης άγιος Ιωάννης Κυνηγός άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος άγιος Μάρτυρας Βασιλίσκος άγιος Νικόλαος Πλανάς άγιος Σάββας άγνοια του πλησίον άσκηση άχρονος έδοξε καμοί έθιμα έθιμο του Λαζάρου στην Κω έλεγχος ποιμένων α-νόητο αίμα αγ. Μαρία Μαγδαληνή αγάπη αγία Κυριακή αγία Ταβιθά αγαπάτε αλλήλους αδαμικό πλέγμα αδικία αθεΐα ακτημοσύνη αλήθεια του ευαγγελίου αλβανικό έπος αλλαγή αλληγορία αλληγορική ερμηνεία αλληλεγγύη αλλοτρίωση αμαρτία αμαρτωλή ανάστα ο Θεός ανάσταση του Χριστού αναγκαιότητα ανακαίνιση ανθρωπική αρχή ανθρωπολογία του κακού. ανθρωπότητα ανθρώπινα δικαιώματα αντιμετώπιση απ. Ιάκωβος απ. Πέτρος απ. Παύλος απ. Σίλας απ. Σιλουανός απ. Τιμόθεος απελευθέρωση απλότητα απόκρυφα απόστολοι απόστολος Πέτρος απόστολος Παύλος αριθμός νηπίων αριστοτελικό σύμπαν αρχή της Ινδήκτου αρχαιολογικός χώρος αρχιεπίσκοπος αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ασθένεια αστέρι βάπτιση βίντεο βασίλειο Ιούδα βασίλειο Ισραήλ γέννησις τοῦ Σωτῆρος γένος γνωστικές ομάδες γνωστικισμός γραμματείς γυναίκα του Ιησού γυναίκες δάσκαλος δάφνες δέκα λεπροί δανεισμός διάλογος διαθρησκειακός διάλογος διαφημιστής διεπαφή δικαιοδοσίες διώκτες διώκτης δολοφονία δούλος δυσκολίες δωδεκάθεο δύο Πακιστανοί δώρα εβραϊκή γλώσσα εγκαίνια εγωϊσμός εικονομάχοι εικόνα εικόνα της Αναστάσεως εικόνες εκδήλωση εκδόσεις Λογείον εκκλησιαστικό γεγονός εκλογές εκπαίδευση εκπρόσωποι ελευθερία ελεύθερος ελληνική γλώσσα ελληνιστική κοινή ελληνοϊταλικός πόλεμος ελπίδα εμπειρία του Λόγου της Ζωής ενάτη ενθρόνιση ενορία εντροπία ενότητα Εκκλησίας εξ Ιουδαίων εξ εθνών εξορία εξουσία επίσκοπος επαγγελίες επείνασα επιγραφές επιτάφιος εργάτης εργασία ερμηνεία ερχόμενος ο Κύριος ευαγγ. Ματθαίος ευαγγέλια ευαγγέλιο ευαγγέλιο Κρίσεως ευαγγέλιο του Λουκά ευαγγελικές παραδόσεις ευαγγελιστής Ματθαίος ευκλείδεια γεωμετρία ευρωεκλογές εύα εὐαγγ. Λουκᾶς εὐαγγ. Ματθαῖος εὐαγγελιστές ζωή ζωή στην αποστολικη εποχή ηθική ημέρα προσευχής για το περιβάλλον η προδοσία θάνατος θαυματουργικής θαύμα θεολογία θεολόγος θρήσκος θρησκεία θρησκείες θρησκειοποίηση της Εκκλήσιας θρησκειοποιημένο ιεραποστολή ιεροσύνη ιθαγένεια ιουδαϊσμος ιουδαϊσμός ιπποτοκρατία ιστορική αξιοπιστία κάλλος κήνσος κήρυγμα καινή κτίση καπιταλιστικό σύστημα κατήχηση καταπίεση καταστροφές καταστροφή του περιβάλλοντος κατηχητική σχολή κβαντικό κενό κβαντομηχανική κενός τάφος κιβώριο κοινωνία κοπιμισμός κοπτικά κοπτικοί πάπυροι κορωνοϊός κρίση κριτική κόσμος λαός λειτουργική εσχατολογία λειτουργικός χρόνος λειτουργικός χώρος λιθοβολήσουν λύτρωση μέλλον μήνυμα μαθητές μαθητής μαρτυρία μαρτυρίες μαρτύριο μετάνθρωπος μετάνοια μετάσταση μετάφραση στα γερμανικά μετακινήσεις στην αρχαιότητα μετανάστες μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν μη ευκλείδεια γεωμετρία μισθός μοναστήρι μυροφόρες μύρο νήπια νερό νηστεία νομοτέλεια νόμισμα ξένος ο ιερός νιπτἠρ οικολόγος οικονομία οικουμενικότητα ομιλία ορθόδοξη ανθρωπολογία ορθόδοξη παράδοση ορλοφικά οροθετικοί οσίου Ισαάκ Σύρου Ασκητικοί Λόγοι οστεοφυλάκια οἱ τῆς ὁδοῦ οἱ ἐπικαλούμενοι τό ὄνομα π. Νικήτας πάπυρος πίστη πανδημία πανηγύρια παραμονή Πρωτοχρονιάς παραχαράξεις παρελθόν παρόν πασχαλινό δείπνο πατρίδα πειθαρχία περιτομή περιφορά πηγή πλησίον πλούτος πραότητα προοίμιο ευαγγελίου προς Εβραίους προστασία της φύσης προσωκρατικοί προφήτες προφήτης προφήτης Ζαχαρίας προφήτης Ιωήλ προφητεία πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή πρόσφυγες από τη Συρία πρόσωπο πρόφήτες πρώτη Ἐκκλησία πυρκαγιές στην αρχαιότητα ρατσισμός σέδερ σαχιδική διάλεκτος σεβασμός στη φύση σεισμός 1933 σημάδια σιθιανών σταυροειδές βαπτιστήριο σταύρωση στολισμένα συγγραφείς Καινής Διαθήκης συλλογή υπογραφών συναισθήματα μαθητῶν μετά τήν Ἀνάσταση συσσίτιο σφαγή σχέσεις σχέση σχολείο σωτηρία σωφρονισμός σύζυγος σύζυγος του Ιησού σύνθρονο σύνοδος τριών πλανητών τάφος τέσσερα εὐαγγέλια ταπείνωση ταυτότητα τεχνολογία και επιστήμη τζαμί Λόζιας τοκογλυφία τολμήσας του Σπορέως τουρκοκρατία τρίκλιτη βασιλική τρεις μάγους τυφλός φανατισμός φαρισαίοι φθορά φιλανθρωπία φράουλες φρέαρ Ιακώβ φραγγέλιο φυλακές φόβος του άλλου φόροι χαρά χειροτονία χρόνος ψυχολογία όσιος Χριστόδουλος ἀνασταση ἀπόστολοι ἅγιος Ἰωάννης Θεολόγος Ἀγρίππας Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου Ἀνάσταση Ἀνανίας Ἀνανίας καί Σαπφείρα Ἀντιόχεια Ἀπόστολος Βαρνάβας Ἀπόστολος Παῦλος Ἀρσένιος Σκηνούριος Ἅγιοι Πάντες Ἅγιος Σιλουανός Ἅγιος Σωφρόνιος ἐγωισμός ἔθνος Ἐκδοτική Δημητριάδος Ἐκκλησία Ἐλπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης Ἐνότητα Ἰερουσαλήμ Ἰωάννης Μᾶρκος Ἰωάννης Σαββάκης Ἰωσήφ ὁ Μνήστωρ ὄνομα Χριστιανοί Ὀκταβιανός Αὔγουστος Ὅσιος Χριστόδουλος Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου

Ιστολόγια που παρακολουθώ

  • OODE
  • athanasiosroukalis
  • Το Ιστολόγιο του Ρογήρου
  • Dikonima
  • Ορθόδοξη Ιεραποστολή -Orthodox Mission -Mission Οrthodoxe - Misión Ortodoxa - Missão Ortodoxa - Missione Ortodossa - православная миссия- Misiunea Ortodoxă- 东正教使命 - रूढ़िवादी मिशन
  • παπα Καλλίνικος

Στατιστικά

  • 211.874 hits
Ιανουαρίου 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  
« Ιολ.    

1. Κειμενα μου

  • 1. ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
  • 2. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

2. Υλικο για το μαθημα των Θρησκευτικων

  • Εννοιολογικοί Χάρτες
  • Σχεδιαγράμματα για την Α΄ Λυκείου
  • Σχεδιαγράμματα για την Β΄ Λυκείου
  • Σχεδιαγράμματα για την Γ΄ Λυκείου

3. Κειμενα διαφορα

  • ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΕΡΟΥΚΑΛΗ-ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ "ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ"

4. Βιβλια

  • Αγίου Νεκταρίου, Το Γνῶθι Σαὐτὸν
  • Βιργκίλ Γκεοργκίου, Ο Δερμάτινος Χιτώνας
  • Γιώργου Μπάρλα, Φύλακας του αδελφού μου
  • Καλαντζάκη Σταύρου, Ετυμολογία και Θεολογική Ερμηνεία Βιβλικών Ονομάτων βάσει Ιερών Ονομαστικών
  • Μετάνθρωπος. Ζώντας σ' έναν ψηφιακό κόσμο
  • Πρόσωπον προς Πρόσωπον
  • Σοφίας Χατζή, Μουτότο 2, Περιπέτεια στη Σαβάνα

Blogroll

  • Learn WordPress.com

Επιστημονικα ιστολογια

  • ARCHAEOLOGY IN PROCESS
  • Evangelical Textual Criticism
  • Βίβλος και Οικουμένη
  • Ιστολόγιο βιβλικών σπουδών / Biblical Studies Blog
  • Μιλτιάδης Κωνσταντίνου
  • The Leon Levy Dead Sea Scrolls Digital Library

Ειδησεις απο την Κω

  • Aegeanews
  • Νήσος Κως
  • Το Βήμα της Κω
  • Kosnwes24
  • Kosvoice

Ιστότοποι Πατριαρχείων και Μητροπόλεων

  • 1. Oικουμενικόν Πατριαρχείον
  • 2. Ιερά Μητρόπολις Κώου και Νισύρου

Ιστοτοποι που παρακολουθω

  • Άρτος Ζωής-Δελτίο Βιβλικών Μελετών
  • Αντίφωνο
  • Ελληνικός ιστοχώρος για τον Kierkegaard
  • Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών
  • Νυχθημερόν
  • Πεμπτουσία
  • Στον ίσκιο του Ήσκιου
  • Natura Zante, συν κεφάλαια θεολογίας του περιβάλλοντος

Ιστολογια που παρακολουθω

  • 1ο ΓΕΛ ΚΩ "Ιπποκράτειο"
  • Anglo-Saxon & Celtic Orthodoxy
  • Eleni Zarifi's blog
  • Exprotestant
  • Άγ. Αθανάσιος Πλατανίου Κω
  • Ακολουθείν
  • Ανάμεσα στους τοίχους
  • Ανα-γινώσκειν
  • Γεωδίφης
  • Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο
  • Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο!
  • ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
  • Θεολογικό Αναλόγιο
  • Θεολογικές Καταθέσεις…
  • Ι. Μ. Προφήτου Ηλιού Θήρας
  • Ιδιωτική Οδός
  • Κατηχητής
  • Νέα Πνευματική Αντίδραση
  • Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Μπουσούγκιου στην Ουγκάντα
  • Προσκυνητής
  • ΠΛΑΤΥ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
  • ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ
  • Πέρα από το άτομο
  • Συν-οδοιπορία
  • Τρίχες κατσαρές
  • Τάχα και στέλεχος
  • Το τάλαντο
  • Το Ιστολόγιο του Ρογήρου
  • Φως Φαναρίου
  • MYSTAGOGY The Weblog Of John Sanidopoulos
  • Oxford University Press's Academic Insights for the World
  • sntoumanis' blog

Ιστολογια στα οποια ειμαι μελοσ

  • Αέναη Επανάσταση
  • Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες
  • Ο Ήχος του Ανέμου
  • Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού
  • Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη

1. Κειμενα μου

  • 1. ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
  • 2. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Προστεθείτε στους 76 εγγεγραμμένους.

Οι κατηγορίες μας

Αναδημοσιεύσεις Απαντήσεις σε απορίες Βίντεο μικρά Βιβλία Βυζαντινή μουσική Διάφορα Δυτικός κόσμος και θρησκευτικές συγκρούσεις Ειδήσεις Εικόνες Θεολογικά Σχόλια Καινή Διαθήκη Μουσική Προσωπογραφίες Σχόλια στην επικαιρότητα Φωτογραφίες

Αναζητηση

Προσφατα Αρθρα

  • Γεώργιος Ἀντ. Γαλίτης: Μία ζωή ἐμπνευσμένη ἀπό τόν ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεώς μας
  • Δύο διαφορετικές ἔννοιες: «Ἔθνος» καί «Γένος»
  • Πολυπολιτισμικότητα; Βεβαίως! Ἄς διδαχθοῦμε, ὅμως, ἀπό τό παράδειγμα τῆς Σμύρνης
  • Μυροφόρες: οἱ πρῶτοι Ἀπόστολοι
  • ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΠΑΤΡΩΝΟΣ (24 Φεβρουαρίου 1935 – 15 Αὐγούστου 2021): Διακονώντας διά βίου τόν Λόγο
  • Τά βάσανα Πάντων τῶν Ἁγίων κι ἐμεῖς ἀπέναντι στήν πανδημία
  • Πεντηκοστή: «πάντες ὁμοῦ ἐπί τό αὐτό»
  • Γιά τήν ὥρα ἐνάρξεως τῆς Παννυχίδος τῆς Ἀναστάσεως
  • Χριστούγεννα: «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου»
  • Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ
  • ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ: «Μιά μολυβιά χαρᾶς»
  • Παλαιά Διαθήκη: θέλει γνώση καί σύνεση ἡ προσέγγισή της!
  • Μεγάλη Ἑβδομάδα: μιά προκλητική πρόσκληση
  • 28 Μαρτίου 2009-28 Μαρτίου 2020: με Ελπίδα για το αύριο
  • Παρουσίαση τοῦ βιβλίου τῆς Μαργαρίτας Χαντζιάρα «Ἡ μάσκα τῆς Ψευδαίσθησης»
  • Μητροπολίτης Ναθαναήλ: δέκα χρόνια ὑπηρετώντας τήν κατήχηση στήν Κῶ καί στή Νίσυρο
  • Νηστεία: τί ἀκριβῶς ἐπιδιώκουμε μέ αὐτή;
  • ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Ἡ ἑορτὴ τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο
  • Ζώντας στήν ἀποστολική ἐποχή (4ο μέρος) Ἀποστολική Ἐκκλησία: ἦταν ὅλα ἰδανικά;
  • Υπάρχει εκκλησιαστική ενότητα δίχως οικουμενική συνείδηση;
  • Ζώντας στήν ἀποστολική ἐποχή (3ο μέρος) Ἡ Ἐκκλησία τότε (… καί ὄχι σήμερα)
  • Παρουσίαση από τον Αλέκο Μαρκόγλου του βιβλίου τού Μιχαήλ Ν. Τριανταφύλλου «ΠΑΛΑΙΑ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΣ»
  • Ὁ Λαός τῆς Οὐκρανίας καί τό Αὐτοκέφαλο, μέ ἀναφορά στή Δωδεκάνησο
  • Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο – Πατριαρχεῖο Μόσχας: Ποῦ βρίσκεται ἡ δύναμη τελικά;
  • Ζώντας στήν ἀποστολική ἐποχή (2ο μέρος) Πόσο ἄλλαξε ἡ καθημερινότητα ἀπό τότε …
  • Μετάνθρωπος: ζώντας σ᾿ έναν ψηφιακό κόσμο
  • Ζώντας στήν ἀποστολική ἐποχή (1ο μέρος) Λίγες σκέψεις γιά εἰσαγωγή…
  • Ναοδομία: τά πρῶτα βήματα, μέ ἀναφορά στήν Κῶ
  • Μέρα γιορτῆς στό Παλαιό Πυλί τῆς Κῶ
  • «Έτσι έγινε η γέννηση του Ιησού Χριστού»

Αρχειο

  • Ιουλίου 2022 (2)
  • Ιουνίου 2022 (1)
  • Μαΐου 2022 (1)
  • Αύγουστος 2021 (1)
  • Ιουνίου 2021 (2)
  • Μαΐου 2021 (1)
  • Δεκέμβριος 2020 (1)
  • Σεπτεμβρίου 2020 (1)
  • Ιουνίου 2020 (1)
  • Απρίλιος 2020 (2)
  • Μαρτίου 2020 (1)
  • Φεβρουαρίου 2020 (1)
  • Μαρτίου 2019 (2)
  • Δεκέμβριος 2018 (1)
  • Νοέμβριος 2018 (1)
  • Οκτώβριος 2018 (3)
  • Σεπτεμβρίου 2018 (3)
  • Αύγουστος 2018 (1)
  • Ιουλίου 2018 (1)
  • Μαΐου 2018 (1)
  • Φεβρουαρίου 2018 (1)
  • Δεκέμβριος 2017 (1)
  • Ιουνίου 2017 (3)
  • Μαΐου 2017 (3)
  • Απρίλιος 2017 (3)
  • Μαρτίου 2017 (1)
  • Ιανουαρίου 2017 (1)
  • Δεκέμβριος 2016 (1)
  • Νοέμβριος 2016 (1)
  • Οκτώβριος 2016 (1)
  • Ιουλίου 2016 (2)
  • Ιουνίου 2016 (2)
  • Μαΐου 2016 (1)
  • Απρίλιος 2016 (2)
  • Μαρτίου 2016 (2)
  • Φεβρουαρίου 2016 (1)
  • Ιανουαρίου 2016 (2)
  • Δεκέμβριος 2015 (1)
  • Οκτώβριος 2015 (2)
  • Σεπτεμβρίου 2015 (1)
  • Αύγουστος 2015 (2)
  • Ιουλίου 2015 (3)
  • Μαΐου 2015 (2)
  • Μαρτίου 2015 (2)
  • Φεβρουαρίου 2015 (2)
  • Ιανουαρίου 2015 (1)
  • Δεκέμβριος 2014 (2)
  • Οκτώβριος 2014 (2)
  • Σεπτεμβρίου 2014 (2)
  • Ιουλίου 2014 (2)
  • Ιουνίου 2014 (1)
  • Μαΐου 2014 (3)
  • Απρίλιος 2014 (9)
  • Μαρτίου 2014 (4)
  • Φεβρουαρίου 2014 (2)
  • Ιανουαρίου 2014 (4)
  • Νοέμβριος 2013 (1)
  • Σεπτεμβρίου 2013 (1)
  • Αύγουστος 2013 (2)
  • Ιουλίου 2013 (3)
  • Ιουνίου 2013 (4)
  • Μαΐου 2013 (11)
  • Απρίλιος 2013 (5)
  • Μαρτίου 2013 (2)
  • Φεβρουαρίου 2013 (2)
  • Ιανουαρίου 2013 (9)
  • Δεκέμβριος 2012 (4)
  • Νοέμβριος 2012 (8)
  • Οκτώβριος 2012 (8)
  • Σεπτεμβρίου 2012 (10)
  • Αύγουστος 2012 (2)
  • Ιουλίου 2012 (1)
  • Μαΐου 2012 (5)
  • Απρίλιος 2012 (11)
  • Μαρτίου 2012 (4)
  • Φεβρουαρίου 2012 (7)
  • Ιανουαρίου 2012 (9)
  • Δεκέμβριος 2011 (17)

Δημοφιλή άρθρα & σελίδες

  • Η ομιλία του κ. Χρήστου Γαμβρέλλη για τους Τρεις Ιεράρχες
    Η ομιλία του κ. Χρήστου Γαμβρέλλη για τους Τρεις Ιεράρχες
  • ΟΣΙΑ ΜΕΛΩ ΣΤΗ ΒΟΥΡΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΩ
    ΟΣΙΑ ΜΕΛΩ ΣΤΗ ΒΟΥΡΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΩ
  • Η ομιλία της Κέλλυ Αλεξανδρίδη για τους Τρεις Ιεράρχες
    Η ομιλία της Κέλλυ Αλεξανδρίδη για τους Τρεις Ιεράρχες
  • "Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη" (η εικόνα της Αναστάσεως)
    "Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη" (η εικόνα της Αναστάσεως)
  • Ἡ ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος «χριστιανοί».
    Ἡ ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος «χριστιανοί».

Ημερολογιο

Ιανουαρίου 2023
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031  
« Ιολ.    

Κατηγοριες

  • Απαντήσεις σε απορίες (19)
  • Αναδημοσιεύσεις (8)
  • Βυζαντινή μουσική (1)
  • Βίντεο μικρά (1)
  • Βιβλία (21)
  • Δυτικός κόσμος και θρησκευτικές συγκρούσεις (5)
  • Διάφορα (20)
  • Ειδήσεις (37)
  • Εικόνες (2)
  • Θεολογικά Σχόλια (68)
  • Καινή Διαθήκη (15)
  • Μουσική (2)
  • Προσωπογραφίες (9)
  • Σχόλια στην επικαιρότητα (25)
  • Φωτογραφίες (3)

1. Κειμενα μου

  • 1. ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Η διδακτορική μου διατριβή. Υποστηρίχθηκε το 2011 και εξεδόθη το 2020 ως ΚΑ΄ τόμος του περιοδικού «ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ»
  • 2. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισύρου με μερικές σκέψεις για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου εκκλησίας

2. Υλικο για το μαθημα των Θρησκευτικων

  • Εννοιολογικοί Χάρτες Εννοιολογικοί Χάρτες για το μάθημα των Θρησκευτικών
  • Σχεδιαγράμματα για την Α΄ Λυκείου Σχεδιαγράμματα για το μάθημα των θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου
  • Σχεδιαγράμματα για την Β΄ Λυκείου Σχεδιαγράμματα για το μάθημα των θρησκευτικών της Β΄ Λυκείου
  • Σχεδιαγράμματα για την Γ΄ Λυκείου Σχεδιαγράμματα για το μάθημα των θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου

3. Κειμενα διαφορα

  • ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΕΡΟΥΚΑΛΗ-ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ "ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ"

4. Βιβλια

  • Αγίου Νεκταρίου, Το Γνῶθι Σαὐτὸν Ένα βιβλίο με πολλά κείμενα αυτογνωσίας γραμμένα από τον άγιο Νεκτάριο, για πρώτη φορά σε νεοελληνική απόδοση.
  • Βιργκίλ Γκεοργκίου, Ο Δερμάτινος Χιτώνας Από τις εκδόσεις Ακρίτας το έργο του μεγάλου Ρουμάνου συγγραφέα Βιργκίλ Γκεοργκίου Ὁ δερμάτινος χιτώνας». Στα ελληνικά κυκλοφορούν επίσης
  • Γιώργου Μπάρλα, Φύλακας του αδελφού μου Ενδιαφέροντα άρθρα, ομιλίες και σκέψεις από το θεολόγο-φιλόλογο και παραγωγό ραδιοφωνικών εκπομπών Γ. Μπάρλα. Σύγχρονος λόγος με άποψη. Ευα
  • Καλαντζάκη Σταύρου, Ετυμολογία και Θεολογική Ερμηνεία Βιβλικών Ονομάτων βάσει Ιερών Ονομαστικών Από τα Ανάλεκτα Βλατάδων, αρ. 44.
  • Μετάνθρωπος. Ζώντας σ' έναν ψηφιακό κόσμο Επιτρέπεται να δημιουργήσουμε νέους «ισχυρότερους» και «ικανότερους» ανθρώπους; Ανθρώπους της διεπαφής (interface) με τον ηλεκτρονικό υπολογι
  • Πρόσωπον προς Πρόσωπον Ο καρπός ενός διαδικτυακού διαλόγου και δύο εκδηλώσεων στην Αθήνα και στην Κω.
  • Σοφίας Χατζή, Μουτότο 2, Περιπέτεια στη Σαβάνα

Blogroll

  • Learn WordPress.com

Επιστημονικα ιστολογια

  • ARCHAEOLOGY IN PROCESS Ένα ιστολόγιο με πολύ ενδιαφέρον βιβλικό αρχαιολογικό υλικό.
  • Evangelical Textual Criticism Από το 2005, με αναφορές σε θέματα που σχετίζονται με κριτική του βιβλικού κειμένου, ενώ αρκετές αναρτήσεις του ασχολούνται με παρουσιάσεις β
  • Βίβλος και Οικουμένη Το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο του καθ. της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Μιλτιάδη Κωνσταντίνου.
  • Ιστολόγιο βιβλικών σπουδών / Biblical Studies Blog Νέα, σχόλια, νέες δημοσιεύσεις και πολλά άλλα για τις Βιβλικές Σπουδές από την Αικ. Τσαλαμπούνη.
  • Μιλτιάδης Κωνσταντίνου Η προσωπική σελίδα του καθ. της Παλαιάς Διαθήκης και της Εβραϊκής Γλώσσας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, Μιλτιάδη Κωνσταντίνου.
  • The Leon Levy Dead Sea Scrolls Digital Library Η Αρχαιολογική υπηρεσία του Ισραήλ παρουσιάζει υλικό από τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας σε ψηφιοποιημένη μορφή.

Ειδησεις απο την Κω

  • Aegeanews Για να μαθαίνουμε ειδήσεις από την Κω.
  • Νήσος Κως Ειδήσεις από την Κω. Ενημερωμένος και πάντα φρέσκος ιστότοπος.
  • Το Βήμα της Κω Η ιστοσελίδα μιας ιδιαίτερα επιτυχημένης εφημερίδας, με μακρά ιστορία στην Κω.
  • Kosnwes24 Για να μαθαίνουμε ειδήσεις από την Κω.
  • Kosvoice Για να μαθαίνουμε ειδήσεις από την Κω.

Ιστότοποι Πατριαρχείων και Μητροπόλεων

  • 1. Oικουμενικόν Πατριαρχείον Ο επίσημος ιστότοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου με πολύ ενημερωτικό και ιστορικό υλικό.
  • 2. Ιερά Μητρόπολις Κώου και Νισύρου Ο ιστότοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισύρου με ενημερωτικό, θεολογικό και ιστορικό υλικό για τα δύο νησιά.

Ιστοτοποι που παρακολουθω

  • Άρτος Ζωής-Δελτίο Βιβλικών Μελετών Ο ιστότοπος του δραστήριου εκδοτικά Ιδρύματος και του μοναδικού ελληνικού Βιβλικού επιστημονικού περιοδικού.
  • Αντίφωνο Απίστευτος πλούτος άρθρων για θεολογικά και όχι μόνο θέματα.
  • Ελληνικός ιστοχώρος για τον Kierkegaard Ένας ενδιαφέρον χώρος για τον μεγάλο Δανό θεολόγο και φιλόσοφο Ζαίρεν Κίερκεγκωρ, από έναν από τους λίγους Έλληνες που έχουν ασχοληθεί με τ
  • Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών
  • Νυχθημερόν Πλούσιο θεολογικό, πολιτιστικό και επιστημονικό υλικό από τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
  • Πεμπτουσία Ο ιστότοπος Πεμπτουσία με πολύ θεολογικό, πολιτιστικό και κοινωνικό υλικό.
  • Στον ίσκιο του Ήσκιου Πλούσιο σε ύλη ηλεκτρονικό περιοδικό από τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια.
  • Natura Zante, συν κεφάλαια θεολογίας του περιβάλλοντος Πολλές και ωραίες φωτογραφίες από τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια.

Ιστολογια που παρακολουθω

  • 1ο ΓΕΛ ΚΩ "Ιπποκράτειο" Το ιστολόγιο του 1ου ΓΕΛ Κω “Ιπποκράτειο”.
  • Anglo-Saxon & Celtic Orthodoxy Ενδιαφέρον υλικό για την Ορθοδοξία στα Βρετανικά Νησιά.
  • Eleni Zarifi's blog Μία προσπάθεια από τη Θεολόγο Ελένη Ζαρίφη με πολλά σχόλια.
  • Exprotestant Ένα ιστολόγιο με ενδιαφέρουσες αναρτήσεις.
  • Άγ. Αθανάσιος Πλατανίου Κω Το ιστολόγιο του Ιερού Ναού Αγ. Αθανασίου Κω με πολύ υλικό και συνεχή φροντίδα.
  • Ακολουθείν Ο π. Γεώργιος Δορμπαράκης μας ενημερώνει και μας κατηχεί αξιοποιώντας, μεταξύ άλλων, την υμνολογία της Εκκλησίας.
  • Ανάμεσα στους τοίχους
  • Ανα-γινώσκειν Το ιστολόγιο του Γιώργου Βλαντή μέσα από το οποίο σχολιάζει την επικαιρότητα, καταθέτει τη θεολογική του συνεισφορά και μας μεταφέρει ειδή
  • Γεωδίφης
  • Δάνεισε τα μετάξια στον άνεμο Από τον φίλο, συνάδελφο και συνοποιπόρο Γιάννη Τοπαλίδη.
  • Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο!
  • ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ Ιστολόγιο με πολύ εκπαιδευτικό υλικό.
  • Θεολογικό Αναλόγιο Το blog του θεολόγου-φιλολόγου Δημήτρη Λυκούδη.
  • Θεολογικές Καταθέσεις… Το ιστολόγιο της Μαρίας Διακογιώργη με πολλές δραστηριότητες για παιδιά και όχι μόνο.
  • Ι. Μ. Προφήτου Ηλιού Θήρας Το ιστολόγιο της Ιεράς Μονής του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται στη Σαντορίνη.
  • Ιδιωτική Οδός Το ιστολόγιο του Παναγιώτη Ανδριόπουλου.
  • Κατηχητής Πλούσιο κατηχητικό υλικό.
  • Νέα Πνευματική Αντίδραση Ένα ιστολόγιο με ενδιαφέρουσες αναρτήσεις.
  • Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Μπουσούγκιου στην Ουγκάντα Νέα, γενικά θεματά και ειδήσεις από την Ορθόδοξη ιεραποστολή στην Ουγκάντα.
  • Προσκυνητής Ο π. Γεώργιος μας προσφέρει πολλές ενδιαφέρουσες αναρτήσεις, μεταξύ πολλών άλλων και με πλήθος νεοφανών αγίων και μαρτύρων.
  • ΠΛΑΤΥ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Από τον αγαπητό φίλο Βασ. Δημ. Γεωργιόπουλο με πλούσια ενημερωτική ύλη και ποικίλα θέματα.
  • ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ Ένα καινούριο ιστολόγιο από τον Ελευθέριο Χρυσοχόο με ενδιαφέρουσες αναρτήσεις και ειδήσεις.
  • Πέρα από το άτομο Ιστολόγιο με πολύ πλούσιο υλικό και τίτλο εμπνευσμένο από βιβλίο του Θ.Ι.Ζιάκα.
  • Συν-οδοιπορία Το ιστολόγιο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Ένα ιδιαίτερα φροντισμένο ιστολόγιο με πολλές καλές δημοσιεύσεις και βίντεο που συχν
  • Τρίχες κατσαρές Από την Ανθή Γεωργιάδη. Αναρτήσεις με άποψη.
  • Τάχα και στέλεχος Το ιστολόγιο του Παναγιώτη Ζαρίφη με ενδιαφέροντα σχόλια της σύγχρονης πραγματικότητας γραμμένα με άποψη και χιούμορ.
  • Το τάλαντο Ιστολόγιο με πλούσιο υλικό σχετικό με ορθόδοξα θέματα.
  • Το Ιστολόγιο του Ρογήρου Ένα πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, ιστολόγιο: Για την ιστορία του μεσαίωνα και όχι μόνο!
  • Φως Φαναρίου Για το Φανάρι και τον κόσμο του. Ενημερωμένο και αξιόπιστο. Yπεύθυνος σελίδας: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος
  • MYSTAGOGY The Weblog Of John Sanidopoulos This weblog offers insights and analysis on various matters of life and thought from a 21st century Orthodox Christian perspective, among other things. Some things may disturb you, and some things may enlighten you; all things are meant to provoke ones th
  • Oxford University Press's Academic Insights for the World Το ιστολόγιο των εκδόσεων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
  • sntoumanis' blog Ενδιαφέρουσες αναφορές σε ποικίλα θέματα που έχουν σχέση με την εκπαίδευση από τον φιλόλογο Σέργιο Ντουμάνη.

Ιστολογια στα οποια ειμαι μελοσ

  • Αέναη Επανάσταση Ένα πλουσιότατο και άκρως ενημερωμένο ιστολόγιο από την Σοφία Ντρέκου. Αναπτύσσονται και παρουσιάζονται πολλά θέματα από την ορθόδοξη παρ
  • Εκπαιδευτικές και θεολογικές αταξίες Ένα ιστολόγιο από το θεολόγο Γιάννη Ασημακόπουλο με ενδιαφέροντα κείμενα άποψης και πολλά άλλα.
  • Ο Ήχος του Ανέμου Παρακολουθήστε, το φρέσκο ιστολόγιο της Εύης Βουλγαράκη!
  • Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού Το ιστολόγιο της Πρωτοβουλίας, στο οποίο υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία.
  • Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη Το ιστολόγιο της Λέσχης Ανάγνωσης του 1ου ΓΕΛ Κω «Ιπποκράτειο»

Δημοφιλή κλικ

  • ennoia.gr
  • theol.uoa.gr/tomeis-kai-p…
  • amoustakis.files.wordpres…

Blogs I Follow

  • OODE
  • athanasiosroukalis
  • Το Ιστολόγιο του Ρογήρου
  • Dikonima
  • Ορθόδοξη Ιεραποστολή -Orthodox Mission -Mission Οrthodoxe - Misión Ortodoxa - Missão Ortodoxa - Missione Ortodossa - православная миссия- Misiunea Ortodoxă- 东正教使命 - रूढ़िवादी मिशन
  • παπα Καλλίνικος

Οι πιο συνηθισμενες ετικετες μου

25 Μαρτίου Karen King Αγία Μαρία Μαγδαληνή Αλέκος Μαρκόγλου Ανάσταση Αντιόχεια Αποστολική Εποχή Αποστολική Σύνοδος Γεώργιος Πατρώνος Γιώργος Πατρώνος Εις Άδου Κάθοδος Εκκλησία Ηρώδης Θεός Ιερά Μητρόπολις Κώου και Νισύρου Ιερουσαλήμ Ιησούς Καινή Διαθήκη Κως Κῶς Λουκάς Μεγάλη Εβδομάδα Μεσίας Χριστός Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος Ουκρανία Πάσχα Παλαιά Διαθήκη Παλαιό Πυλί Παναγία Παράδεισος Πεντηκοστή Πνευματική Εστία Ιεράς Μητροπόλεως Κώου και Νισύρου Προτεσταντισμός Σεβ. Μητρ. Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ Συρία Τριων Ιεραρχών Χριστούγεννα Χριστός άγιος αγάπη απ. Πέτρος απ. Παύλος απόστολος Παύλος εικόνα εκκλησιαστικό γεγονός ελπίδα επιτάφιος ευαγγέλια ευαγγέλιο θρησκεία ιουδαϊσμός κενός τάφος κρίση λειτουργικός χρόνος μήνυμα μαρτύριο μετάνοια νήπια νηστεία ορθόδοξη παράδοση πίστη πρώτη Ἐκκλησία σταύρωση σωτηρία φθορά χαρά χρόνος όσιος Χριστόδουλος Ἀνάσταση Ἀντιόχεια Ἀπόστολος Παῦλος Ἰερουσαλήμ ὄνομα Χριστιανοί

Εορτολογιο

Εορτολόγιο

Blog Stats

  • 211.874 hits

Blog στο WordPress.com.

OODE

athanasiosroukalis

Just another WordPress.com site

Το Ιστολόγιο του Ρογήρου

για την ιστορία του Μεσαίωνα και όχι μόνο

Dikonima

Ορθόδοξη Ιεραποστολή -Orthodox Mission -Mission Οrthodoxe - Misión Ortodoxa - Missão Ortodoxa - Missione Ortodossa - православная миссия- Misiunea Ortodoxă- 东正教使命 - रूढ़िवादी मिशन

πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη... ( Ματθ, 28:19)

παπα Καλλίνικος

Οι σελίδες του παπα-Καλλίνικου

OODE

athanasiosroukalis

Just another WordPress.com site

Το Ιστολόγιο του Ρογήρου

για την ιστορία του Μεσαίωνα και όχι μόνο

Dikonima

Ορθόδοξη Ιεραποστολή -Orthodox Mission -Mission Οrthodoxe - Misión Ortodoxa - Missão Ortodoxa - Missione Ortodossa - православная миссия- Misiunea Ortodoxă- 东正教使命 - रूढ़िवादी मिशन

πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη... ( Ματθ, 28:19)

παπα Καλλίνικος

Οι σελίδες του παπα-Καλλίνικου

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy
  • Follow Ακολουθείτε
    • Θεολογικά και άλλα τινά
    • Μαζί με 76 ακόμα followers
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • Θεολογικά και άλλα τινά
    • Προσαρμογή
    • Follow Ακολουθείτε
    • Δημιουργία λογαριασμού
    • Σύνδεση
    • Αναφορά περιεχομένου
    • View site in Reader
    • Manage subscriptions
    • Σύμπτυξη μπάρας
 

Φόρτωση σχόλιων...