Ετικέτες

, , , , ,

Ἡ πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου πρόκειται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐνδιαφέροντα πρωτοχριστιανικὰ κείμενα, καθὼς στὶς γραμμές της συναντᾶμε βιογραφικὰ στοιχεῖα τοῦ ἀποστόλου, μαθαίνουμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα, τὴ διδασκαλία του γιὰ τὴ σχέση Χριστοῦ καὶ Νόμου, γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, παίρνουμε πληροφορίες γιὰ τὶς σχέσεις του μὲ τοὺς ἄλλους αποστόλους, διδασκόμαστε γιὰ τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ πολλὰ ἄλλα.

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς πέμπτης Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ προέρχεται ἀπὸ τὸ τελευταῖο κεφάλαιο τῆς ἐπιστολῆς. Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει τὶς τελευταῖες γραμμὲς μὲ τὸ χέρι του κάνοντας μία σύνοψη τοῦ προβλήματος καὶ τῆς θεραπείας ποὺ ἐπιβάλλεται.

Οἱ στίχοι 12 καὶ 13 τοῦ 6ου κεφαλαίου, στοὺς ὁποίους θὰ ἀναφερθοῦμε, εἶναι ἀρκετὰ περίπλοκοι, καθὼς ὁ ἀπ. Παῦλος ἀναφέρεται σὲ διαφορετικὲς ὁμάδες πιστῶν καὶ μή.

Τὸ συγκεκριμένο χωρίο δὲν ἀπευθύνεται μόνο σὲ μία ὁμάδα ἀνθρώπων, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἐκτίμησή μας στὶς ἑξῆς τρεῖς:

α) «ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί» (ὁ ἀπόστολος ἀναφέρεται στοὺς ἐξ Ἰουδαίων χριστιανούς),

β) «οὖτοι [δηλαδὴ οἱ ἐξ Ἰουδαίων πιστοὶ] ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς (ἀναφέρεται σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐξαναγκάζονται στὴν περιτομή, δηλαδὴ στοὺς ἐξ ἐθνῶν χριστιανοὺς) περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ μὴ διώκωνται (οἱ ἐξ Ἰουδαίων πιστοὶ)»,

γ) «οὐδὲ γὰρ οἱ περιτεμνόμενοι [μὴ χριστιανοὶ Ἰουδαῖοι] αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρα σαρκὶ καυχήσονται (οἱ μὴ χριστιανοὶ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι παρακίνησαν τοὺς ἐξ Ἰουδαίων πιστοὺς νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τοὺς ἐξ ἐθνῶν νὰ προχωρήσουν σὲ περιτομή)».

Κατὰ συνέπεια, τὸ νόημα τῶν δύο στίχων διαμορφώνεται ὡς ἑξῆς:

Μία ὁμάδα ἐξ Ἰουδαίων χριστιανῶν, ἡ ὁποία ἀποτελοῦνταν ἀπὸ ζηλωτὲς τοῦ νόμου (α), θέλοντας νὰ γίνει ἀρεστὴ στὴν ἡγεσία τοῦ ἰουδαϊσμοῦ, ἴσως γιὰ νὰ ἀποφύγει πιθανὲς διώξεις ἀπὸ τὸ Μεγάλο Συνέδριο ἢ γιὰ νὰ ἔχει βοήθεια (π.χ. πολιτικὴ ἢ οἰκονομικὴ) ἀπὸ τὸν ἰουδαϊσμό, ἐξανάγκαζε μέλη τῆς γαλατικῆς Ἐκκλησίας ποὺ προέρχονταν ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν ἐθνικῶν (β) νὰ περιτέμνονται, ὥστε αὐτὴ ἡ πράξη τους νὰ προσμετρηθεῖ ὡς συνεισφορὰ στὴν ἐπικράτηση τοῦ ἰουδαϊσμοῦ καὶ νὰ ἀποφύγουν τὶς διώξεις ἐκ μέρους τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου. Σχολιάζοντας τὴ στάση τους ὁ ἀπ. Παῦλος εἰσάγει μία 3η ὁμάδα ἀνθρώπων (γ), τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἐγκαταλείψει τὸ νόμο καὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ πίεζαν τοὺς α´ νὰ ἐξαναγκάσουν τοὺς β´ νὰ περιτμηθοῦν. Τονίζει, λοιπόν, ὁ ἀπόστολος, ὅτι, παρὰ τὸ γεγονός, πὼς δὲν τηροῦν τὸ νόμο οὔτε αὐτοὶ ποὺ περιτέμνονται ἀπὸ παιδιά, πιέζουν τοὺς ἄλλους νὰ περιτμηθοῦν, ὥστε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ σύρουν τὴν Ἐκκλησία στὸ ἅρμα τοῦ ἰουδαϊσμοῦ, στερώντας τὴν αὐτοτέλειά της.

Σὲ αὐτὴ την τρίτη ὁμάδα εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ περιλαμβάνει ὁ ἀπόστολος τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου, οἱ ὁποῖοι ὅπως τοὺς κατηγορεῖ ὁ Χριστὸς γύριζαν τὴ γῆ ὁλόκληρη γιὰ νὰ κάνουν ἔστω καὶ ἕναν προσήλυτο καὶ ὅταν γίνει καταλήγει «υἱὸς γεέννης διπλότερος» αὐτῶν (Ματθαίου 23:15). Αὐτοὶ ὀνομαζόταν «ἀπόστολοι» καὶ ἐπισκέπτονταν τὶς Ἐκκλησίες ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ ἀπ. Παῦλος μὲ σκοπὸ νὰ ἀλλοιώσουν καὶ νὰ καταστρέψουν τὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἐθνῶν.

Τὸ νόημα τοῦ χωρίου μᾶς ὁδηγεῖ στὸ ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἀνήκουν στὴν α´ ὁμάδα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Ἰουδαῖοι, γιατὶ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση δὲν θὰ κινδύνευαν νὰ διωχθοῦν «τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ», ἀλλὰ ἐξ Ἰουδαίων πιστοί, οἱ ὁποῖοι κατηγοροῦνταν ἀπὸ τὴν ἰουδαϊκὴ ἡγεσία γιὰ τὴ μεταστροφή τους στὸ χριστιανισμό.

Αὐτοὶ ποὺ ἐξαναγκάζονται νὰ περιτμηθοῦν δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Ἰουδαῖοι ἢ ἐξ Ἰουδαίων χριστιανοί, γιατὶ τότε θὰ ἦταν ἤδη περιτετμημένοι καὶ δὲν ὑπῆρχε λόγος νὰ πιέζονται νὰ τὸ κάνουν. Κατὰ συνέπεια ἦταν ἐξ ἐθνῶν χριστιανοί. Ἡ ἑπόμενη ὁμάδα (γ´) εἶναι οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τῆς πιέσεως διενέργειας περιτομῆς στοὺς β´. Πρόκειται γιὰ Ἰουδαίους ποὺ δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἀποτελοῦν ὄργανα τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου.

 Οἱ παραπάνω διαπιστώσεις μᾶς πείθουν ὅτι στὶς Ἐκκλησίες ποὺ ἐργαζόταν ἱεραποστολικὰ ὁ ἀπ. Παῦλος δροῦσαν καὶ πολλοὶ ἀντίπαλοί του (ἰουδαΐζοντες ἐξ Ἰουδαίων πιστοί), οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν νὰ ἀκυρώσουν τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο του.

Ἀπὸ πίσω τους κρύβονταν ἡ δράση μὴ χριστιανῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι ἦταν ὄργανα τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου, καὶ εἶχαν σκοπὸ νὰ διαβρώσουν τὴν πίστη τῶν Γαλατῶν καὶ νὰ κλονίσουν τὴν Ἐκκλησία.

Οἱ συγκεκριμένοι στίχοι τοῦ 6ου κεφαλαίου τῆς πρὸς Γαλάτας ἐπιστολῆς εἶναι πολὺ σημαντικοὶ γιατὶ μᾶς παρέχουν μία πλήρη εἰκόνα τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, οἱ ὁποῖοι μετέρχονταν κάθε μέσο γιὰ νὰ καταστρέψουν τὸ ἔργο του καὶ νὰ μετατρέψουν τὴν Ἐκκλησία σὲ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἰουδαϊκὲς αἱρέσεις.